Την πρώτη φορά που βρέθηκα στο Καπιτώλιο για μια συνάντηση με τους πανίσχυρους αρχηγούς της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας, ο υπόγειος λαβύρινθος από γραφείο σε γραφείο μου φάνηκε δαιδαλώδης, όσο δαιδαλώδης είναι και η εκλογική διαδικασία στις ΗΠΑ.

Το γιατί δεν ισχύει η εκλογή των προέδρων μέσω του αριθμού των ψήφων που συγκεντρώνουν, αλλά χρειάζεται η πλειοψηφία των μεσαζόντων εκλεκτόρων το εξήγησε το TVXS σε σχετικό του σημείωμα.

Αποτέλεσμα αυτού του περίεργου συστήματος είναι οι υποψήφιοι πρόεδροι να επικεντρώνονται σε κάποιες αμφίρροπες πολιτείες (Swing states).

Στις 4-5 παρατηρήσεις εκλογών που παρευρέθηκα, είτε σε προεδρικές, είτε σε ενδιάμεσες για τα δύο Σώματα, επαΐοντες και από τα δύο κόμματα, σημείωναν ότι το εκλογικό σύστημα έχει σημαντικά κενά τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε αδιέξοδες καταστάσεις.

Υπάρχει όμως ένα consensus μεταξύ των δύο κομμάτων ότι τα πράγματα γίνονται αποδεκτά και δεν πρόκειται να αμφισβητηθούν ακόμη και αν πρόκειται για την περίπτωση που ο Μπους ο νεότερος κέρδισε τον Αλ Γκόρ με διαφορά 530 ψήφων στην Φλώριδα, όπου κυβερνήτης ήταν ο αδερφός του Μπους. Μεσολάβησε βέβαια η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.

Την παράδοση αυτή τίναξε στον αέρα η εισβολή των οπαδών του Τραμπ στο Καπιτώλιο με την καταγγελία ότι έγινε νοθεία. Σε μια άλλη επίσκεψη στο Καπιτώλιο μας έδειξαν τις ζημιές που έκαναν οι εισβολείς, κάνοντας ρεζίλι τις Η.Π.Α. ακόμη και στα μάτια τριτοκοσμικών χωρών που έχουν εξασκηθεί στο σπορ της νοθείας.

Σε επαφές είτε με σοβαρούς ομογενειακούς παράγοντες, είτε με πανίσχυρα λόμπι όπως το Εβραϊκό, τόνιζαν ότι όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική μην περιμένετε καμιά διαφοροποίηση όποιος Προέδρος και αν εκλεγεί. Μόλις όμως η παγκοσμιοποίηση έπαψε να είναι το ιερό δισκοπότηρο του ύστερου καπιταλισμού και έδωσε την ευκαιρία στην Κίνα να προβάλει ως ισοδύναμη οικονομική υπερδύναμη, τότε φάνηκαν οι πρώτες ρωγμές. Κάποιες από τις απόψεις του Τραμπ ανάγονται σε αντίστοιχες μέρους του Αμερικανικού κατεστημένου και αφορούν την διαφορετική ιεράρχηση των αντιπάλων ή εχθρών των Η.Π.Α.

Κατά τα λοιπά, την νύχτα που νίκησε για δεύτερη φορά ο Ομπάμα, βρέθηκα έξω από το Λευκό Οίκο, όπου κάποια αμερικανάκια με συνέχαιραν για την ψήφο μου, επειδή υπέθεταν ότι για να βρίσκομαι εκεί πρέπει να είμαι οπαδός. Κάποια στιγμή με πλησιάζει μια κοπέλα και μου προτείνει το μικρόφωνο κάποιου τηλεοπτικού σταθμού για να της περιγράψω τις εντυπώσεις μου, ιδιαίτερα όταν άκουσε ότι είμαι από την Ελλάδα. Εξέφρασα την έκπληξή μου για τα τεράστια ποσά που διακινούνται στις εκλογές, πρώτα και κύρια για τους προέδρους, αλλά και για τους εκπροσώπους των δύο Νομοθετικών Σωμάτων.

Αν τα αθροίσεις, συναποτελούν ένα δυσθεώρητο ποσό που συνιστά μια παράλληλη Οικονομία.

Στην χώρα σας δεν ισχύει αυτό, ρωτάει η δημοσιογράφος με κάποια έκπληξη.

Ε όχι λέω, είμαστε μια μικρή χώρα, που να βρεθούν τόσα λεφτά. Τι να έλεγα, ότι το κράτος ανελάμβανε να στηρίξει τους δύο πυλώνες του δικομματισμού και τους έδινε δανεικά και αγύριστα;

Στις ΗΠΑ βέβαια η mega χορηγοί δεν δίνουν τα λεφτά για την ψυχή του πατέρα τους, αλλά για να τα πάρουν πολλαπλάσια, όπως π.χ. συμβαίνει τώρα με τους γίγαντες παραγωγούς οπλικών συστημάτων και τους πολέμους που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Τα λεφτά τα δίνουν αυτοί που έχουν και όχι αυτοί που δεν έχουν.

Στην Αμερική όσοι μένουν σε πόλεις – τροχόσπιτα ποιος ξέρει πόσοι έχουν ακουστά για τις εκλογές.

Να μην μιλήσουμε για τους άστεγους που αποτελούν μια σκιώδη παράλληλη κοινωνία.

Στα εκλογικά τμήματα που ψήφιζε κυρίως μαύρος πληθυσμός, έβλεπες την φτώχεια ολοζώντανη, αλλά με διάχυτη αξιοπρέπεια. Με μια υποδόρια υπερηφάνεια ανέφεραν τον αριθμό των αστέγων που είχαν ψηφίσει. Αφορούσε όσους έμεναν σε δομές. Όσο για τους υπόλοιπους ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.

Το περίεργο εκλογικό σύστημα με τους εκλέκτορες έχει ρατσιστικές καταβολές και ο ρατσισμός σε ένα έθνος μεταναστών ποτέ δεν εξέλειπε, αλλά αναβιώνει επικίνδυνα.

Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι ο Τραμπ μιλώντας στο Μιλγουόκι προέβαλε το κατάλευκο της επιδερμίδας του. Ειρωνεύτηκε τον Γιάννη Αντετοκούμπο επειδή είναι μαύρος, αλλά τον εκθείασε ως παίχτη, προκειμένου να ψαρέψει ψήφο στους οπαδούς των Μιλγουόκι Μπακς χωρίς όμως να ξεχνούν ότι ο καλύτερος παίχτης τους δεν παύει να είναι μαύρος.

Από τις εκλογές στις Η.Π.Α. προτιμώ να θυμάμαι κάποιες τεράστιες ήσυχες ουρές έξω από τα εκλογικά τμήματα, όπως και κάποιες χιλιάδες ανθρώπων που περίμεναν υπομονετικά να περάσουν από τα μηχανήματα ανίχνευσης προκειμένου να πάρουν μέρος σε μια ανοιχτή συγκέντρωση μέσα στο κρύο έχοντας ορισμένοι στην πλάτη κάποιες κουβέρτες.

Ως προς το μέλλον ποιος ξέρει τι ετοιμάζουν σε μια διχασμένη αυτοκρατορία, οι κυνικοί τεχνικοί της εξουσίας με την βοήθεια πλέον της τεχνικής νοημοσύνης.