«Εάν η ελληνική κυβέρνηση μετά το δημοψήφισμα ζητήσει και άλλες διαπραγματεύσεις, δεν έχουμε αντίρρηση να το σκεφτούμε» λέει η Μέρκελ, με την άρρητη προϋπόθεση “αν ψηφίσουμε ΝΑΙ”. Δηλαδή θα συμφωνήσουμε με την πρόταση, την οποία οι ίδιοι συνέταξαν, και μετά θα την αλλάξουν υπέρ μας και άρα εναντίον του δικού τους συμφέροντος! Αλλά αν πούμε ΟΧΙ, αν δηλαδή απορρίψουμε την πρόταση, τότε δεν την αλλάζουν! Και μάλιστα θα κινδυνέψουμε να βγούμε κι από το ευρώ! Παράνοια. Φυσικά και το ΟΧΙ δεν συνεπάγεται έξοδο από το ευρώ.

* Τσίπρας και Βαρουφάκης, όπως και η υπόλοιπη κυβέρνηση, λένε ξανά και ξανά ότι δεν επιθυμούν την έξοδο από το ευρώ, πόσο μάλλον από την ΕΕ. Οι δημοσκοπήσεις εδώ και μήνες δίνουν κάπου 70% υπέρ της παραμονής στο ευρώ. Ακόμα κι αν η κυβέρνηση λέει ψέματα και θέλει το grexit (που δεν το θέλει), πώς θα μπορούσε να το τολμήσει, με τους ίδιους της τους ψηφοφόρους εναντίον της;

* Με μόνο την απειλή του δημοψηφίσματος (άκου: «απειλή» ένα δημοψήφισμα!) το ευρώ σημείωσε μεγάλη πτώση και υπήρξε απώλεια 30 δις από τραπεζικές μετοχές της ευρωζώνης. Το ευρώ βέβαια ανέβηκε την επόμενη μέρα όταν άρχισε να φαίνεται ότι πλησιάζει συμφωνία και ότι οι κάλπες γυρίζουν στο ΝΑΙ, μετά από την πρωτοφανή επίθεση από τα ΜΜΕ. Τώρα μας λένε ότι ούτε που θα τους πείραζε αν βγαίναμε από την ευρωζώνη, οπότε χάνουμε όποιο στρατηγικό χαρτί είχαμε για τη διαπραγμάτευση. Πρόκειται φυσικά για παραλογισμό – οι αγορές λειτουργούν ψυχολογικά και η έξοδος θα κλόνιζε την πίστη στο ευρώ δια παντός (η άνοδος στο ευρώ έγινε μέσα στο πεντάλεπτο μετά από ανακοίνωση ότι πάμε για νέα συμφωνία). Μεγαλύτερη απειλή για το ευρώ θα είναι η επικράτηση του ΟΧΙ την Κυριακή, πόσο μάλλον η έξοδος από το νόμισμα, που φυσικά δεν είναι καθόλου αρεστή σε κανέναν εταίρο.

* Ο Γιούνκερ παριστάνει ότι είναι με το μέρος του ελληνικού λαού και, για χάρη της διαφάνειας, δείχνει μια συμφωνία που «ήταν έτοιμοι να παραδώσουν» στην ελληνική αποστολή αν αυτοί δεν είχαν παύσει τις συνομιλίες μονομερώς, και οι σεμιναριοποιημένοι δημοσιογράφοι είπαν πως η ελληνική μεριά είχε δει την εν λόγω πρόταση αλλά έκανε την ανήξερη. Αντί να γίνει προφανές ότι πρόκειται για προβοκάτσια και φτηνά τρικ, οι πιστοί του «ναι στην Ευρώπη» τάχτηκαν κατά της κυβέρνησης, ενώ οι πιο αφελείς από αυτούς είπαν (και το πίστευαν) ότι ο Γιούνκερ είναι «ο μεγαλύτερος φίλος της Ελλάδας» (τ’ ακούσαμε κι αυτό).

* Λένε ότι άμα βγούμε θα μας φάνε οι Τούρκοι. Λες και το grexit που φαντασιώνονται σε βγάζει από την ΕΕ και από το ΝΑΤΟ ταυτόχρονα.

* Λένε ότι δεν είναι δίκαιο να αναγκάζουμε «απλούς πολίτες» να παίρνουν αποφάσεις για δημοσιονομικά μέτρα, και μάλιστα με τόσο λίγο χρόνο στη διάθεσή μας («δουλειά της κυβέρνησης δεν είναι;»). Πέντε μήνες τι κάνουν όλοι δηλαδή; Τώρα θυμήθηκαν να ασχοληθούν; Και στις εκλογές για τα ίδια θέματα δεν ψηφίσανε; Ή μήπως να αφήσουμε όλες τις εκλογικές διαδικασίες στους τεχνοκράτες για να μη ζαλιζόμαστε με νούμερα (πόσο περήφανος θα ήταν ο αντιδημοκράτης Πλάτωνας – «οι φιλόσοφοι πρέπει να γίνουν βασιλιάδες»5.473d); Αν δεν έφτασαν οι 5 προηγούμενοι μήνες και τα 5 προηγούμενα χρόνια, γιατί να μας φτάσει άλλο ένα δεκαπενθήμερο; Το θέμα είναι, ούτως ή άλλως, πρωτίστως πολιτικό.

* Μη γελιόμαστε βέβαια. Οι μέρες είναι παράξενες όσο και επικίνδυνες. Κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει την επόμενη μέρα, και οι εταίροι (που δεν είναι καθόλου συνέταιροι), μόνο φερέγγυα δε φέρθηκαν μέχρι τώρα. Αυτοί φυσικά δεν έχουν παρά μόνο το συμφέρον τους να κοιτάνε ένα grexit πιο πολύ βλάπτει εμάς παρά αυτούς, και η Ισπανία είναι έτοιμη για εκλογές. Και όσο για την «ηθική» υποχρέωση για την ενότητα των ευρωπαϊκών λαών, πολλοί ευρωπαίοι θέλουν ήδη την Ελλάδα έξω από το ευρώ. Η προπαγάνδα δεν εφαρμόζεται μόνο εντός της χώρας, αλλά και εκτός, με κύριο πρωταγωνιστή την Γερμανία. Εκεί, οι Έλληνες είμαστε οι ανήλικοι, κουραστικοί, ενοχλητικοί και τεμπέληδες που πήραμε τα λεφτά τους και τα φάγαμε στους φραπέδες και στον μουσακά (όπως και οι υπόλοιποι νότιοι P.I.G.S.). Το ενδεχόμενο μιας ελάχιστης εναντίωσής μας στη βούληση των ευρωπαίων να σημάνει αντίστοιχες αντιδράσεις από Ισπανία και Ιταλία είναι μεγάλο. Όντως, το ευρωπαϊκό σύνταγμα δεν προβλέπει να μας βγάλουν από το ευρώ χωρίς να το επιδιώξουμε εμείς, αλλά το παράνομο μετατρέπεται σε αναγκαίο χωρίς μεγάλες δυσκολίες πλέον (κι ας τρέχουμε μετά στο ευρωπαϊκό δικαστήριο). Τι θα σήμαινε όμως να πάρουμε την απόφαση του ΝΑΙ υπό αυτές τις συνθήκες; Θα σήμαινε ότι αναγνωρίζουμε την πυγμή του αντιπάλου (που είναι η πλουτοκρατία και όχι «οι ευρωπαίοι»), ότι παραδινόμαστε στη μιζέρια, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Είμαστε αδύνατοι, είναι δυνατοί, θα μας καταστρέψουν˙ «τι να κάνουμε;». Είναι όντως μία δόκιμη άποψη. Είναι η κυνική άποψη της υποταγής, μεταμφιεσμένη σε ιστορική αναγκαιότητα. Είναι αυτή που θέλουμε; Άλλοι λένε ΟΧΙ ενάντια σε τανκς. Εμείς τι θα πούμε;

* Την ίδια στιγμή, δεν λείπουν οι φωνές από ολόκληρο τον πλανήτη υπέρ του δημοψηφίσματος, με ονόματα όπως ο Τσόμσκι, ο Ζίζεκ, ο ΟΗΕ, 400 Ιταλοί ερευνητές, και άλλοι. Και στο εσωτερικό τα ονόματα αυξάνονται συνεχώς: Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Θάνος Μικρούτσικος, και 200 ακόμα.