Στο προηγούμενο μου άρθρο για το tvxs έκανα ρεπορτάζ για το νέο σχολείο που ανεγέρθηκε στον Εύοσμο. Έναν μεσάιου μεγέθους αστικό δήμο, που μέσα σε 15 χρόνια είδε τον πληθυσμό του να αυξάνεται από μερικές χιλιάδες σε περισσότερες από 150.000 κατοίκων (και να γίνει δεύτερος σε πληθυσμό στη βόρεια Ελλάδα). Κι ενώ τη δεκαετία του ’90 βλέπαμε ακόμη χωράφια και λάσπες, σε λίγα χρόνια η γειτονιά μας μετατράπηκε σε μία απέραντη τσιμεντούπολη, χωρίς ελεύθερους χώρους και σχολεία.

Είναι ο Εύοσμος όπου περήφανα κυκλοφορούν βρίζοντας σε πορείες εθνικιστές, φωνάζοντας αντικομμουνιστικά και μισαλλόδοξα συνθήματα και κάνοντας επίδειξη δύναμης έξω από σχολικά συγκροτήματα. Παλιότερα αφορμή ήταν το βιβλίο των θρησκευτικών, μετά οι μάσκες και τα self-test ή ο κορονοϊός, σήμερα βρήκαν νέες αφορμές.

Για ορισμένους η σχέση εθνικισμού και Παιδείας είναι ολοφάνερη. Σε ένα δήμο όμως με τόσο υψηλή ανεργία, όταν τα παιδιά στοιβάζονται σε υπόγεια σχολείων και σε δανεικούς χώρους από άλλες υπηρεσίες, η παιδεία μετατρέπεται σε έναν άθλο γονέων και εκπαιδευτικών. Γιατί μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τα τέρατα της έλλειψης υποδομών και την αδιαφορία της Πολιτείας αλλά ακόμη και τα εμπόδια που βάζει ο ίδιος ο δήμος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το 6ο Δημοτικό Σχολείο (διαπολιτισμικό κατά τα άλλα), που μη έχοντας υποστήριξη από τη Σχολική Επιτροπή, αναζητά χορηγίες για όργανα φυσικής και χημείας.

Και έτσι η παιδεία γίνεται ένα ζητούμενο, καθώς αδυνατεί να ανταποκριθεί σε συνθήκες αυξανόμενου μίσους και ρατσισμού. Τα σχολεία στον τόπο αυτό λειτουργούν σε υπόγεια και σε μπαλκόνια που –παρανόμως φυσικά– μετατράπηκαν σε σχολικές τάξεις, ενώ αναπληρωτές εκπαιδευτικοί τοποθετούνται ακόμα και τον Ιανουάριο. Πολλοί λένε μάλιστα ότι τα περισσότερα σχολεία δεν έχουν καν άδεια από την Πυροσβεστική, επειδή ακριβώς λειτουργούν σε ακατάλληλα για αυτή τη δουλειά κτίρια.
Να σκεφτείς ότι κάποτε με δεξιά διοίκηση στον δήμο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εκταμίευσε χρήματα, σε ειδικό κονδύλι από τον εθνικό προϋπολογισμό, για ανέγερση σχολείου.

Ο Δήμος είχε καθαρό –από νομική άποψη– οικόπεδο και χρήματα έτοιμα. Ωστόσο, στο σχολείο ακόμα δεν έπεσε ούτε σακί άμμος, επειδή ο Δήμος δεν είχε… σχέδια (πρόσφατες πληροφορίες αφήνουν ένα φως στο τούνελ της κωλυσιεργίας ετών). Και εντωμεταξύ τα παιδιά στοιβάζονται σε λυόμενα παραπήγματα.  Για αυτό και στον Εύοσμο υπερηφανευόμαστε ότι το τελευταίο σχολείο χτίστηκε πριν από… 20 χρόνια, αν και στο μεταξύ τριπλασιάστηκε ο ενήλικος πληθυσμός και πενταπλασιάστηκε ο μαθητικός.

Και σαν μην έφταναν αυτά ο Δήμος προλειάνει το έδαφος για την υλοποίηση της κυβερνητικής απόφασης για συγχωνεύσεις σχολείων. Σαρδελοποιούν τους μαθητές στο όνομα του εξορθολογισμού και δημιουργούν γιγαντιαίες τάξεις των 28 ατόμων, αδιαφορώντας αν οι συγχωνεύσεις και η συστέγαση σχολείων υποβαθμίσουν το εκπαιδευτικό έργο και υιοθετώντας προφανώς το κυβερνητικό όραμα για εκπαιδευτική ευγονική.

Όταν όμως η παιδεία υποβιβάζεται και τα παιδιά ασφυκτιούν, τότε όχι μόνο δεν έχουμε ικανές καταστάσεις για να δημιουργήσουμε ανάχωμα στην αναγέννηση του φασισμού, αλλά αντίθετα τον θρέφουμε. Γιατί η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και της λειτουργίας των σχολείων τροφοδοτούν τον διχαστικό και φασιστικό λόγο.
Ο λαός λέει ότι όπου κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μία φυλακή. Στον Εύοσμο βλέπουμε τα παιδιά να πνίγονται στο τσιμέντο χωρίς διεξόδους σε ελεύθερο χώρο και να στοιβάζονται σε μικρές αυλές κατά εκατοντάδες σαν σε κονσερβοκούτια. Τον δρόμο όμως της υποβάθμισης πάντα πρώτοι διαβαίνουν το έγκλημα και οι εγκληματικές ιδεολογίες του φασισμού και του ναζισμού.