Το τέλειο έγκλημα έχει από παλιά εμπνεύσει τους συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων. Γιατί αποτελεί άσκηση αντιπαράθεσης της ανθρώπινης ευφυίας με την αλήθεια.

Καθώς το τέλειο έγκλημα είναι το έγκλημα το οποίο ο ευφυής ένοχος καταφέρνει και το συγκαλύπτει, σε πείσμα της αλήθειας.

Επιδεικνύοντας, έτσι, υψηλή ευφυία και μεγάλη επινοητικότητα.

Η συνταγή για το τέλειο έγκλημα είναι γνωστή.

Πρώτα, ο ένοχος φροντίζει με μεγάλη επιμέλεια να εξαφανίσει όλα τα στοιχεία που το μαρτυρούν.

Ξεμπαζώνει το έδαφος όπου το έγκλημα συνέβη και εξαφανίζει τα εργαλεία, όπως όπλα, χημικά και ό,τι άλλο μπορεί να πιστοποιήσει τη διάπραξή του.

Ειδικά όσον αφορά στα πτώματα, προφανώς και ο ιδανικός δολοφόνος δεν υποκύπτει στο μοιραίο λάθος να σεβαστεί τα ήθη από την εποχή της Αντιγόνης του Σοφοκλή ακόμη, που θέλουν οι σoροί να παραδίδονται στους συγγενείς των θυμάτων για να ταφούν όπως τους πρέπει.

Αντίθετα, διαπράττει ακόμη ένα έγκλημα για να συγκαλύψει το πρώτο. Σκυλεύει τους νεκρούς, σκορπίζοντας τα διαμελισμένα μέλη στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ώστε να μη βρεθούν ποτέ.

Και αφήνει τους συγγενείς των θυμάτων να ψάχνουν για χρόνια για να βρουν τις σoρούς των δικών τους ανθρώπων.

Στο τέλος, ο ιδανικός δολοφόνος του τέλειου εγκλήματος μπαζώνει το έδαφος όπου συνέβη το έγκλημα, ώστε να μη μείνει ίχνος από αυτό.

Και μετά, αφού έχει εξαφανίσει όλα τα πειστήρια και όλες τις μαρτυρίες, επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος, όπως πάντα κάνουν οι δολοφόνοι.

Και διαδίδει θεωρίες συνωμοσίας για τον τρόπο που χάθηκαν τα θύματα. Όπως, για παράδειγμα, ότι δήθεν η ανάφλεξη και η τεραστίων διαστάσεων πυρόσφαιρα που ακολούθησε, προκλήθηκε από τα λάδια των μηχανών.

Επόμενο βήμα για το τέλειο έγκλημα, μετά τη συγκάλυψη όλων των πειστηρίων του εγκλήματος και αφού έχουν εξαφανιστεί όλα τα οπτικοακουστικά υλικά που θα μπορούσαν να το αποκαλύψουν, είναι η κατασκευή βίντεο, στο οποίο να φαίνεται η εικονική πραγματικότητα που εξυπηρετεί το αφήγημα του ενόχου.

Ότι, δηλαδή, την ώρα του εγκλήματος δεν συνέβη τίποτε ύποπτο ή μη κανονικό ως προς τη μεταφορά επικίνδυνων και παράνομων υλικών.

Κι αυτά συμβαίνουν δυο χρόνια μετά και ενώ εντωμεταξύ οι ανακριτές έψαχναν για οπτικοακουστικό υλικό και δεν έβρισκαν ούτε ίχνος…

Οι αρχές, εφόσον δεν υπάρχουν πειστήρια του εγκλήματος και μαρτυρίες γι’ αυτό, είναι βέβαιο ότι στο τέλος θα κλείσουν την υπόθεση.

Γιατί αν δεν βρεθεί κανένα εργαλείο με το οποίο να έγινε το έγκλημα κι αν δεν υπάρχει θύμα που να πιστοποιείται από τις έρευνες ότι ο θάνατός του οφείλεται σε κάποιο από τα εργαλεία του εγκλήματος, προφανώς δεν έγινε έγκλημα.

Η ετυμηγορία της έρευνας θα είναι ότι τα θύματα χάθηκαν κάτω από… αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Οι λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων, πάντως, γνωρίζουν καλά ότι δεν υπάρχει το τέλειο έγκλημα. Καθώς ο ένοχος, όσο καλά κι αν οργανώσει τη συγκάλυψη, πάντα κάτι θα ξεχάσει ή κάτι θα του ξεφύγει, ώστε τελικά να προδοθεί.

Στο έγκλημα στα Τέμπη, για παράδειγμα, το πρώτο μοιραίο σφάλμα που καταρρίπτει το αφήγημα του τέλειου, χωρίς ενόχους, εγκλήματος, είναι η απόδοση της ανάφλεξης στα έλαια σιλικόνης που βρίσκονταν στις μηχανές των αμαξοστοιχιών.

Πρώτα γιατί αυτή η εξήγηση είναι αντιεπιστημονική. Σε αυτό, τουλάχιστον, καταλήγει το επίσημο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ. Στο οποίο οι αιτίες της ανάφλεξης και της πυρόσφαιρας αποδίδονται σε άγνωστης προέλευσης αρωματικούς υδρογονάνθρακες, που όμως δεν βρέθηκαν ίχνη τους πουθενά. Γιατί, σύμφωνα με το πόρισμα, τα έλαια σιλικόνης δεν είναι ικανά να προκαλέσουν από μόνα τους τεραστίων διαστάσεων ανάφλεξη και πυρόσφαιρα.

Κι ύστερα γιατί αν πράγματι αυτή η θεωρία ευσταθούσε, θα αναδείκνυε σοβαρά κατασκευαστικά προβλήματα των αμαξοστοιχιών. Για τα οποία υπεύθυνη θα ήταν η εταιρεία κατασκευής τους.

Η οποία θα έπρεπε, σε αυτό το ενδεχόμενο, εδώ και δυο χρόνια ήδη να έχει κληθεί για να απολογηθεί για τη δολοφονική της αμέλεια, να κατασκευάζει τρένα – δολοφόνους που αναφλέγονται από μόνα τους και σκοτώνουν όσους σώζονται από μια σιδηροδρομική σύγκρουση.

Κάτι, όμως, που δεν έχει επαληθευτεί σε κανένα δυστύχημα, πουθενά στον κόσμο.

Όσο η κατασκευαστική εταιρεία δεν έχει εμπλακεί στην υπόθεση ως υπεύθυνη για την ανάφλεξη και όσο οι κατασκευαστές αμαξοστοιχιών δεν επαληθεύουν ότι τα έλαια των μηχανών μπορεί να προκαλέσουν τεραστίων διαστάσεων ανάφλεξη, τόσο το αφήγημα ότι υπεύθυνα γι’ αυτήν είναι τα έλαια σιλικόνης βρίσκεται στη σφαίρα της φαντασίας αυτών που το εμπνεύστηκαν.

Το δεύτερο μοιραίο λάθος συνίσταται στο γεγονός ότι παρά την εργώδη προσπάθεια εξαφάνισης των πειστηρίων του εγκλήματος, τελικά βρέθηκαν στις αμαξοστοιχίες ίχνη αρωματικών υδρογονανθράκων.

Πρόκειται για ίχνη ξυλόλιου και τολουόλιου, υδρογονανθράκων δηλαδή που περιέχονται σε παράνομα υλικά νόθευσης της βενζίνης, τα οποία βρέθηκαν τελικά μετά από έρευνες σε 6 -7 σημεία στο κέλυφος των αμαξοστοιχιών.

Το στοιχείο αυτό από μόνο του προδίδει το έγκλημα. Γιατί η ύπαρξη εύφλεκτων υδρογονανθράκων παραπέμπει στην παράνομη μεταφορά τους από την εμπορευματική αμαξοστοιχία.

Το τρίτο μοιραίο λάθος ήταν το βίντεο που κυκλοφόρησαν δύο χρόνια μετά το δυστύχημα και στο οποίο φαίνεται η εμπορευματική αμαξοστοιχία να μην μεταφέρει εύφλεκτα υλικά.

Με δεδομένο ότι το δυστύχημα έγινε Φεβρουάριο μήνα και όχι καλοκαίρι και μάλιστα στη Θεσσαλία και όχι στην Αφρική, η ύπαρξη μυγών και κουνουπιών που εμφανίζονται στο βίντεο προδίδει ότι οι σκηνές μπορεί να προέρχονται από την ίδια αμαξοστοιχία, όπως διαβεβαίωσε η αστυνομία, δεν προέρχονται όμως από την ημέρα του δυστυχήματος. Προφανώς προέρχονται από κάποια άλλη εποχή που στα Τέμπη πέταγαν μυγάκια και κουνούπια.

Το τέταρτο μοιραίο λάθος ήταν η πληρωμή του μπαζώματος από την κυβέρνηση.

Αυτό το μοιραίο λάθος διαψεύδει το κυβερνητικό αφήγημα, ότι η κυβέρνηση δεν ενεπλάκη στην υπόθεση του παράνομου, χωρίς εισαγγελική διαταγή και κατά παράβαση των πρωτοκόλλων διερεύνησης δυστυχημάτων, μπαζώματος του εδάφους.

Ουδείς πληρώνει και μάλιστα με 800.000 ευρώ για κάτι που ο ίδιος δεν παρήγγειλε. Και πολύ περισσότερο, ουδείς δέχεται να πληρώσει για κάτι που τελικά δεν τον εξυπηρέτησε.

Η καταγραφή στη Διαύγεια της αποπληρωμής του μπαζώματος του εδάφους από το υπουργείο Ανάπτυξης προδίδει την ενοχή της κυβέρνησης γι’ αυτό.

Όλοι, όμως, αντιλαμβάνονται ότι δεν υπήρχε καμία ανάγκη, πλην της συγκάλυψης της αλήθειας, να καθαριστεί το έδαφος πριν ολοκληρωθούν οι έρευνες και πριν βρεθούν οι σοροί όλων των θυμάτων. Και μάλιστα δεν υπήρχε καμία βία αυτό να γίνει παράνομα, χωρίς εισαγγελική διαταγή.

Κι ακόμη, δεν υπήρχε καμία βία το μπάζωμα να γίνει σε πείσμα όλων των πρωτοκόλλων διερεύνησης δυστυχημάτων, που θέλουν πρώτα να ολοκληρώνονται οι έρευνες στο πεδίο και μετά να καθαρίζεται το έδαφος.

Και τέλος, κανένας «καλός σκοπός», όπως ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός, δεν δικαιολογεί το αποτρόπαιο έγκλημα της προσβολής των νεκρών. Τα μέλη των οποίων, αντί να αναζητηθούν με επιμέλεια από τις αρχές και να παραδοθούν με ευλάβεια στους συγγενείς, πετάχτηκαν λες και επρόκειτο για σκουπίδια.

Όσο για το έωλο επιχείρημα ότι το πεδίο έπρεπε να καθαριστεί για να περάσει από εκεί το τρένο, αυτό καταρρίπτεται από την ίδια την πραγματικότητα. Καθώς το τρένο πέρασε, τελικά, από το σημείο του δυστυχήματος 4 βδομάδες μετά. Ενώ το μπάζωμα ολοκληρώθηκε άρον άρον τις πρώτες 6 μέρες μετά το δυστύχημα…

Το μπάζωμα, συνεπώς του εδάφους, έγινε με μόνο σκοπό τη συγκάλυψη της αλήθειας για το έγκλημα των Τεμπών. Και η απόδειξη ότι για την επιχείρηση συγκάλυψης υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση, βρίσκεται στην απόδειξη αποπληρωμής του ένοχου μπαζώματος του εδάφους από το υπουργείο Ανάπτυξης.

Το πέμπτο μοιραίο λάθος, τέλος, είναι η παράκαμψη της προανακριτικής επιτροπής, η απευθείας αποστολή της δικογραφίας σε δικαστικό συμβούλιο, όπως και η άρνηση του κατηγορούμενου πρώην υφυπουργού στον πρωθυπουργό Τριαντόπουλου να παρουσιαστεί ο ίδιος για να απολογηθεί στην επιτροπή της Βουλής.

Μια φυγομαχία που δεν εξηγείται αλλιώς, παρά μόνο ως δείγμα φόβου των ενόχων να αποκαλυφθούν επιπλέον στοιχεία κατά την ανακριτική διαδικασία. Και επιπλέον, ως δείγμα φόβου να κληθεί, τελικά, στη Βουλή για να καταθέσει ως ύποπτος και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.

Μια δυνατότητα που δεν υπάρχει στο ενδεχόμενο που η υπόθεση παραπεμφθεί απευθείας σε δικαστικό συμβούλιο, γιατί δεν θα υπάρχουν οι βουλευτές για να ανακρίνουν τους υπόπτους.

Όσο δεν υπάρχουν πειστικές απαντήσεις στα πέντε… μοιραία λάθη που καίνε τους ενόχους στο παρά λίγο τέλειο έγκλημα των Τεμπών, τόσο η μομφή της συγκάλυψης της αλήθειας θα πέφτει βαριά στην κυβέρνηση.

*Ο Γιάννης Μυλόπουλος είναι Καθηγητής, πρώην Πρύτανης ΑΠΘ, Επικεφαλής παράταξης ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ