Το ΟΧΙ στα ιδιωτικά πανεπιστήμια στηρίζεται σε μια σειρά από σοβαρές θεσμικές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές και ακαδημαϊκές αιτίες.

Ο πρώτος λόγος για τον οποίο απορρίπτεται το νομοσχέδιο που νομιμοποιεί την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι γιατί αυτός είναι αντισυνταγματικός.

Δηλαδή είναι κορυφαία παράνομος.

Η συνταγματική διάταξη, σύμφωνα με την οποία «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες», όπως και η αντίστοιχη που προβλέπει ότι «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από ΝΠΔΔ (Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου) με πλήρη αυτοδιοίκηση» δεν επιδέχονται παρεξήγησης.

Οι όροι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ και ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ είναι τόσο απόλυτοι, που από μόνοι τους απαντούν στους επίδοξους καταπατητές της συνταγματικής νομιμότητας. Και δεν χρειάζεται να είναι κανείς συνταγματολόγος για να το αντιληφθεί αυτό. Ούτε χρειάζεται να είναι κανείς νομικός για να γνωρίζει ότι οι νόμοι όταν δεν τηρούνται, παραβιάζονται.

Ο δεύτερος λόγος απόρριψης της νομιμοποίησης των ιδιωτικών πανεπιστημίων από την πίσω πόρτα είναι κοινωνικός και έχει να κάνει με την ουσία του άρθρου 16 του Συντάγματος. Το οποίο προστατεύει το κράτος δικαίου.

Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, στην οποία είτε για αντικειμενικές αιτίες που έχουν να κάνουν με την οικονομική της αδυναμία, είτε όμως και για υποκειμενικές, όπως αυτές που ζούμε τα τελευταία χρόνια με μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση που με σκοπιμότητα υποβαθμίζει τα δημόσια πανεπιστήμια για να ανοίξει δρόμο στα ιδιωτικά, η συνταγματική προστασία της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης υπερασπίζεται το κράτος δικαίου.

Υπερασπίζεται, δηλαδή, το δικαίωμα των οικονομικά αδύνατων να έχουν ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στο πανεπιστήμιο και μέσω αυτού στην επιστημονική γνώση. Το άρθρο 16 του Συντάγματος υπερασπίζεται τελικά, σε μια εποχή που όχι τυχαία αποκαλείται εποχή της οικονομίας της γνώσης, το δικαίωμα των πολλών να έχουν ισότιμη πρόσβαση στα αγαθά της ανάπτυξης και της ευημερίας.

Η κοινωνική κινητικότητα που από τη δεκαετία του 1960, ως αποτέλεσμα της δωρεάν Παιδείας, επικράτησε στην Ελλάδα, με τα παιδιά των αγροτών να γίνονται γιατροί και τα παιδιά των εργατών δικηγόροι και μηχανικοί δεν πρέπει να ανακοπεί.

Ειδικά σήμερα, που η χώρα μας σύμφωνα με τη Eurostat είναι στις δυο τελευταίες στην Ευρώπη, με τελευταία τη Βουλγαρία, ως προς τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Ο τρίτος λόγος για τον απορρίπτεται η νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι γιατί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι ψευδεπίγραφο. Αφού τα ελληνικά πανεπιστήμια, όπως προβλέπει το Σύνταγμα, δεν είναι κρατικά αλλά δημόσια, ως ΝΠΔΔ και αυτοδιοικούμενα, τότε αυτά που επιχειρούν να νομιμοποιήσουν, εφόσον θα έχουν ως ιδιοκτήτες επιχειρηματικά συμφέροντα και funds δεν θα είναι μη κρατικά, αλλά ιδιωτικά.

Και συνεπώς, ως ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν θα είναι μη κερδοσκοπικά, αλλά καθαρά κερδοσκοπικά. Αφού κανένας επιχειρηματίας δεν επενδύει σε μια επιχείρηση χωρίς να περιμένει κέρδος…

Ο τέταρτος λόγος για τον οποίο η νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων απορρίπτεται είναι γιατί δεν υπάρχει καμία εκπαιδευτική ανάγκη για την ίδρυση επιπλέον πανεπιστημίων στην Ελλάδα.

Τα υπάρχοντα πανεπιστήμια είναι αρκετά, υψηλής στάθμης και επιπλέον πρωταγωνιστούν στις διεθνείς αξιολογήσεις. Αρκεί να χρηματοδοτούνται επαρκώς και να στελεχώνονται ικανοποιητικά από την πολιτεία. Κάτι που δεν συμβαίνει τελευταία, όπως οι διεθνείς οργανισμοί αποκαλύπτουν.

Η Ελλάδα είναι σύμφωνα με όλες τις διεθνείς αξιολογήσεις η τελευταία χώρα στην Ευρώπη ως προς τη χρηματοδότηση και ως προς τη στελέχωση των πανεπιστημίων της.

Η χρηματοδότηση της δημόσιας Παιδείας με το 2,8% του ΑΕΠ στην Ελλάδα έναντι του 5,6% που ισχύει κατά μέσον όρο στην Ευρώπη, όπως και η αναλογία ενός καθηγητή ανά 47 φοιτητές που ισχύει στη χώρα μας και που γίνεται 1 καθηγητής ανά 35 φοιτητές αν εξαιρεθούν οι φοιτητές που καθυστερούν το πτυχίο τους, όταν η μέση ευρωπαϊκή είναι ένας καθηγητής ανά 13 φοιτητές, αποδεικνύουν την κακή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα δημόσια πανεπιστήμια σήμερα, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης.

Αφού προ κρίσης και μνημονίων το σύνολο των πανεπιστημίων ελάμβανε από την πολιτεία 380 εκ. ευρώ, ενώ σήμερα λαμβάνει μόλις 126 εκ. ευρώ.

Αν λοιπόν η επιδίωξη είναι η βελτίωση της ανώτατης εκπαίδευσης, η λύση είναι μονόδρομος. Χρηματοδότηση και στελέχωση στο ύψος της αντίστοιχης ευρωπαϊκής.

Και συγκεκριμένα διπλασιασμός της χρηματοδότησης των δημόσιων πανεπιστημίων και των θέσεων των καθηγητών σε βάθος τετραετίας, για να φτάσουμε το επίπεδο των ευρωπαϊκών κρατών.

Για να πάψει η Ελλάδα να είναι το μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον αναπτυγμένο κόσμο. Να πάψει δηλαδή να είναι η μόνη χώρα που υποβαθμίζει τα δημόσια πανεπιστήμια, για να αναδείξει την ανάγκη για ιδιωτικά.

Ο πέμπτος λόγος απόρριψης της νομιμοποίησης των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι ότι κανένα μεγάλο και γνωστό πανεπιστήμιο της Ευρώπης ή των ΗΠΑ δεν έχει εκδηλώσει την πρόθεση να έρθει στην Ελλάδα.

Θα έρθουν μόνο κάτι funds που κανείς δεν ξέρει ποιοι κρύβονται πίσω τους.

Και θα εκπροσωπήσουν κάτι άγνωστα και… τριτοκλασσάτα πανεπιστήμια, που κανείς δεν τα γνωρίζει.

Κι αυτό γιατί αν ένα μεγάλο και γνωστό πανεπιστήμιο επιθυμούσε να πάει σε κάποια άλλη χώρα θα ξεκινούσε, για οικονομικούς λόγους, από τις πολυπληθείς Γερμανία, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κλπ και ύστερα θα έρχονταν στην Ελλάδα. Κάτι που όμως δεν έχει συμβεί μέχρι τώρα.

Κι ακόμη, αν ένα σοβαρό πανεπιστήμιο επιδίωκε να έρθει στην Ελλάδα, δεν θα εμπιστεύονταν επιχειρηματικά συμφέροντα άσχετα με τη λειτουργία πανεπιστημίων. Θα εμπιστεύονταν ένα από τα μεγάλα και υψηλής στάθμης δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια που θα διασφάλιζαν τις ακαδημαϊκές αξίες που ένα σοβαρό πανεπιστήμιο εκπροσωπεί.

Ο έκτος λόγος για την απόρριψη του νομοσχεδίου που επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι γιατί η επιδίωξη με την οποία αυτό προβάλλεται από την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι δηλαδή αυτό θα γίνει αιτία για να επιστρέψουν οι Έλληνες φοιτητές που σπουδάζουν στο εξωτερικό είναι αβάσιμη και αναληθής.

Κι αυτό γιατί όσοι σπουδάζουν εκτός Ελλάδας θα συνεχίσουν να το κάνουν, όσο η αιτία που τους ώθησε να φύγουν παραμένει αμετάβλητη. Όσο, δηλαδή, η ελληνική οικονομία παραμένει αδύναμη, χωρίς να μπορεί να προσφέρει καλές και καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας. Κάτι που όμως δεν έχει καμία σχέση με τα ελληνικά πανεπιστήμια, αλλά με την ελληνική οικονομία. Αφού αμέτρητα είναι τα παραδείγματα αποφοίτων ελληνικών πανεπιστημίων που διαπρέπουν επαγγελματικά σε Ευρώπη, ΗΠΑ και αλλού.

Ο κίνδυνος αν ψηφιστεί ο νόμος που επιτρέπει σε επιχειρηματικά συμφέροντα να ιδρύσουν και να λειτουργήσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν είναι μόνον ότι ένας νόμος θα παραβιάζει την υπερκείμενη θεσμικά συνταγματική νομιμότητα.

Δεν είναι ούτε μόνο το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή ανάγκη αυτό να συμβεί.

Είναι ότι μια τέτοια οπισθοδρομική «μεταρρύθμιση» θα είναι η χαριστική βολή για το κράτος δικαίου στη χώρα μας. Καθώς θα ξαναγίνουμε η παλιά και αλήστου μνήμης «Ψωροκώσταινα», αφού θα επιστρέψουμε με βεβαιότητα στις ταξικές διακρίσεις και στις χαοτικές ανισότητες του παρελθόντος.

Με δυο λόγια, ο κίνδυνος από το συγκεκριμένο αντισυνταγματικό νομοσχέδιο δεν είναι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων αυτή καθ’ αυτή, αλλά η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων. Που είναι τα μόνα που εξασφαλίζουν το δικαίωμα των πολλών και αδύναμων οικονομικά στην επιστημονική γνώση και μέσω αυτής στα αγαθά της ανάπτυξης και της ευημερίας.