Δεν ξέρω τι είναι αυτό που συνδέει τα πράγματα με έναν ανεξήγητο τρόπο, μεταβολίζοντας τα τετριμμένα σε σπάνια. Πώς, η στάση μιας εκδρομής στο Καστράκι, το χωριό τριών παιδιών του τρένου των Τεμπών, γίνεται την ίδια εβδομάδα με το κάλεσμα των γονιών τους στο Σύνταγμα;

Αδελφοί Πλακιά, με τρία χαμένα παιδιά, σπίτια και δουλειές, κλειστά.

«Στις 28 Φεβρουαρίου του 23, δεν έγινε καμία θυσία, προς όφελος κάποιας Ανάπτυξης. Έγινε μία στυγνή δολοφονία. Και η προσπάθεια για συγκάλυψή της είναι χειρότερη κι από την ίδια την δολοφονία» (μητέρα Χρύσας και Θώμης Πλακιά).

«Η πολυτραυματίας Μυρσίνη ήταν από τις λίγες που επέζησαν της Μ.Ε.Θ, μετά την αποφράδα εκείνη νύχτα της 28^ης Φεβρουαρίου. «Σιχαίνομαι αυτή την χώρα κι όταν μπορέσω θα φύγω» είπε στην γιατρό της. Κι εκείνη την νουθέτησε…λέγοντας της «όχι Μυρσίνη, πρέπει να μείνεις να παλέψεις»…(μητέρα Μυρσίνης)

«Για εσάς μπορεί να είναι ένα νούμερο η Αναστασία, ως η δεύτερη μικρότερη δολοφονημένη του τρένου. Για εμάς είναι η μικρή μας αδελφή, ο δικός μας άνθρωπος. Μην ξεχνάτε. Θα μπορούσαν να είναι οι δικοί σας», μας είπε η αδελφή της.

«Η διαπλοκή μεταξύ πολιτικών και επιχειρηματιών έχει φτάσει πλέον σε επίπεδο διαστροφής και αρρώστιας. Κανένα συναίσθημα, κανένας άνθρωπος δεν μετρά, παρά μόνο οι οικονομικοί τους όροι. Μας εξοργίζουν κάποιοι κυβερνητικοί που προσπαθούν να συγκαλύψουν», πατέρας της Αναστασίας Παπαγγελή.

Οι πιο σπουδαίοι επικοινωνιολόγοι θα ζήλευαν τους λόγους των γονιών, που έχασαν τα παιδιά τους στο τρένο. Ούτε μία λέξη παραπάνω από όσες χρειάζονταν δεν είπαν, για να μας περιγράψουν πως νιώθουν. Ούτε λίγο pummaro…για να κολλήσουν τους υπεύθυνους στον τοίχο. Μόνο τα ηχητικά ντοκουμέντα έβαλαν που τους στοιχειώνουν, στην ιδέα και μόνο της συγκάλυψης:

1. Ο Αχιλλέας Καραμανλής που διαβεβαίωνε για την ασφάλεια των τρένων λίγες ημέρες πριν το δυστύχημα

https://www.youtube.com/watch?v=nUvDA7zRty8&t=6s

2. Ο Άδωνις Γεωργιάδης που δήλωνε πως δεν μπορούσε ο υπουργός να πει ότι τα τρένα δεν ήταν ασφαλή, μέσα στην Βουλή

https://www.youtube.com/watch?v=JwY-v8lN3Y0&t=232s

3. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που έλεγε πως η καλύτερη απάντηση στην θυσία των παιδιών… ήταν να μην ξαναγίνει

4. Ο Μάκης Βορίδης που δήλωνε πως δεν καταλαβαίνει γιατί η αντιπολίτευση ξαναβάζει το θέμα, εφόσον η κυβέρνηση, κρίθηκε σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις

Όχι. Τα Τέμπη δεν κρίθηκαν από δύο Εκλογές.

Δεν έχετε το δικαίωμα να λέτε ότι η δικαίωση 57 διαμελισμένων και καμμένων ανθρώπων κρίθηκε από την ψήφο των πολιτών. Μήπως και τα φάρμακα, τα χειρουργεία και η αποκατάσταση των πολυτραυματιών κρίθηκε σε δύο εκλογές; Αλήθεια; Αυτό… pic.twitter.com/vbcSxwQP0H

— Βαγγέλης Βλάχος | Evan Vlachos (@EvanVlacho) November 3, 2023

«Είμαι εδώ μαζί σας σήμερα, γιατί σκότωσαν το παιδί μου», είπε κλείνοντας την ομιλία του ο πατέρας της Αναστασίας. ‘Απασφαλίσαμε’.

Κοίταξα γύρω μου χωρίς να ακούω πια. Είδα την Μάγδα Φύσσα.

Και την πλατεία γεμάτη…με τα παιδιά του δρόμου, για τα παιδιά του τρένου. Αυτά που την δεύτερη μέρα μετά το δυστύχημα, κατέκλυσαν τους δρόμους φωνάζοντας

«Δεν ήταν ατύχημα, ήταν δολοφονία»

• Διαβάστε επίσης: «Πάρε με, όταν φτάσεις»

Πενήντα επτά φαναράκια, όσα οι χαμένες ψυχές, άναψαν και φώτισαν τον ουρανό, σαν μια λειτουργία κάτω από το Σύνταγμα, με το αίτημα της Δικαιοσύνης.

Η ανακοίνωση των ονομάτων των παιδιών του τρένου ως απόντες και η ενός λεπτού σιγή ήταν αρκετά, για να νιώσουμε πόσο τυχεροί είμαστε, που τα παιδιά μας θα κάθονται δίπλα μας στο τραπέζι των Χριστουγέννων. Τα παιδιά μας, που θα βάλουν τα πιάτα των παιδιών του τρένου στο τραπέζι, φέτος, του χρόνου και για όσα χρόνια χρειαστεί, μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη. Μέχρι να διασφαλιστεί πως αυτό το έγκλημα δεν θα ξεχαστεί.

«Καλές γιορτές να έχετε, για την τιμή που μας κάνατε και βρίσκεστε σήμερα μαζί μας», μας είπε η κυρία Πλακιά.

Η τιμή είναι δική μας, ψελλίσαμε. Με μία υπόσχεση. Να μην τους αφήσουμε ποτέ μόνους, σε αυτόν τον αδυσώπητο αγώνα.