Ανοιχτή επιστολή στον πρόεδρο Μπάιντεν / Κλείστε το Γκουαντάναμο τώρα

Ήρθε η ώρα να κλείσει η φυλακή στη ναυτική βάση των ΗΠΑ στο Γκουαντάναμο της Κούβας, όπου οι άνδρες κρατούνται μακριά από τις ΗΠΑ, σε μια εξωδικαστική κόλαση. Άνδρες φυλακισμένοι για πάνω από 20 χρόνια, χωρίς κατηγορία, χωρίς δίκη, και οι οποίοι έχει εγκριθεί να αποφυλακιστούν, παραμένουν φυλακισμένοι, ουσιαστικά ξεχασμένοι.

Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, ευτυχώς, δεν έχει ξεχάσει. Έντεκα μακροχρόνια κρατούμενοι στο Γκουαντάναμο απελευθερώθηκαν πρόσφατα, μεταφέρθηκαν στο Ομάν για να ζήσουν ελεύθεροι.

Δεκαπέντε άνδρες παραμένουν φυλακισμένοι στο Γκουαντάναμο. Από αυτούς τους 15, έξι δεν έχουν κατηγορηθεί ποτέ για έγκλημα και τρεις έχουν εγκριθεί για απελευθέρωση.

Ο Μπάιντεν μπορεί να αποδώσει ένα μέτρο δικαιοσύνης σε όλους εκείνους που παραμένουν στο Γκουαντάναμο. Θα πρέπει να απελευθερώσει όσους έχουν απαλλαγεί και να μεταφέρει όσους παραμένουν κατηγορούμενοι ή καταδικασμένοι σε εγκαταστάσεις εντός των ΗΠΑ. Στη συνέχεια, θα πρέπει να διατάξει να κλείσει η διαβόητη φυλακή του Γκουαντάναμο, μια για πάντα.

• Διαβάστε: Mansoor Adayfi / Επιβίωσα από το Γκουαντάναμο. Γιατί είναι ακόμα ανοιχτό 21 χρόνια μετά;

Συνολικά, 780 άνδρες φυλακίστηκαν στο Γκουαντάναμο από το 2002, οι περισσότεροι χωρίς να τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες. Μια χούφτα Αμερικανών δικηγόρων τους έχουν υπερασπιστεί , ορισμένοι για σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα. Ο Ramzi Kassem, καθηγητής νομικής στο Πανεπιστήμιο City της Νέας Υόρκης, είναι ένας από αυτούς τους δικηγόρους.

«Ο Moath al-Alwi είναι υπήκοος της Υεμένης», δήλωσε ο Ramzi Kassem στο Democracy Now! περιγράφοντας έναν από τους πελάτες του που μόλις αφέθηκε ελεύθερος στο Ομάν. «Είναι ένας από τους πρώτους κρατούμενους που έφτασαν στο Γκουαντάναμο. Η φυλακή άνοιξε στις 11 Ιανουαρίου 2002. Ήταν στο δεύτερο ή στο τρίτο αεροπλάνο. Μπορούσες να το καταλάβεις από τον χαμηλό αύξοντα αριθμό εγκλεισμού του, 028. Δεν κατηγορήθηκε ποτέ για κανένα έγκλημα..

..Οπως και η πλειονότητα των κρατουμένων στο Γκουαντάναμο, πουλήθηκε για την αμοιβή, 5.000 έως 15.000 δολάρια, που πλήρωνε η κυβέρνηση των ΗΠΑ σε φυλές στη συνοριακή περιοχή Αφγανιστάν-Πακιστάν για τους λεγόμενους Άραβες που δεν ήταν στη χώρα τους. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της ίδιας της κυβέρνησης, ο κ. al-Alwi δεν πυροβόλησε ποτέ εναντίον των αμερικανικών δυνάμεων ή των συμμάχων τους. Παρόλα αυτά, πέρασε 23 χρόνια, πάνω από τη μισή του ζωή, στο Γκουαντάναμο».

• Διαβάστε: Από το Guantanamo στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο / Έκθεση έργων τέχνης των φυλακισμένων

Ο Ramzi Kassem περιέγραψε έναν άλλο από τους κρατούμενους που απελευθερώθηκαν πρόσφατα από το Γκουαντάναμο:

«Ο Sanad al-Kazimi επιβίωσε στις μαύρες(μυστικές) τοποθεσίες της CIA. Εξαφανίστηκε στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επέζησε από σοβαρές μορφές σωματικών και ψυχολογικών βασανιστηρίων, σε μια φυλακή που οι κρατούμενοι που επέζησαν την αποκαλούσαν “φυλακή του σκότους” ή “σκοτεινή φυλακή”.

Μεταφέρθηκε στο Γκουαντάναμο το 2004. Επίσης, δεν του απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες για έγκλημα. Έχει τέσσερα παιδιά που δεν έχει δει για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους».

Πολλαπλασιάστε αυτές τις ιστορίες εκατοντάδες φορές, και αρχίζετε να αντιλαμβάνεστε την κλίμακα της αδικίας που κυριαρχεί στο αμερικανικό σύστημα δικαιοσύνης για 20 και πλέον χρόνια από τη κηλίδα του Γκουαντάναμο.

Ο Sharqawi Al Hajj είναι άλλος ένας, από τους κρατούμενους της Υεμένης που μόλις απελευθερώθηκαν στο Ομάν. Εκπροσωπείται εδώ και καιρό από τον Pardiss Kebriaei, ανώτερο δικηγόρο του Κέντρου Συνταγματικών Δικαιωμάτων (CCR).

«Ο Sharqawi είναι 51 ετών. Είναι μέσα από τότε που συνελήφθη όταν ήταν 28», δήλωσε ο Kebriaei στην εκπομπή Democracy Now! «Το Γκουαντάναμο δημιουργήθηκε ως επιχείρηση συλλογής πληροφοριών. Ο σκοπός του ήταν να δημιουργηθεί ένα υπεράκτιο μέρος όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να κρατούνται εκτός των ορίων του νόμου, χωρίς πρόσβαση σε δικαστήρια, χωρίς επικοινωνία, και όπου θα μπορούσαν να ανακρίνονται».

Παρά τα χρόνια των ανακρίσεων, συμπεριλαμβανομένων δύο ετών πριν από το Γκουαντάναμο, όταν ο Sharqawi Al Hajj φυλακίστηκε σε μια σκοτεινή τοποθεσία της CIA στην Ιορδανία και στην αεροπορική βάση Bagram στο Αφγανιστάν, η οποία ονομάστηκε «Gitmo East» (ανατολικό Γκουαντάναμο) , καθώς η βαρβαρότητα που επιβάλλονταν στους κρατούμενους εκεί ήταν παράλληλη με εκείνη που υπέστησαν στο ίδιο το Γκουαντάναμο.

«Η απελευθέρωση αυτών των ανθρώπων και η ελευθερία τους για πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό, η ευκαιρία να επανενωθούν με τις οικογένειές τους και να αρχίσουν να ανακάμπτουν και να βρουν τον εαυτό τους, είναι ανεκτίμητη γι’ αυτούς», δήλωσε ο δικηγόρος του CCR, Pardiss Kebriaei.

Φαίνεται στην καλύτερη περίπτωση απίθανο οι εναπομείναντες κρατούμενοι να δουν κάτι άλλο υπό την επερχόμενη διοίκηση Τραμπ, εκτός από τη συνέχιση της ζωής τους στη νομική μαύρη τρύπα που είναι ο Κόλπος του Γκουαντάναμο.

Για παράδειγμα, ο Moath al-Alwi έγινε ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης ενώ βρισκόταν στη φυλακή. Μετά από μια έκθεση έργων τέχνης του ιδίου και άλλων κρατουμένων του Γκουαντάναμο στη Νέα Υόρκη το 2017, η πρώτη διοίκηση Τραμπ κήρυξε τα έργα τους «κυβερνητική ιδιοκτησία», λέγοντας στους δικηγόρους ότι θα καταστραφούν. Η πολιτική αυτή αντιστράφηκε υπό τον πρόεδρο Μπάιντεν.

Ίσως, αν το δίδυμο του Τραμπ που περικόπτει τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό, ο Έλον Μασκ και ο Βίβεκ Ραμασουάμι, εξέταζαν το Γκουαντάναμο, να το έκλειναν. Εξάλλου, η κυβέρνηση δαπανά μισό δισεκατομμύριο δολάρια ετησίως για να κρατήσει τη φυλακή και το δικαστήριο στο Γκουαντάναμο ανοιχτά – τώρα, μόνο για αυτούς τους 15 άνδρες.

Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεσμεύτηκε να κλείσει το Γκουαντάναμο ήδη από το 2009, αλλά δεν το έκανε. Ο πρόεδρος Μπάιντεν εξακολουθεί να έχει τη δύναμη να το κλείσει, έχει την εξουσία και έχει ακόμη το χρόνο. Έχει όμως τη βούληση;