Τη δεκαετία που πέρασε έγιναν τεράστιες ανακατατάξεις στον εγχώριο τύπο. Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι παίχτες αντιμετώπισαν προβλήματα και πολλοί από αυτούς χρεοκόπησαν και άλλαξαν χέρια. Ο Κοντομηνάς πούλησε τον άλφα στου βαρδινογιάννηδες και αποσύρθηκε, ο Μαρινάκης εξαγόρασε ΔΟΛ και μέγκα, ο Σαββίδης εξαγόρασε το μπόμπολα, η ελευθεροτυπία φαλίρισε και έκλεισε οριστικά. Εν μέρει, λογικό. Και λέω εν μέρει, διότι οι περισσότεροι από αυτούς κατάφεραν στην εποχή των παχέων αγελάδων να είναι φορτωμένοι με εκατοντάδες εκατομμύρια χρέη.

Σε μια εποχή που η διαφήμιση και το κρατικό χρήμα έρεαν άφθονα. Παρά ταύτα, τα χρέη τους έπνιξαν. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς, όταν η Τρέμη, που είχε οδηγό τον οποίον αναγκάστηκε να αποχωριστεί λόγω της κρίσης, και οι πρετεντέρηδες πληρώνονταν εκατομμύρια, λες και ήταν ο λάρι κινγκ και η όπρα. Και διαβάζεις τώρα τα άρθρα τους και αντιλαμβάνεσαι ότι το βάθος της σκέψης τους είναι πιο ρηχό κι από πιάτο. Όχι της σούπας, το άλλο. Τέλος πάντων, γνωστά αυτά, πάμε στα φρέσκα.

Μολονότι άλλαξαν χέρια διάφορα κορυφαία μαγαζιά του είδους, η εικόνα παρέμεινε η ίδια. Ή περίπου η ίδια, διότι στην πραγματικότητα είναι η πρώτη φορά που στη μεταπολιτευτική Ελλάδα υπάρχει τέτοια σύμπνοια και ομοφωνία των συντριπτικά περισσότερων ΜΜΕ, ειδικά των μεγάλων ομίλων και των τηλεοπτικών σταθμών. Όλοι και όλα στηρίζουν την κυβέρνηση. Κάποτε τα νέα και το μέγκα στήριζαν πασοκ, ο ελεύθερος τύπος και ο αντένα νδ. Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, τα τελευταία χρόνια το σύστημα πασοκ τους είχε πάρει φαλάγγι, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση. Θεωρητικά αυτή η υπεροπλία θα έπρεπε να δίνει, και δίνει σε ένα βαθμό, μεγάλο πλεονέκτημα. Ελέγχεις την ενημέρωση, ελέγχεις τα πάντα. Όμως, σε αυτή την εξίσωση που δίνει την υπεροπλία στην κυβέρνηση, έχουν μπει και κάποιοι καινούργιοι και άγνωστοι μέχρι πρότινος παράγοντες. Ο πρώτος είναι τα σόσιαλ μίντια.

Τα οποία σόσιαλ μίντια, αφενός είναι αυτό που έρχεται, σε αντίθεση με τα παραδοσιακά μμε και ιδίως την τηλεόραση που φθίνουν με μαθηματική ακρίβεια, αφετέρου δεν ελέγχονται. Κι αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα. Οι ειδήσεις πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν. Όσο και να ελέγχεις τα κανάλια και τους μεγάλους ομίλους, οι ειδήσεις κυκλοφορούν. Όμως, παραμένει ένα μεγάλο πρόβλημα: για να κυκλοφορήσει μια είδηση πρέπει κάποιος να τη βγάλει. Όπως αντιλαμβάνεστε, αυτό δεν θα το κάνει ούτε ο υποφάντης ούτε ο καμπουράκης. Ποιος λοιπόν, θα ψάξει για την πραγματική είδηση, γι’ αυτό που τα πετσωμένα μμε θα αποσιωπήσουν ομαδικά;

Έγραψα όλα τα παραπάνω για να καταλήξω στο εξής: ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας, που (και) εξαιτίας του οδηγηθήκαμε αρχικά στην παρακμή και κατόπιν στη χρεοκοπία, ήταν η έλλειψη πραγματικής δημοσιογραφίας. Κι όταν λέω πραγματικής, εννοώ ερευνητικής. Χιλιάδες σκάνδαλα τούτος ο τόπος, όλοι ήξεραν αλλά κανείς δεν κατάφερνε να αποδείξει το παραμικρό. Γιατί; Διότι αυτοί που ήταν διατεθειμένοι να κολυμπήσουν στα σκατά ήταν ελάχιστοι. Ποιος, μέσα σε ένα περιβάλλον σήψης και διαφθοράς, που ξέρει ότι θα τον πολεμήσουν μέχρι και οι πέτρες, να ρισκάρει το μισθό του ή και το κεφάλι του κάποιες φορές; Οι συντριπτικά περισσότεροι, τουλάχιστον από τους γνωστούς και ακριβοπληρωμένους, έκαναν δημόσιες σχέσεις για να απολαύσουν τα αγαθά που απορρέουν από αυτές…

Πλέον, όμως, αυτό έχει αλλάξει ριζικά. Κι αυτό κατά την εκτίμησή μου, είναι η μεγαλύτερη αλλαγή που έγινε τα τελευταία χρόνια στον εγχώριο τύπο: εμφανίστηκαν δεκάδες σάιτς, τα οποία φτιάχτηκαν ως επί το πλείστον από νέους ανθρώπους, εγγράμματους, πολύγλωσσους, ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να μην αφήσουν πέτρα στην πέτρα για να ανακαλύψουν την είδηση. Μια καινούργια γενιά δημοσιογράφων γαλουχείται μέσα από αυτά τα μέσα. Γενιά που δε βρήκε τίποτα εύκολο, που πολλές φορές δουλεύει με μισθούς… ανειδίκευτου εργάτη, αλλά διαθέτει προσόντα που πολλοί από τους πατέρες του έθνους θα ζήλευαν. Και τούτη η γενιά, μαζί με τα μέσα που δημιούργησε ή εργάστηκε, θα κάνει τη διαφορά τα επόμενα χρόνια. Το πλιάτσικο των προηγούμενων ετών δεν πρόκειται να επαναληφθεί. Τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό. Γιατί είναι βέβαιο ότι και τα λαμόγια θα αναπροσαρμόσουν τις πρακτικές τους και θα φροντίσουν να είναι λιγότερο προκλητικοί. Όμως κάτι μου λέει πως τούτη η νέα γένια δημοσιογράφων και μέσων θα γίνει κακό σπυρί στον κώλο τους.

Υ.Γ.Δεν ανέφερα ονόματα ιστοσελίδων. Όχι τυχαία. Είναι τόσες πολλές που σίγουρα θα αδικούσα κάποιους. Άλλωστε, όλοι μας γνωρίζουμε κάποιες. Να ψάξουμε και να βρούμε κι αυτές που δεν γνωρίζουμε…

Πηγή: facebook