Κάθε φορά που ο «οδοστρωτήρας» Μητσοτάκης κατεδαφίζει με έπαρση μια κοινωνική και πολιτική κατάκτηση της μεταπολίτευσης, όπως συμβαίνει τώρα με τα ιδιωτικά ΑΕΙ σε βάρος των δημόσιων, καλό είναι να θυμόμαστε ότι που αντιδρούν είναι συχνά αυτοί που του έχουν ανοίξει το δρόμο με τη στάση τους, διαχρονικά.

Ads

Καθώς οι θατσερικές συνταγές του Μητσοτάκη έχουν απώτερο στόχο την συνολική υποβάθμιση του δημόσιου πανεπιστήμιου -που δεν μπορεί να ιδωθεί αποκομμένα από την υπόλοιπη εκπαίδευση- θα πρέπει να αποδώσουμε το μερίδιο της ευθύνης για όσους άφησαν τη δημόσια εκπαίδευση να απαξιωθεί και να υπονομευτεί σχεδόν συστηματικά, ώστε να έρθει ο Μητσοτάκης ανενόχλητος να την ισοπεδώσει.

Ας το κάνουμε σε πρώτο πληθυντικό (της συνενοχής):

-Πόσες φορές σιωπήσαμε για το νεποτισμό και τη φαυλοκρατία που επικράτησε σταδιακά στον ακαδημαϊκό χώρο;

Ads

-Πότε αντιδράσαμε για τα πτυχία χωρίς παρακολουθήσεις ;

-Πόσες φορές υπερασπιστήκαμε τα “μπάχαλα” ως οιονεί ιδιοκτήτες των ιδρυμάτων και των υποδομών τους;

-Πόσες φορές θεωρήσαμε στρεβλά την ακαδημαϊκή ελευθερία και το άσυλο ως ασυδοσία και υπερβολή ;

– Πόσες φορές σιωπήσαμε όταν οι φοιτητικός συνδικαλισμός εκφυλιζόταν, “περνούσε” μαθήματα, έκανε εξυπηρετήσεις ή δρούσε σε μπουζουκλερί αντί για αμφιθέατρα;

– Πόσες φορές σιωπήσαμε όταν η τριτοβάθμια εκπαίδευση έγινε μικροπολιτικό ρουσφέτι με υπερπληθώρα τμημάτων να ιδρύονται σε κάθε κωμόπολη ενώ οι κομματάρχες κόμπαζαν για την “ανάπτυξη” κατόπυν ενεργειών τους;

Αλλά το πρόβλημα ξεκινά από πιο χαμηλά.

– Πόσο σιωπήσαμε καθώς η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση μεταβλήθηκε σε “βασίλειο της παπαγαλίας”, όπου κυβερνά η βιομηχανία του ιδιαίτερου;

– Πόσο αδιαφορήσαμε όταν η πρόσβαση στις “καλές σχολές” έγινε σταδιακά προνόμιο όσων έχουν τη μεγάλη οικονομική ευχέρεια για να αποκτήσουν πρόσβαση στα ακριβοπληρωμένα “ιδιαίτερα”;  Αναιρώντας έτσι το μοναδικό αδιάβλητο και αξιοκρατικό μηχανισμό κοινωνικής κινητικότητας, της μεταπολίτευσης που υπερέβη, σε μεγάλο βαθμό, τους ταξικούς διαχωρισμούς.

– Πόσο κακό, συντεχνιακό, συνδικαλισμό ανεχτήκαμε (από δεξιούς και αριστερούς), από όσους απαγορεύουν ακόμη και τη συζήτηση για την πιο βασική ανεπάρκεια της εκπαίδευσης και τα τείχη που ύψωσε απέναντι στη λαϊκή οικογένεια; -Πώς δαιμονοποιήθηκαν και στοχοποιήθηκαν -και στην Αριστερά- όσοι θέλησαν να μιλήσουν για τα αυτονόητα;

Υπάρχουν και αμφιλεγόμενα ζητήματα όπως τα επί πληρωμή ξενόγλωσσα τμήματα στα δημόσια ΑΕΙ, τα μη κρατικά-μη κερδοσκοπικά ιδρύματα, η αγορά πτυχίων από αμφίβολες “αγορές”, οι επιχειρήσεις που θα ξεπηδήσουν για να πουλήσουν πτυχία απέναντι στο μονοπώλιο του Δημόσιου Πανεπιστημίου, η θέση των ελληνικών σχολών και των αποφοίτων στο διεθνή ανταγωνισμό κ.α.  Αλλά στο τέλος της ημέρας, όλα αυτά τα ζητήματα, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία όταν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο έχει ήδη ηττηθεί στην κοινή γνώμη, χωρίς να χρειαστεί να το αποδομήσει η Δεξιά, με βολικές αφηγήσεις. Της ήταν βολική η πραγματικότητα.

Ο Μητσοτάκης που τώρα θα παραστήσει πάλι το μεταρρυθμιστή, υπηρετεί ένα παραγωγικό μοντέλο που ποτέ δεν επένδυσε στην οικονομία της γνώσης αλλά αναπαρήγαγε παρωχημένες και οπισθοδρομικές οικονομικές δοξασίες. Αλλά πόσοι λίγοι το εντόπισαν και το πολέμησαν αυτό, προγραμματικά, στην Αριστερά;

Υπήρξε πράγματι μια “ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς στη μεταπολίτευση”. Δικαίως υπήρξε και αυτονόητα η μήτρα της βρέθηκε στον ακαδημαϊκό χώρο. Μαζί με την παρακμή της ακαδημαϊκής ζωής -και αφού μεσολάβησε μια κυβέρνηση της Αριστεράς που δεν κατάφερε να αφήσει διαφορετικό αποτύπωμα σε όλο το εύρος της ελληνικής εκπαίδευσης αλλά αναπαρήγαγε σχεδόν τις ίδιες στρεβλώσεις- ήρθε και το τέλος αυτής της ηγεμονίας όπως το ονειρεύτηκαν ο Βορίδης, ο Άδωνις, ο Πλεύρης και τα υπόλοιπα ορφανά του Καρατζαφέρη.

Ακριβώς σε αυτά τα ερείπια θα πατήσει τώρα ο Μητσοτάκης και θα διαλύσει τα πάντα ανενόχλητος. Όχι μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αλλά σύντομα διαλύοντας και την υπόλοιπη εκπαίδευση με παρωχημένες και αποτυχημένες  συνταγές που θα αυξήσουν τις κοινωνικές ανισότητες σε βαθμό μη αναστρέψιμο. Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά, πια, γιατί αυτοί που αντιδρούν -ακόμη- του έχουν ήδη δώσει τα όπλα για να τους πολεμήσει…