Δύο χαρακτηριστικές πολιτικές κινήσεις της ομάδας που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «Νέα Αριστερά» ήταν η έμμεση κοινοβουλευτική στήριξη που παρείχε στη Νέα Δημοκρατία, τόσο κατά την ψήφιση του νέου νόμου για τις τοκογλυφικές εταιρείες που έχουν στην κατοχή τους το ιδιωτικό χρέος, όσο και στην ενδοτική πολιτική της κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας.

Η «Νέα Αριστερά» των Τσακαλώτου, Χαρίτση, Αχτσιόγλου  –  οι οποίοι σημειωτέον ήταν αυτοί που παρέδωσαν τις υποθηκευμένες περιουσίες των ελλήνων πολιτών στους λεγόμενους servicers ή επί το λαϊκότερον κοράκια –  δεν καταψήφισε τον νέο νόμο Μητσοτάκη συνολικά, αλλά σε τρία άρθρα ψήφισε παρών!

Πρόκειται για τα άρθρα που δίνουν ακατάσχετο λογαριασμό στους servicers και δεν τους υποχρεώνει σε εποπτεία από την Τράπεζα της Ελλάδος και σε υποβολή νέων δικαιολογητικών για τη νέα άδεια λειτουργίας τους! Δηλαδή, στο σημείο αυτό, οι βουλευτές της «Νέας Αριστεράς», αφού είχαν πρωταγωνιστήσει στην εξαγορά του ιδιωτικού χρέους από τα κερδοσκοπικά αόρατα funds, τώρα τους δίνουν και επιπλέον ελευθερίες για να δράσουν εντελώς ανεξέλεγκτα.

Τούτο σημαίνει δύο πράγματα: πρώτον πως η ομάδα που διέσπασε τον ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει στην κυβέρνηση θετικές προθέσεις και δεύτερον πως  οι ηρωϊκές ανακοινώσεις των στελεχών του περί «δομικής αντιπολίτευσης», ήταν λόγια του αέρα που λέμε.  Διότι όταν στο πρώτο και μάλιστα το πλέον αντιλαϊκό νομοσχέδιο, επιλέγεις το παρών, δεν κάνεις δομική αντιπολίτευση, κάνεις εποικοδομητική αντιπολίτευση, στηρίζεις δηλαδή κριτικά την κυβέρνηση και ουσιαστικά, από πολιτική άποψη, δίνεις το σήμα πως το κόμμα σου θα λειτουργεί ως στήριγμα εξ αριστερών στην κυβέρνηση. Αυτό στην πολιτική αργκό ονομάζεται  «δεκανίκι της δεξιάς» ή πιο κομψά, αριστερή συνιστώσα της δεξιάς.

Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε το νομοσχέδιο και ο πρόεδρος του έκανε έντονη κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για παράδοση του ιδιωτικού χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους, στους οποίους δόθηκε η δυνατότητα να προχωρήσουν ακόμα πιο ενεργά σε μαζικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Δηλαδή, ενώ όσοι εγκατέλειψαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως  «αριστεροί» επικαλέστηκαν ως δικαιολογία τον «δεξιό» Κασσελάκη, στην πράξη  έγινε το ακριβώς αντίθετο, η διασπαστική ομάδα έκλινε προς τα δεξιά, ο δε Κασσελάκης παρέμεινε στη θέση του, στην Αριστερά.

Πάμε τώρα στο δεύτερο ζήτημα, που είναι ακόμη πιο σοβαρό, διότι αφορά το μέλλον της χώρας συνολικά και όχι το μέλλον κάποιων κοινωνικών ομάδων. Με την Τουρκία το μόνο πρόβλημα που έχουμε, ως γνωστόν, είναι η νησιωτική υφαλοκρηπίδα και η ΑΟΖ, αλλά η Τουρκία θέλει να πάει τα πάντα στη Χάγη. Διότι στρατηγική της είναι η μοιρασιά του Αιγαίου, «Καζάν Καζάν» όπως, είπε- παρότι η δική της κυριαρχία περιορίζεται στα όρια της τουρκικής ΑΟΖ και το Αιγαίο δεν είναι είναι καθόλου μισό-μισό, εφόσον μεσολαβεί η νησιωτική Ελλάδα-ο αφοπλισμός των νησιών, η αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στη Θράκη, η διχοτόμηση της Κύπρου και η διατήρηση του casus belli.

Σε όλα αυτά ο Μητσοτάκης αντί να αποκλείσει ρητά κάθε τουρκική επιθυμία για παραπομπή στη Χάγη των τουρκικών απαιτήσεων απάντησε εμμέσως με την γνωστή ελληνική θέση, προσθέτοντας όμως διπλωματικά  πως αυτή «μπορεί να είναι η προσέγγιση για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης σε Αιγαίο και Αν. Μεσόγειο, που σύμφωνα με την Ελλάδα συνιστά τη μόνη διαφορά που θα μπορούσε να αρθεί ενώπιον της διεθνούς δικαιοσύνης».

Η απάντηση αυτή, στη διπλωματική γλώσσα, σημαίνει πως μπορεί η Ελλάδα να έχει αυτή τη θέση προς το παρόν, αλλά υπάρχει έδαφος για υποχώρηση, για τροποποίηση. Εξάλλου, ήδη ο Γεραπετρίτης, που υποκλίθηκε κατά τρόπο εντελώς δουλικό στον Ερντογάν τρεις φορές – ούτε βεζίρης να ήτανε ενώπιον Σουλτάνου – έχει μιλήσει για 6 μίλια και επίσης η ίδια η κυβέρνηση, αθόρυβα, σύμφωνα με τις καταγγελίες τοπικών παραγόντων, έχει ήδη αρχίσει τον αφοπλισμό των νησιών. Και όλα αυτά, για μια υπογραφή συμφωνίας που ρητά δεν δεσμεύει κανέναν, ενώ η Τουρκία διατηρεί φυσικά το casus belli.

Ποια ήταν η θέση της «Νέας Αριστεράς»; «Είμαστε υπέρ της ειρήνης, της σταθερότητας και της προαγωγής της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Στην περιοχή μας, οι στόχοι αυτοί εξυπηρετούνται μόνο με την εξομάλυνση των σχέσεων και τη φιλία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Στην κατεύθυνση αυτή θα στηρίξουμε κάθε θετική πρωτοβουλία, εφ’ όσον σέβεται την κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα και προάγει τα εθνικά συμφέροντα και τους στρατηγικούς στόχους της χώρας»!

Καμία συγκεκριμένη αναφορά στις απαιτήσεις της Τουρκίας και κυρίως καμία αναφορά στις επικίνδυνες για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα διολισθήσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Η δήλωση αυτή θα μπορούσε να είχε γίνει από τον ίδιο τον Γεραπετρίτη ή τον Μητσοτάκη.

Κατόπιν αυτών, είναι σαφές πως η Νέα Αριστερά λειτουργεί ως συνιστώσα της Δεξιάς και αυτός είναι ο τρόπος που σκοπεύει να κινηθεί πολιτικά στο άμεσο μέλλον, νομίζοντας, όπως ο Γιάννης Ραγκούσης, πως με τον τρόπο αυτό θα απευθυνθεί στους «συντηρητικούς ψηφοφόρους»!

Θα απευθυνθεί σίγουρα στους συντηρητικούς ψηφοφόρους, αλλά εφόσον αυτοί έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν στην κάλπη το δικό τους κόμμα, τη ΝΔ, γιατί να επιλέξουν έναν όμορο εξ΄αριστερών μικρό σχηματισμό; Δεν θα το κάνουν προφανώς.