Μυρίζει σήψη. Σαν να κυβερνάει την χώρα ο κ. Ψαριανός. Όλα είναι σχεδιασμένα και καθοδηγούμενα. Όταν σκουραίνουν τα πράγματα αναλαμβάνουν οι πλέον αδίστακτοι, αυτοί που δεν ορρωδούν προ ουδενός. Παράδειγμα, οι επαγγελματίες δολοφόνοι χαρακτήρων της κακόφημης και ψευδεπίγραφης «Επιτροπής Αλήθειας» που τους είχαν εξαπολύσει επί συμφωνίας των Πρεσπών για να μην αφήσουν τίποτα όρθιο. Σήμερα στρογγυλοκάθονται σε κυβερνητικούς θώκους. Πανάξιος ο μισθός τους.

Ads

Θέλεις να μείνεις βυθισμένος στη σιωπή, αφήνοντας να μιλήσουν αυτοί που βιώνουν τον ανείπωτο πόνο της τραγωδίας των Τεμπών, αλλά δεν σε αφήνουν εκείνοι που φτύνουν ακόμη και πάνω σε τάφους μικρών παιδιών.

Οποιαδήποτε κυβέρνηση μπροστά στο συντριπτικό βάρος των πολιτικών ευθυνών, το λιγότερο που θα είχε να κάνει ήταν να σεβαστεί τα θύματα και τους γονείς τους.

Η σημερινή κυβέρνηση που έχει αποδείξει ότι περιφρονεί βάναυσα τους θεσμούς, έχει οδηγήσει τον κόσμο να πιστεύει ότι θέλει να συγκαλύψει με οποιαδήποτε μέσα ποινικές ευθύνες.

Ads

Οι θλιβεροί πρώην εκσυγχρονιστές έχουν αναλάβει τους πιο σκοτεινούς ρόλους. Ο ένας να… εκσυγχρονίσει το ρόλο του πολιτικού προβοκάτορα με την εκτεταμένη χρήση χημικών σε μια πάνδημη και ειρηνική συγκέντρωση όπου ακόμη και γυναίκες με καροτσάκια έτρεχαν να σωθούν. Ο δε άλλος για να πράξει τα δέοντα στο χώρο της δικαιοσύνης.

Η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης κατατρώει τα θεμέλια μιας καχεκτικής δημοκρατίας σε βαθμό που όταν ακούει ο άλλος τον Κωστή Χατζηδάκη να μιλάει για την ανάγκη κάθαρσης στο θέμα των Τεμπών, υποψιάζεται ότι είναι έτοιμο το πλυντήριο.

Πάει πολύς καιρός που ο σημερινός πρωθυπουργός κινείται σαν να θέλει να κυριαρχήσει μέσα από την διάλυση των πάντων. Μια πρακτική που τινάζει στον αέρα ότι έχει απομείνει από την αξιοπιστία της πολιτικής και τροφοδοτεί τα πολιτικά τέρατα που έχουν έρθει στο ιστορικό προσκήνιο. Ο ίδιος φαίνεται να πιστεύει ότι μπορεί να εκμαυλίσει την ακροδεξιά τερατογένεση και να την παρουσιάσει ως δέλεαρ προκειμένου να αποσπάσει την ευμενή αποδοχή του Ντόναλντ Τραμπ.

Μέσα σε αυτό το αποπνικτικό τοπίο, από την αξιωματική αντιπολίτευση φαίνεται να έμεινε μόνο το αξίωμα. Στην υπόλοιπη αντιπολίτευση επικρατούν φαινόμενα μικροκομματικής μυωπίας και ναρκισσισμοί που επιτείνουν την θλίψη που έχει σκεπάσει τον τόπο.


Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που η κραυγή «δεν έχουμε οξυγόνο» είναι η ανατριχιαστική υπόμνηση του επείγοντος που δεν βρίσκει απάντηση.