Φίλε Γερμανέ σε χαιρετώ,

σου γράφω γιατί νιώθω απερίγραπτη θλίψη. Τη θλίψη μου προκαλεί η αδικία που εδώ και πέντε χρόνια υφίσταμαι ως Έλληνας.

Επίτρεψε μου να έχω πολλούς λόγους που με κάνουν να είμαι υπερήφανος για την πατρίδα μου.

Ξέρω πως και εσύ νιώθεις την ίδια υπερηφάνεια. Έζησα στη Γερμανία και σε γνώρισα. Είσαι ευθύς! Ειλικρινής! Όπως ακριβώς και χιλιάδες συμπατριώτες σου, που ζουν στη χώρα μου ή την επισκέπτονται χρόνια τώρα, απολαμβάνοντας τη φιλοξενία μας, την ανθρωπιά μας.

Μελετώ τους γερμανούς διανοητές, όπως επίσης απολαμβάνω την κλασική μουσική του Bach, του Bethoven, του Maller. Όπως ακριβώς κι εσύ διαβάζεις τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, θαυμάζεις τα μοναδικά δημιουργήματα του Αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, είτε αυτά βρίσκονται στη γλυπτοθήκη του Μονάχου, στο Pergamonmuseum του Βερολίνου, μα και στον τόπο μου, όταν τον επισκέπτεσαι για να τα απολαύσεις μαζί με τον ήλιο και τη θάλασσα μας.

Ξέρω σκέφτεσαι για μένα υποτιμητικά! Εύκολα απορρίπτει κανείς τον άλλο. Το διαφορετικό, εύκολα το φορτώνει με στερεότυπα που βρίσκει στα πρωτοσέλιδα των φτηνών κίτρινων φύλων. Μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως οι γονείς μου δούλεψαν μόνο τίμια κάνοντας δυο και τρεις δουλειές για να μας κάμουν “ανθρώπους”. Οι γονείς μου, όπως πολλές χιλιάδες άλλοι γονείς σε όλη την Ελλάδα. Όπως κάνουν χιλιάδες τίμιοι φίλοι μου σήμερα στην Ελλάδα και στη Γερμανία, αλλά και αλλού.
Ξέρεις πως εύκολα μπορώ κι εγώ να βρω πολύ χειρότερους χαρακτηρισμούς, για κάθε Γερμανό.

Δεν υποκύπτω!

Κρατώ τη στάση του ανθρώπου που πρέπει να μάθει να βλέπει την ουσία και να σέβεται το συνάνθρωπό του. Την αξιοπρέπεια του! Κυρίως όμως, μεταξύ γειτόνων και συμμάχων, πρέπει να μάθει να συν – χωρεί!

Κι εμείς το αποδείξαμε πως συγχωρούμε. Αμέσως μετά το τέλος του 2ου  Παγκόσμιου Πολέμου. Κι ας πληρώσαμε με αίμα χρυσάφι, τη γερμανική ναζιστική κατοχή.
Τότε κι εσείς, παρασυρμένοι από την κρίση την οικονομική, πιστέψατε έναν παράφρονα, έναν παρανοϊκό, έναν ναζί και του παραδώσατε την εξουσία και την τύχη της χώρας σας για είκοσι και πλέον χρόνια.

Αποτέλεσμα! Σας οδήγησε στην καταστροφή, στον εξευτελισμό, παρασύροντας μαζί του εκατομμύρια νεκρών.

Σύγκρινε λοιπόν, καλέ μου φίλε, αυτή την επιλογή σου, με τη δική μας ολιγωρία, να παραδοθούμε σε πολιτικούς που απλώς, οδήγησαν τη χώρα μας στην καταστροφή. Μόνο αυτό!

Κι έρχεται τώρα η χρεοκοπημένη Ελλάδα, να ζητήσει πίστωση χρόνου, για να μπορέσει να ορθοποδήσει. Να διώξει από πάνω της το απεχθές χρέος, να ξαναβρεί το δρόμο της. Να συν-χωρέσει!

Ακολουθεί μια ομάδα ανθρώπων που με γνώση και πίστη, θέλουν να πρωτοστατήσουν στην ανόρθωση της χώρας μου. Να διώξουν μακριά τη διαφθορά, να στήσουν ένα σύγχρονο, λειτουργικό και δίκαιο Νέο Ελληνικό Κράτος.

Σκέψου πως σε αυτό το αίτημα μας, αντιμετωπιζόμαστε χειρότερα από τους εγκληματίες πολέμου. Σε αυτό το αίτημα μας, βρίσκουμε μπροστά μας, μια ισχυρή οικονομικά χώρα, τη χώρα σου, που μας εκβιάζει και μας στήνει στο απόσπασμα. Για μια ακόμη φορά!

Ξέρω πως ανατριχιάζεις, οργίζεσαι.

Το σύνθημα που στήθηκε προχθές στο Βερολίνο, έξω από το χώρο της συνάντησης των Υπουργών Οικονομικών, που ζητούσε συγγνώμη από τον Ελληνικό λαό για την κυβέρνηση σου και τα μέσα που μετέρχεται, είναι εκείνο που σε εκφράζει.

Μόνο που δε φτάνει αυτό! Πρέπει να δείξεις με κάθε τρόπο πως αυτή η τακτική σε προσβάλει.

Γιατί κι εσύ, όπως κι εγώ, έχουμε μάθει πια να σκεφτόμαστε ψύχραιμα και να αναγνωρίζουμε το δίκιο. Όπως το δηλώνει ο συμπατριώτης σου ο Μπρέχτ. Εκείνο που κάθε ανθρώπινη ψυχή την κάνει να νιώθει καλά και κυρίως, όταν κοιμάται να μην βλέπει εφιάλτες, να μην την πνίγουν οι τύψεις.

Καλό σου ύπνο, φίλε μου, Γερμανέ!

Εμείς πήραμε τη μεγάλη απόφαση. Ευχόμαστε αυτή τη φορά να είσαι δίπλα μας, με την πίστη πως η ζωή και η αξιοπρέπεια των ανθρώπων είναι διαχρονικά ό,τι μας ενώνει και ό,τι μπορεί να μας σώσει.

Καλή σου νύχτα, ακριβέ μου φίλε!

Καληνύχτα!