Δηλώνοντας ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου το βράδυ της Κυριακής ότι «έχουμε μπροστά μας μια καθαρή τριετία», απέκλεισε την πρόωρη προσφυγή σε εθνικές εκλογές, τις οποίες άλλωστε δεν θέλει ούτε και η αντιπολίτευση και προπαντός δεν τις θέλει το εκλογικό σώμα.

Ads

Ζήτησαν οι πολίτες και με την ψήφο τους, αλλά προπαντός με τη μεγάλη, χωρίς προηγούμενο, αποχή τους από τις κάλπες αξιόπιστο πολιτικό λόγο, υπεύθυνη συμπεριφορά, συναίσθηση της τεράστιας ευθύνης προς τον τόπο απ’ όσους ζητούν την ψήφο τους, δηλαδή με δυο λόγια καθαρούς λογαριασμούς απ’ όλα τα κόμματα. Ζήτησαν και συνεννόηση μεταξύ των κομμάτων ψηφίζοντας περισσότερο τους υποψηφίους συνεργασίας από τους μονοκομματικούς.

Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, έτσι όπως τα θέτει ο απλός πολίτης, αυτός που πληρώνει το λογαριασμό της ζημίας που αυτός δεν προκάλεσε: καλείται ο πολιτικός κόσμος συνολικά με υπεύθυνη στάση και με πρωτοβουλίες να βγάλει μέσα στην προσεχή τριετία τη χώρα από την κρίση, όχι μόνο την οικονομική, αλλά από την κρίση του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος. Στο τέλος της τριετίας θα βαθμολογηθεί στις κάλπες ο πολιτικός κόσμος και θα φανεί αν θα κερδίσει τη μάχη της αξιοπιστίας. Από την οικονομική κρίση, θέλουμε δεν θέλουμε, θα μας βγάλει η τρόικα πιέζοντας με το Μνημόνιο για την εφαρμογή μέτρων εξυγίανσης. Από την κοινωνική κρίση όμως, που είναι πιο σοβαρή από την οικονομική, δεν μπορεί να μας βγάλει καμιά τρόικα και κανένα μνημόνιο. Θα βγούμε μόνο με μια συλλογική προσπάθεια, με μια επανάσταση ήθους, που θα σαρώσει το σάπιο και διαβρωμένο από τη διαφθορά σύστημα.

Γι’ αυτήν την επανάσταση ήθους και αξιοπρέπειας θα πρέπει να σηκωθούν από τον καναπέ οι ψηφοφόροι της αποχής, που είναι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, αυτή που θα μπορούσε να φέρει τη μεγάλη, τη σωτήρια ανατροπή. Το «κόμμα» της αποχής θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να περάσει από την άρνηση στη θέση στην πρόταση, στην ενεργό συμμετοχή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να ιδρυθούν άλλα κόμματα, αλλά να αιμοδοτηθούν τα υπάρχοντα από το «κόμμα» της αποχής και εκείνο της δυσαρέσκειας που εκδηλώθηκε στην κάλπη με λευκό και άκυρο. Τρεις είναι οι πολιτικοί χώροι: η Δεξιά, το Κέντρο και η Αριστερά. Και οι τρεις χρειάζονται αναζωογόνηση, εκσυγχρονισμό, προσαρμογή στις νέες διεθνείς συνθήκες και στα σαρωτικά ρεύματα. Και οι τρεις πρέπει να ανοίξουν τις πόρτες για να μπει καθαρός αέρας και να γίνουν ανατροπές. Η αλήθεια είναι ότι οι άξιοι και ικανοί, οι κοινωνικά καταξιωμένοι είναι έξω από τους κομματικούς σχηματισμούς. Είναι αυτοί με τους οποίους μπορεί να γίνει η επανάσταση του ήθους.

Από τις δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών μετά τον δεύτερο γύρο ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν εκείνες του πρωθυπουργού. Αυτή τη φορά ο Γιώργος Παπανδρέου κατέβασε τους τόνους θριάμβου των δηλώσεών του μετά τον πρώτο γύρο και μίλησε με ρεαλισμό και συναίσθηση της κρισιμότητας της σημερινής κατάστασης του τόπου. Ουσιαστικά ζήτησε συνεννόηση και συναίνεση από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις τονίζοντας: «Με τις όποιες ιδεολογικές διαφωνίες, σήμερα καλούμαστε όλοι να αναλάβουμε ευθύνες απέναντι στην πατρίδα, χωρίς παιχνίδια, ακρότητες ή πολιτικές πράξεις που βλάπτουν την εικόνα της πατρίδας». Και υπογράμμισε: «Ο σκοπός είναι εθνικός, είναι η σωτηρία της χώρας, που έχει προϋπόθεση τις μεγάλες αλλαγές. Στον δύσκολο δρόμο χρειαζόμαστε όλοι, ούτε ένας πρωθυπουργός μόνος ούτε μια κυβέρνηση μπορεί να πετύχει».

Είπε τη μεγάλη αλήθεια υπό το βάρος της πρωθυπουργικής ευθύνης ο Γιώργος Παπανδρέου. Κανείς πρωθυπουργός και καμία κυβέρνηση δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν κρίσιμες καταστάσεις, αν δεν συμμετέχουν στην προσπάθεια οι κοινωνικές δυνάμεις του τόπου και προπαντός η άρχουσα τάξη, όλοι αυτοί που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα με ουσιαστική προσφορά. Εχει πλήξει η κοινωνική κρίση προπαντός την άρχουσα τάξη του τόπου, η οποία δεν εκδηλώνει καμιά διάθεση θυσίας. Οταν κόβονται αγρίως και οι χαμηλές συντάξεις, οι έχοντες και κατέχοντες φυγαδεύουν τις καταθέσεις τους σε τράπεζες του εξωτερικού και άλλοι μεταφέρουν εκτός Ελλάδας σε βαλκανικές χώρες φτηνού εργατικού δυναμικού και χαμηλής φορολογίας τις επιχειρήσεις τους.

Χωρίς στοιχειώδη πατριωτισμό, δηλαδή την εκπλήρωση του καθήκοντος κάθε πολίτη προς την πατρίδα του, δεν σώζεται ο τόπος. Μπορεί να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση, αλλά σε μερικά χρόνια θα την ξαναβρούμε μπροστά μας. Και θα είμαστε, με μικρά διαλείμματα, υπό επιτήρηση, δηλαδή υπό ξένη κατοχή, με περιορισμό της εθνικής μας κυριαρχίας και καταρράκωση της αξιοπρέπειάς μας ως λαού με ιστορία αγώνων για ουσιαστική ελευθερία. Πριν φτάσουμε στον πάτο και πριν έρθει η λύτρωση με έναν σαρωτικό κοινωνικό σεισμό, που θα γκρεμίσει και όσα με τίμια χέρια δημιουργήθηκαν, υπάρχει το περιθώριο της συνεννόησης και της συναίνεσης. Θα φανεί η δυνατότητα συνάντησης κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού.

Του Βίκτωρα Νέτα στην Ελευθεροτυπία της 16/11/2010