Η εξέλιξη της υπόθεσης των Τεμπών λαμβάνει πολύ επικίνδυνη τροπή για την κυβέρνηση. Όλα τα στοιχεία και οι πληροφορίες από την έρευνα που διενεργεί η δικαιοσύνη καταλήγουν στο συμπέρασμα πως σύντομα θα διαβιβαστεί στη βουλή η δικογραφία με το αίτημα της άρσης της ασυλίας του πρώην υπουργού Κ. Καραμανλή.

Η εξέλιξη αυτή δεν είναι βέβαιον πως θα προκύψει πριν τις ευρωεκλογές, αλλά δεν μπορεί κανείς να φανταστεί πως η δικαιοσύνη θα εκτεθεί τόσο πολύ και θα δεχθεί να καθυστερήσει την ολοκλήρωση της έρευνας, ενόψει εκλογών. Κάτι τέτοιο δεν νομίζω πως είναι στις προθέσεις των ανακριτών και των εισαγγελέων που έχουν αναλάβει την υπόθεση, την οποία εξάλλου παρακολουθεί στενά και η ευρωπαϊκή εισαγγελία.

Αν πάντως έρθει τέτοια δικογραφία στη βουλή πριν τις εκλογές, το χτύπημα στην κυβέρνηση θα είναι μοιραίο.

Από πολιτική άποψη, η σαφής δήλωση Καραμανλή πως δεν σκοπεύει να κάνει χρήση της βουλευτικής ασυλίας κάνει εντύπωση. Παρότι το άρθρ. 86 του συντάγματος του δίνει το δικαίωμα να οχυρωθεί πίσω από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και να μην παραπεμφθεί, εν τούτοις αυτός αρνείται αυτό το προνόμιο. Και ζητάει, εάν κατηγορηθεί, να δικαστεί.

Ας κάνουμε μια υπόθεση: Τι κάνει κάποιος που γνωρίζει πως έχει διαπράξει έγκλημα διά παραλείψεως; Συνήθως χρησιμοποιεί όλα τα ένδικα μέσα που διαθέτει, ώστε να αθωωθεί. Και τι κάνει όταν είναι αθώος; Ό,τι έκανε ο Καραμανλής. Βεβαίως, εδώ υπεισέρχεται ο παράγων πολιτική. Ο Καραμανλής δεν είναι ένας απλός πολίτης, είναι υπουργός και βουλευτής. Οπότε, παρότι ίσως γνωρίζει πως είναι δυνατόν να κατηγορηθεί για παράλειψη, παρόλα αυτά δεν είναι σε θέση να αρνηθεί τον έλεγχο και να πέσει τόσο χαμηλά, αρνούμενος την κατηγορία και κρυπτόμενος πίσω από τους 158 βουλευτές της ΝΔ.

Ωστόσο, θα μπορούσε προς το παρόν να δηλώσει αθώος, χωρίς ταυτόχρονα να σπεύσει να αποποιηθεί του προνομίου της ασυλίας.

Υπάρχει περίπτωση ο Καραμανλής, εάν κατηγορηθεί ότι δια παραλείψεως ευθύνεται για το θάνατο 57 ανθρώπων, να δικαστεί και να κηρυχθεί αθώος; Υπάρχει. Είτε λόγω αμφιβολιών, είτε επειδή θα προσκομίσει στοιχεία που τον αθωώνουν. Πότε ένας υπουργός βγάζει από πάνω του την ευθύνη; Όταν την μεταθέτει. Όταν αποδείξει πως η μη εκτέλεση της σύμβασης 717 – δηλαδή της σύμβασης που προέβλεπε την αποκατάσταση της τηλεδιοίκησης και της σηματοδότησης των σιδηροδρομικών γραμμών – δεν ήταν στο χέρι του να αποτραπεί. Πως δηλαδή άλλοι πήραν αυτή την απόφαση και ο ίδιος δεν είχε καμία απολύτως δυνατότητα να υλοποιήσει εξ ιδίων μέσων αυτή τη σύμβαση. Και ποιοι μπορούσαν να είχαν λάβει αυτήν την μοιραία απόφαση; Φυσικά το υπουργικό συμβούλιο.

Εάν λοιπόν ο Καραμανλής δεν ήταν αυτός που αποφάσισε την κατάτμηση του έργου, την διασπάθιση των σχετικών ευρωπαϊκών κονδυλίων και την καθυστέρηση της εκτέλεσης, εάν αποδείξει εγγράφως πως άλλοι έλαβαν αυτή την απόφαση, τότε προφανώς θα αθωωθεί.

Αλλά τότε θα προκύψει σοβαρότατο πολιτικό πρόβλημα, διότι είναι βέβαιον, πως εάν ο Καραμανλής κατηγορηθεί για ένα τόσο σοβαρό ποινικό αδίκημα, είναι υποχρεωμένος να κάνει χρήση κάθε στοιχείου που διαθέτει, ώστε να αποδείξει την αθωότητά του.

Η δικαιοσύνη, που έχει ήδη καθυστερήσει ανεπίτρεπτα, θα πρέπει επίσης να ερευνήσει άμεσα και τον τρόπο με τον οποίο οι κατηγορούμενοι στην έρευνα της ευρωπαίας εισαγγελέως πλήρωσαν τα υπέρογκα ποσά των εγγυήσεων. Που τα βρήκαν; Προκύπτουν από τα εισοδήματά τους; Αυτό το ερώτημα είναι πολύ σοβαρό, για να περνάει έτσι, χωρίς καμία έρευνα.

Εν τέλει, πέρασαν 2 χρόνια από τις παράνομες υποκλοπές και ένας και πλέον χρόνος από το έγκλημα των Τεμπών και κανένας ακόμα δεν έχει διωχθεί!

Μήπως η δικαιοσύνη θα πρέπει να φροντίσει άμεσα να αποσείσει τις κατηγορίες που εκπέμπουν κόμματα και δημοσιογράφοι, για χειρισμούς που διευκολύνουν τους εμπλεκόμενους πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους να ξεπερνούν τις δύσκολες πολιτικές συγκυρίες;