Στην πολιτική υπάρχουν γεγονότα που προκαλούν εξελιξεις, που ένας έμπειρος παρατηρητής μπορεί να προεξοφλήσει με ακρίβεια, όπως ένα σκάνδαλο υποκλοπών. Συμβαίνει όμως ο στενός πυρήνας της εξουσίας να μην αντιλαμβάνεται ότι οι εξελίξεις είναι αναπόδραστες και να αντιδρά σπασμωδικά και με έπαρση. Ειδικά σε “προβληματικές” δημοκρατίες,  κατηγορία στην οποία κατατάσσεται η ελληνική, όπου οι νόμιμοι ιδιοκτήτες αισθάνονται ανίκητοι.

Έτσι και ο Μητσοτάκης, σαν κακομαθηνένος μονάρχης, τη Δευτέρα δεν είπε ούτε μια προσχηματική συγνώμη, ισχυρίστηκε, όπως προέβλεψαν με ακρίβεια όλοι, ότι δεν γνώριζε τίποτε για όσα είχε θέσει υπό τον απόλυτο και προσωπικό του έλεγχο, συγκρουόμενος με την κοινή λογική, και πρόσθεσε κάποιες αστείες κορώνες από το ακροδεξιό ρεπερτόριο της “εθνικής ασφαλείας” και των “εχθρών της πατρίδας”. Και δεν είπε,  όπως επίσης  είχε προβλεφθεί, ούτε καν τη λέξη predator, παριστάνοντας τον ανίδεο γύρω από το λογισμικό που προκάλεσε όλη την πολιτική κρίση και επισείει ευθέως  βαριές ποινικές ευθύνες, αποδίδοντας την πολιτικη ευθύνη σε ένα μετακλητό Γραμματεα.. Ήταν περίπου σαν να έκανε διάγγελμα ένας θυρωρός του Μαξίμου.

Είπε όμως και κάτι πολύ χειρότερο και επικίνδυνο : Ότι η παρακολούθηση πολιτικών αρχηγών μπορεί να είναι θεμιτή αν συντρέξουν κάποιες  προϋποθέσεις, που θα φροντίσει πολύ σύντομα να  τις νομοθετήσει, και μάλιστα με ΠΝΠ, παρακάμπτοντας τη Βουλή. Ουσιαστικά, προανήγγειλε ότι  αντί να αποσύρει σε ένδειξη μεταμέλειας την κατάπτυστη τροπολογία που εμποδίζει την ΑΔΑΕ να ενημερώσει τα θύματα των παρακολούθησεων, απεναντίας θα “στεγανοποιήσει” νομικά το πλαίσιο . Οι Μητσοτακικές “εγγυήσεις”,  αμφισβητούν πλέον συνολικά τη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, μεταστρέφοντας οργουελικά την έννοια των  λέξεων.

Ο Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του εδώ και 4 μήνες εκτοξεύουν ψέματα μετά από κάθε αποκάλυψη για τις υποκλοπές, που διαρκώς καταρρίπτονται και στη συνέχεια σκαρφίζονται νέα,  με αποκορύφωμα  ότι έλεγαν ψέματα ακόμη και όταν “έσκασε στα χέρια τους” η υπόθεση. Οι αποκαλύψεις που έρχονται θα τους διαψεύδουν κάθε φορά, σαν επανάληψη του Watergate.

Αλλά ο Μητσοτάκης, προκειμένου να διασωθεί, βάζει τη χώρα σε μια παρατεταμένη κρίση δημοκρατίας και κράτους δικαίου, ποντάροντας στη δημιουργία νοσηρού κλίματος και ελπίζοντας ότι οι συμψηφισμοί και η τοξικότητα των  ΜΜΕ, θα θολώσουν την εικόνα. Επιζητεί παράταση χρόνου με την ελπίδα ότι θα θα του δωθεί ένα “παράθυρο” για deal που θα εξασφαλίσει ατιμωρησία υπό όρους ή και διέξοδο.

Η πτώση του έχει προεξοφληθεί ακόμη και από τους βωβούς βουλευτές του, που συζητάνε πόσους μήνες θα αντέξει η κυβέρνηση. Τη μέρα της επετείου της παραίτησης Νίξον, ο Μητσοτάκης εμφανίστηκε σε διάγγελμα με ηχητική υπόκρουση από τζιτζίκια, εμφανώς εκτός Αθηνών. Όπως πάντα βρίσκεται στη δική του “κοσμάρα”, σε ένα διαρκές green box…