Σοκ και δέος στην Πάτρα (και σε κάθε πόλη).

Μόνο με υπερθετικές λέξεις και έννοιες μπορούμε να διατυπώνουμε και να εκφράζουμε τον πόνο, το ξάφνιασμα, έως και το φόβο μας μπροστά σε ένα τόσο απρόσμενο και το ανυποψίαστο έγκλημα.

Η περίπτωση της τραγικής μάνας δεν χωράει σε ανθρώπινο εγκέφαλο. Η σκοτεινή ιστορία τής παιδοκτόνου, μας ξεπερνάει και μας οδηγεί σε μια διάσταση λαϊκού παραλογισμού και υστερίας!
Το αυθόρμητο «λαϊκό δικαστήριο» που μετετράπη σε συλλαλητήριο με συνθήματα υπέρτατης οργής, ανεξέλεγκτου καταδικαστικού μένους, δείχνει το μέγεθος της λαϊκής προθυμίας να αντικαταστήσει ο όχλος την νομική οδό! 

Οργή, θυμός, αγανάκτηση, ενεοί μπροστά σε ό,τι αδυνατεί να συλλάβει το μυαλό! Όλα τα ένστικτα εξαγριωμένα μπροστά στο ανείπωτο και το ψυχόδραμα που συντελείται ως πραγματικό δράμα, αλλά και «θέαμα», σκεπάζοντας-προς το παρόν-ακόμα και την απειλή του Τρίτου Παγκόσμιου πολέμου!

Το μαύρο χρώμα στον ορίζοντα, τώρα πια, καλύφθηκε επαρκώς με αυτή την παιδοκτονία και το… τηλετσίρκο για τις υπόλοιπες «λεπτομέρειες» που θα ακολουθήσουν, θα διατηρήσει το άκρατο ενδιαφέρον στο αδηφάγο πόπολο. Ένα; Δυο; Τρία παιδάκια;…

Από την άλλη, είναι δύσκολο να θεωρήσεις μια τέτοια παιδοκτονία απλώς ως «ακόμα μια». Η εξέλιξη θα δείξει αν είμαστε όντως μια κοινωνία  βαθιά ά ρ ρ ω σ τ η και τ ρ ω τ ή ώστε να οδηγηθούμε ό λ ο ι επειγόντως, σε μια εθνική ψυχοθεραπεία…