H εποχή Κασσελάκη ήταν θορυβώδης αλλά σύντομη.

Επέφερε το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η ομάδα που αμφισβητούσε τον Τσίπρα υποχρεώθηκε σε αποχώρηση, αλλά μετά απ΄αυτό, όταν ο Κασσελάκης βρέθηκε μόνος απέναντι στην πολιτική πραγματικότητα, δεν είχε κάτι άλλο να κάνει παρά μόνον να επαναλάβει τον εαυτό του: έναν επιτυχημένο ελληνοαμερικανό businessman, που παρότι είναι κατάλληλος να στήσει στα πόδια της μια χρεωκοπημένη επιχείρηση, είναι παντελώς ακατάλληλος να ηγηθεί ενός αριστερού πολιτικού κόμματος που υποχρεούται εκ των πραγμάτων να ασκήσει σκληρή αντιπολίτευση στο κόμμα των businessmen που διοικεί τη χώρα, τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη – δεν ταιριάζει στο ρόλο.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως οι πάντες έχουν αντιληφθεί πως ο Κασσελάκης δεν μπορεί να οδηγήσει κάπου αλλού τον ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνον στην περαιτέρω συρρίκνωση. Αυτό είναι πλέον μια εδραιωμένη πεποίθηση.

Στην πρώτη μεγάλη ευκαιρία που είχε να αντιπολιτευθεί τον Μητσοτάκη μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ σε κανονικό δεκανίκι της κυβέρνησης, προτάσσοντας όχι την ανάγκη συγκρότησης ενός αντικυβερνητικού μετώπου, όχι την ανάγκη της αντιπολίτευσης, αλλά τις προσωπικές του απόψεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ όφειλε να καταψηφίσει το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια, απλώς και μόνον διότι νομιμοποιούσε την τεκνοθεσία, μια υπόθεση τουλάχιστον αμφιλεγόμενη, σε ολική σύγκρουση με την κοινή γνώμη στην Ελλάδα, μια θέση η οποία είναι αδύνατον να υποστηριχθεί πολιτικά, που ίδιος ο Τσίπρας εξάλλου είχε απορρίψει στο παρελθόν.

Ο Κασσελάκης έπρεπε απλώς να πει πως συμφωνεί με το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, αλλά δεν συμφωνεί με την τεκνοθεσία που μετατρέπει τις γυναίκες σε αντικείμενα και τα παιδιά σε εμπόρευμα.

Εάν έμενε εκεί , το νομοσχέδιο είτε θα διορθώνονταν είτε δεν θα πέρναγε.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε τεθεί επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ως όφειλε, ακολουθώντας τη σωστή θέση του ΚΚΕ.

Αντ΄ αυτού, με την απόλυτη κοινοβουλευτική στήριξη που παρείχε στον Μητσοτάκη, ο Κασσελάκης έκοψε οριστικά τους δεσμούς του με τη λαϊκή βάση του κόμματός του και εισέπραξε αυτός όλο το κόστος, χωρίς να εισπράξει κανένα απολύτως πολιτικό όφελος. Και πλέον εκλαμβάνεται ως συμπληρωματικός του Μητσοτάκη, δηλαδή πολιτικά ως dead man walking-  χωρίς πολιτικό μέλλον.

Στο σημείο αυτό ήρθε λογικά η παρέμβαση Τσίπρα, η οποία ουσιαστικά προκήρυξε εκλογές για νέο αρχηγό. Προφανώς. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ πάει στις εκλογές με τον Κασσελάκη πρόεδρο η νέα ήττα θα είναι συντριπτική, το ΠΑΣΟΚ θα καταστεί δεύτερο κόμμα και τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα κινηθούν ελαφρώς πάνω από 10% ή και ακόμη πιο κάτω.

Ποιος αντικυβερνητικός ψηφοφόρος, που είναι οργισμένος με την κυβέρνηση, θα επιλέξει για να διαμαρτυρηθεί κάποιον που ψηφίζει τα νομοσχέδια του Μητσοτάκη; Κανένας. Άλλον θα επιλέξει.

Οπότε, οι εκλογές νέου αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι απίθανο να καταλήξουν στην επανεκλογή Κασσελάκη, εκτός και τα μέλη του κόμματος έχουν πολιτικές αυταπάτες. Επειδή όμως πρόκειται για μέλη με πολιτική πείρα και ταυτόχρονα με δυνατότητα πολιτικής ανάλυσης, δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κανείς με ποιο τρόπο θα καταλήξουν στο συμπέρασμα πως πρέπει να αφήσουν τον Κασσελάκη να οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ.

Το πιθανότερο είναι να αλλάξουν πρόεδρο.

Απέναντι στον Κασσελάκη, η Ολγα Γεροβασίλη δείχνει ασφαλής λύση και με προοπτική ανάταξης του διαλυμένου στρατεύματος. Είναι ευφυής, δημοφιλής, προσηνής, στιβαρή, με καθαρή αντιπολιτευτική εικόνα και πολιτική πείρα.

Επομένως, η εκλογή της στην ηγεσία του κόμματος μπορεί να σταματήσει την σταθερή πτώση του ΣΥΡΙΖΑ, θα φέρει ηρεμία στο εσωτερικό του κόμματος και ταυτόχρονα θα δώσει κίνητρο επανόδου όσων ψηφοφόρων έχουν ήδη στραφεί προς τη Νέα Αριστερά, το ΚΚΕ και το ΠΑΣΟΚ.

Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στις ευρωεκλογές από τις καλύτερες δυνατές θέσεις και με καλύτερη προοπτική.

Το αποτέλεσμα της εκλογής νέου αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται μάλλον προδιαγεγραμμένο, καθώς διαφαίνεται και η έμμεση αλλά εμφανής στήριξη και του Τσίπρα προς την Όλγα Γεροβασίλη.

Εάν, παρά τα φαινόμενα, επανεκλεγεί ο Κασσελάκης, τότε θα παραστούμε μάρτυρες στην ολική επαναφορά του ΠΑΣΟΚ, στην σημαντική ενίσχυση του ΚΚΕ και στην επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στις εποχές του Συνασπισμού.