Η πρωτοφανής βιασύνη του ΣΥΡΙΖΑ να εκλέξει νέο πρόεδρο άρον- άρον, χωρίς να έχει προηγηθεί συνέδριο του κόμματος, το οποίο θα αποφασίσει για τα αίτια της ήττας, για τις διαδικασίες εκλογής προέδρου και κυρίως, για την αντιπολιτευτική στρατηγική που θα ακολουθήσει το κόμμα, συνιστά πολιτική αυτοκτονία.

Πώς είναι δυνατόν να προσέλθουμε εμείς τα μέλη σε εκλογή προέδρου, χωρίς να έχουν συζητηθεί αναλυτικά όλα αυτά;

Πώς θα επιλέξουμε πρόεδρο και με ποια κριτήρια; Με τις συνεντεύξεις των υποψηφίων στα κανάλια του Μαρινάκη και του Αλαφούζου; Με τις παροτρύνσεις των κορυφαίων δημοσιογράφων και δημοσιολόγων; Ή με τις αποφάσεις που θα λάβουν τα ηγετικά στελέχη, που ούτως ή άλλως έχουν αποτύχει πλήρως;

Η βιασύνη αυτή δεν είναι χωρίς εξήγηση. Προφανώς οι δυνάμεις που επιθυμούν πρόεδρο της αρεσκείας τους – ολιγάρχες, μιντιακοί παράγοντες, συμμαχικοί παράγοντες και κυβέρνηση – θέλουν πρώτα να αχρηστεύσουν την πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και, μέσω μιας ταχύτατης εκλογής προέδρου, να δώσουν ένα χαρακτήρα πασαρέλας στην υπόθεση, ώστε να επιπλεύσει ο αρεστός. Αυτός που δεν θα έχει ίσως την πλειοψηφία μαζί του, αλλά θα έχει καλύτερη προβολή και μέσω αυτής, με μια μιντιακή οχλοβοή, να χειραγωγηθεί το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν δηλαδή μια εκλογή αρχηγού που δεν θα την κάνουν η ΚΕ και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η τηλεόραση: μια εκλογή διά βοής.

Τα δεδομένα είναι σαφή: στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν οργανωμένες πολιτικές ομάδες που λειτουργούν αυτόνομα και πρακτικά, επειδή είναι μειοψηφικές, υπονομεύουν τον πρόεδρο, στην περίπτωση που δεν είναι ενταγμένος στην ομάδα τους. Αυτό το είδαμε καθαρά στην περίοδο της προεδρίας Τσίπρα και αυτός ήταν και ο βασικός λόγος της μεγάλης εκλογικής ήττας.

Εφόσον όμως δεν υπάρχει πολιτική ενότητα στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε είναι απαραίτητο ο νέος πρόεδρος να εκφράζει την πλειοψηφία του κόμματος, δηλαδή το 75%. Δεν νοείται δηλαδή πρόεδρος που να ανήκει στις μειοψηφικές τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε κάποιος που να συνεργάζεται μαζί τους. Πρόεδρο πρέπει να βγάλει η πλειοψηφία.

Από τις πληροφορίες που προσωπικά έχω, αλλά και από την εμπειρία που υπάρχει μέχρι τώρα από τις εκλογές αρχηγών που έχουν προηγηθεί στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο πως αυτοί που επιθυμούν δικό τους πρόεδρο στον ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αρκεστούν στην χρήση των ΜΜΕ. Θα επιδιώξουν να παρέμβουν και κατά τη μέρα της εκλογής, στέλνοντας δικό τους κόσμο στις εκλογές προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως το έχουν κάνει συστηματικά μέχρι τώρα.

Αυτό δεν πρέπει επ΄ουδενί να το επιτρέψει η ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία θα πρέπει να καθορίσει το εκλογικό σώμα, το οποίο θα απαρτίζεται αυστηρά από τα νυν μέλη του κόμματος. Δεν θα πρέπει να φτάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο να προσέρχεται ένας περαστικός, να δίνει 2 ευρώ και να ψηφίζει.

Οι προτάσεις Τεμπονέρα είναι γενικά σωστές, αλλά το βασικό είναι να προηγηθεί συνέδριο και η εκλογή προέδρου να ακολουθήσει. Μια χαρά πρόεδρος είναι ο Σωκράρης Φάμελλος. Ας παραμείνει μέχρι τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου, ας ακολουθήσει το συνέδριο και πριν τις γιορτές τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ- και όχι το MEGA και ο ΣΚΑΙ-ας βγάλουν τον πρόεδρο της αρεσκείας τους. Από τον Φάμελλο και την Ακτσιόγλου μέχρι τη Δούρου, τον Παππά και τον Πολάκη.

Όλα είναι ανοιχτά. Αρκεί ο νέος πρόεδρος να εκφράζει την πλειοψηφία των μελών.