Η κυβέρνηση Μητσοτάκη ξεκίνησε την επιχείρηση «Ιδιωτικά Πανεπιστήμια», την προσπάθειά της, δηλαδή, να παραβιάσει το Σύνταγμα και να καταργήσει τη δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση, με επικοινωνιακά επιχειρήματα. Κοινώς με… ανοησίες.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια βαφτίστηκαν «ελεύθερα», από την «ελευθερία», προφανώς, να αγοράζει τα πτυχία όποιος έχει λεφτά.

Ακόμη, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια βαφτίστηκαν «μη κρατικά», προφανώς εξ αντιδιαστολής με τα δημόσια, ως εάν ήταν, που όμως δεν είναι, κρατικά.

Κι ακόμη, για λόγους προπαγάνδας, παραπλάνησης δηλαδή της κοινής γνώμης, βαφτίστηκαν «πανεπιστήμια» ιδιωτικές επιχειρήσεις που μόνο θα διδάσκουν και δεν θα διεξάγουν έρευνα.

Και τέλος, οι κερδοσκοπικές επενδύσεις των επιχειρηματικών συμφερόντων και των funds βαφτίστηκαν «μη κερδοσκοπικές», προφανώς κατ’ ευφημισμόν. Όπως δηλαδή ο τρικυμιώδης ωκεανός βαφτίστηκε «Ειρηνικός», για να προκαλεί λιγότερο φόβο στους ταξιδιώτες.

Όμως ο χώρος της Παιδείας είναι ένας χώρος απαιτητικός, καθώς στηρίζεται στον διάλογο και στα επιχειρήματα. Επικοινωνιακά τεχνάσματα και προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα δεν αντέχουν στη βάσανο της επιχειρηματολογίας, που αποτελεί το θεμέλιο της επιστημονικής σκέψης.

Έτσι, γρήγορα, η επιχείρηση «Ιδιωτικά Πανεπιστήμια» έπαψε να είναι για την κυβέρνηση υγιεινός περίπατος. Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και οι κατ’ ευφημισμόν χαρακτηρισμοί  αποδομήθηκαν, καθώς δεν άντεξαν την αποδεικτική διαδικασία του διαλόγου.

Τη θέση τους πήραν επιχειρήματα εναντίον της κατάργησης της συνταγματικής διάταξης που προστατεύει τη δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση. Και επιπλέον, είδαν το φως της δημοσιότητας αδιάσειστα στοιχεία ευρωπαϊκών οργανισμών που τεκμηριώνουν το μεγάλο κόλπο τα ελληνικής κυβέρνησης. Την τεχνητή ανάδειξη της ανάγκης για ιδιωτικά πανεπιστήμια δηλαδή, μέσω της υποχρηματοδότησης και της συρρίκνωσης της δημόσιας Παιδείας.

Οι παλιοί εκπαιδευτικοί, εκπροσωπώντας την αναχρονιστική και συγχρόνως αυταρχική αντίληψη για την εκπαίδευση, έλεγαν «εκεί που δεν πίπτει λόγος, πίπτει… ράβδος».

Ο κ. Μητσοτάκης, οπαδός του αυταρχισμού και της επιστροφής στο μεσαίωνα μιας ταξικής κοινωνίας, όπου θα σπουδάζουν μόνον όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα και όχι αξιοκρατικά, όσοι διαθέτουν τις ικανότητες, προχώρησε στο Plan B της επιχείρησης «Ιδιωτικά Πανεπιστήμια».

Επιστράτευσε τους εισαγγελείς για να ασκήσουν διώξεις σε βάρος όσων δεν συμφωνούν μαζί του και την αστυνομία για να καταστείλει δια της βίας εκείνους που αντιστέκονται στην επιστροφή στον μεσαίωνα της ταξικής κοινωνίας, καθώς και εκείνους που με επιχειρήματα αποκαλύπτουν το colpo grosso της ελληνικής κυβέρνησης.

Μόνο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι εθισμένη στα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και δεν γνωρίζει άλλον τρόπο αντιπαράθεσης. Ακόμη και για να ασκήσει εισαγγελική τρομοκρατία και αστυνομική βία, καταφεύγει σε επικοινωνιακές… ανοησίες.

Το πανελλαδικό πλειοψηφικό κύμα εναντίωσης απέναντι στην επιχείρηση κατάργησης της δημόσιας και δωρεάν Παιδείας στα πανεπιστήμια, βαφτίζεται τώρα μειοψηφικό.

Και οι φοιτητές που υπερασπίζονται τη συνταγματική νομιμότητα, βαφτίζονται παράνομοι από εκείνους που επιχειρούν την κατάλυση του συντάγματος.

Τέλος, οι καθηγητές πανεπιστημίου που αντιστέκονται στην υποβάθμιση των πτυχίων και κρατούν ψηλά τη σημαία της αξιοκρατίας στην εκπαιδευτική διαδικασία, διώκονται σαν παράνομοι, επειδή αρνούνται την εντολή της κυβέρνησης να διεξάγουν εξ αποστάσεως εξετάσεις. Οι οποίες ακόμη και στη διάρκεια της πανδημίας είχαν απαγορευτεί, καθώς δεν διασφάλιζαν το αδιάβλητο της εξεταστικής διαδικασίας.

Το τελευταίο καταφύγιο της αυταρχικής Δεξιάς, όταν στερεύει ο ορθός λόγος και τα επιχειρήματα, είναι οι εισαγγελικές διώξεις, η αστυνομική βία και το ξύλο, σαν μέθοδος καταστολής όσων αντιστέκονται στην κατάργηση του κράτους δικαίου.

Το ξύλο, όμως, βγήκε από τον Παράδεισο μόνο στις ελληνικές κωμωδίες. Αυτή είναι μια μικρή λεπτομέρεια που όπως φαίνεται η κυβέρνηση, πάνω στον πανικό της, την αγνοεί.

Ευτυχώς υπάρχουν οι αγρότες και οι φοιτητές για να την υπενθυμίζουν…

• Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ