Συνομιλίες πραγματοποιούνται σε διακρατικό επίπεδο αλλά και σε επίπεδο οργανισμών ώστε να βρεθεί μία λύση σχετικά με το πρόβλημα που έχει προκύψει με τις νομισματικές ισοτιμίες. Η υποτίμηση του δολαρίου αλλά και η άρνηση της Κίνας να προχωρήσει σε ανατίμηση του γιουάν έχουν προκαλέσει αντιδράσεις παγκοσμίως, ενώ πολλοί κάνουν λόγο για ενδεχόμενο «νομισματικό πόλεμο».

Ads

Σήμερα, οι υπουργοί Οικονομικών των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και του Καναδά (G7) συνεδριάζουν στην Ουάσιγκτον και πρόκειται να εξετάσουν και το θέμα των νομισματικών υποτιμήσεων. Αν και αναμένεται να ασκηθεί κριτική στις ΗΠΑ, διεθνείς αναλυτές μιλούν για αδιέξοδο και δεν αναμένουν ουσιαστικά αποτελέσματα. Το θέμα των συναλλαγματικών διαφορών είναι κορυφαίο και στην ατζέντα των συζητήσεων του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας το Σαββατοκύριακο.

Σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει τις διαπραγματεύσεις ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν προειδοποίησε ότι οι χώρες που προσπαθούν να συγκρατήσουν τις συναλλαγματικές του ισοτιμίες δημιουργούν κίνδυνο εκτροχιασμού της παγκόσμιας ανάκαμψης.

Παράλληλα, σύμφωνα με τη Frankfurter Allgemeine Zeitung, o Στρος Καν σχεδιάζει να παρουσιάσει αυτή την εβδομάδα στα μέλη του ΔΝΤ μια νέα «πρωτοβουλία συστημικής σταθερότητας» ικανή να συγκεντρώνει τις ηγετικές οικονομικές δυνάμεις σε ένα τακτικό φόρουμ όπου θα επιλύονται οι νομισματικές διαφορές τους μεσοπρόθεσμα.

Οι 4 χώρες του BRIC (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) ωστόσο αντιτίθενται στις προσπάθειες των ΗΠΑ να εξασθενίσουν ή να εξαλείψουν τους μηχανισμούς ελέγχου των συναλλαγματικών διακυμάνσεων. Οι 4 χώρες θα «αντισταθούν ισχυρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια σκληρής αξιολόγησης των νομισματικών ελέγχων» στην ετήσια σύσκεψη ΔΝΤ και Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσινγκτον, δήλωσε ο Ρώσος υφυπουργός Οικονομικών Dmitry Pankin στους δημοσιογράφους στην Ουάσινγκτον.

Στο μεταξύ, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ, δήλωσε, σύμφωνα με το Bloomberg, πως υποστηρίζει την παγκόσμια στροφή προς μία χαλαρότερη νομισματική πολιτική. Τόνισε πως η ΕΚΤ εμμένει στην “λογική” του προηγούμενου μήνα και επί του παρόντος δεσμεύεται στην έξοδο από την πολιτική της του απεριόριστου δανεισμού.

Οι δηλώσεις του αυτές τροφοδότησαν την άνοδο του ευρώ στα 1,40 δολ περίπου για πρώτη φορά από τον Φεβρουάριο, καθώς και έντονες αντιδράσεις. «Η ΕΚΤ στέκει στην άκρη του πεδίου μάχης και χαρούμενα αφήνει τους άλλους να την πυροβολούν χωρίς καμία ένδειξη αυτοάμυνας» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Klaus Baader, επικεφαλής οικονομολόγος για την ΕΕ στην Societe Generale SA στο Λονδίνο.

Από την πλευρά της, ο εκπρόσωπος της γερμανίδας καγκελαρίου Άγγελα Μέρκελ τόνισε ότι «οι πορείες του δολαρίου και του γιουάν δεν αντιστοιχούν στην πραγματική τους αξία». «Το γιουάν πρέπει να αντιστοιχεί στην πραγματική του αξία Αλλά θα μπορούσε κανείς να επιχειρηματολογήσει λέγοντας ότι το δολάριο, όταν τεράστια ποσότητα ρευστού διοχετεύεται στην αμερικανική αγορά, εκ των πραγμάτων υποτιμάται προοδευτικά, και ως εκ τούτου [η πορεία του δολαρίου] δεν αντιστοιχεί ακριβώς στην πραγματική του αξία», πρόσθεσε.

Ο πρόεδρος της Τράπεζας της Βραζιλίας, κ. Ενρίκε Μερέλες, που συμμετέχει στην Ουάσινγκτον στις εργασίες της ετήσιας γενικής Συνέλευσης του ΔΝΤ, δήλωσε ωστόσο ότι «δεν διαβλέπει ως πιθανή μία ορατή λύση για τον ‘πόλεμο των νομισμάτων’, στον οποίο επιδίδονται οι μεγάλες οικονομικές δυνάμεις, χαρακτηρίζοντας συγχρόνως «ευκταία» μία τέτοια λύση-συμφωνία. «Ευκταία είναι μία λύση-συμφωνία, όμως δεν την βλέπω κοντινή», υπογράμμισε ο αξιωματούχος, προσθέτοντας ότι θα πρέπει η κάθε κυβέρνηση «να ασχολείται με την οικονομία της και την εσωτερική της αγορά, χωρίς να επαφίεται μόνον στις εξαγωγές της».

Το θέμα των νομισματικών ισοτιμιών απασχολεί και τα μέσα ενημέρωσης. «Χειραγωγοί νομισμάτων; Οι πάντες» είχαν τίτλο οι «New York Times», τονίζοντας στην ανάλυσή τους πως «καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη κλιμακώνουν τη μάχη τους με τους Κινέζους ηγέτες γύρω από την τεχνητά χαμηλή τιμή του κινεζικού νομίσματος, ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών υποχωρεί από μερικούς κανόνες ελεύθερης αγοράς που καθοδηγούσαν το διεθνές εμπόριο τις τελευταίες δεκαετίες και άρχισαν να παίζουν με τους κινέζικους κανόνες».

Ενδιαφέρον έχει και το σχόλιο του Γιώργου Δελαστίκ στο Έθνος: «Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πιέζουν ασφυκτικά το τελευταίο διάστημα την Κίνα να ανατιμήσει το νόμισμά της, το ρενμινμπί γιουάν, γιατί με την ισοτιμία που έχει μέχρι στιγμής είναι ουσιαστικά αδύνατον να ανταγωνιστεί οποιαδήποτε ανεπτυγμένη χώρα τα πάμφθηνα κινεζικά προϊόντα αλλά και να πουλήσει αμερικανικά ή ευρωπαϊκά προϊόντα σε υποτυπωδώς αξιόλογο τμήμα του κινεζικού πληθυσμού, αφού η ισοτιμία του γιουάν τα καθιστά πανάκριβα. Οταν π.χ. τα εργατικά κινεζικά μεροκάματα στη βιομηχανία ή στις κατασκευές κυμαίνονται από… 80 λεπτά (!) έως 2 ευρώ, πώς να μην είναι τα κινέζικα προϊόντα ασύλληπτα φθηνά;

Οσο η οικονομική παγκοσμιοποίηση λειτουργούσε υπέρ των ΗΠΑ και των ευρωπαϊκών μεγάλων χωρών, καθώς οι επιχειρήσεις τους εγκαθίσταντο σε τριτοκοσμικές χώρες με πάμφθηνα μεροκάματα και πουλούσαν τα προϊόντα τους στην Αμερική και την Ευρώπη αυξάνοντας τα περιθώρια κέρδους τους θεαματικά, όλα ήταν καλά κι ωραία, παρά τις μαχητικές διαμαρτυρίες των Ευρωπαίων και Αμερικανών εργατών που έχαναν τις δουλειές τους.

Τώρα όμως που κινέζικες, βραζιλιάνικες, βιετναμέζικες, ινδικές και λοιπές τριτοκοσμικές επιχειρήσεις παράγουν οι ίδιες προϊόντα με τα οποία πλημμυρίζουν τις αγορές της Δύσης σε τιμές εκτός οποιασδήποτε δυνατότητας ανταγωνισμού, ΗΠΑ και ΕΕ άρχισαν την γκρίνια και τις απειλές, ξεχνώντας όλους τους όρκους τους στο “ελεύθερο εμπόριο” […]».