Και ξαφνικά ο ακροδεξιός Ούγγρος Πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν βρίσκετα ένα βήμα πριν την αποπομπή του από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ). Η ευρωπαϊκή συντηρητική παράταξη δηλώνει πλέον ενοχλημένη από τη στάση του, ιδιαίτερα μετά την σφοδρή επίθεση και την εκστρατεία του κατά του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ. Όμως ο Όρμπαν έχει ήδη επιβάλει την ατζέντα του, καθώς πολλοί στο ΕΛΚ αν και δεν έχουν το όνομά του, έχουν τη “χάρη” του… 

Τις τελευταίες μέρες είναι σαφές ότι αποτελεί ειλημμένη απόφαση της ηγεσίας του ΕΛΚ να αποπέμψει το κόμμα Fidesz. Μάλιστα, από την ώρα που ελήφθη η απόφαση, οι μέχρι χθες υποστηρικτές του, όπως ο υποψήφιος του ΕΛΚ για την Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ, έκαναν στροφή 180 μοιρών και εξαπέλυσαν επιθέσεις για τις θέσεις και τις πρακτικές του. Η υποκρισία έγκειται  στο γεγονός πως στο ΕΛΚ παραμένουν πολλοί ακραίοι, όπως ο Αυστριακός Κουρτς, ή οι Βαυαροί Χριστιανοκοινωνιστές. Στους κόλπους του έχει πολιτικόυς που είτε συνεργάζονται, είτε είναι πρόθυμοι να συνεργαστούν με ακροδεξιές δυνάμεις. Η επιρροή αυτών των ακραίων φωνών ήταν ξεκάθαρη – και καταστροφική – την πενταετία που πέρασε στην Ε.Ε. 

Στην πραγματικότητα, όπως και οι ίδιοι μαρτυρούν, ο Όρμπαν οδηγείται στην έξοδο όχι για τις απόψεις του, αλλά λόγω εσωτερικών πολιτικών ισορροπιών. Εξαιτίας του ξέσπασε ένας πολιτικά επώδυνος “εμφύλιος” στο ΕΛΚ  και αφού τα “ζύγισαν”, κατέληξαν πως η παρουσία του προκαλεί περισσότερο πρόβλημα, παρά ωφελεί τον χώρο. 

Μέχρι και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που έχει παραδώσει κλειδιά στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος, η οποία πολλές φορές έχει ταχθεί υπέρ του Όρμπαν, μόλις αντελήφθη την απόφαση των Ευρωπαίων, και πρωτίστως του στενού πολιτικού του φίλου Μάνφρεντ Βέμπερ, έκανε στροφή 180 μοιρών και μίλησε για “προβληματικές απόψεις στη διαχείριση του προσφυγικού”. Ξεχνά προφανώς ότι οι θέσεις του Όρμπαν και των χωρών του Βίζενγκραντ έγιναν θέση του ΕΛΚ και ακολουθούμενη πολιτική, που πλήττει τα ελληνικά συμφέροντα. Ξεχνά επίσης πως όλο το προηγούμενο διάστημα κατηγορούσε την ελληνική κυβέρνηση για το προσφυγικό ζήτημα, δίνοντας άλλοθι στους Όρμπαν και ενισχύοντας τις “προβληματικές”, όπως τις χαρακτήρισε, απόψεις τους. 

Δεν είναι τα πρόσωπα αλλά οι πολιτικές και τα προγραμματικά πλαίσια που διαφοροποιούν τα κόμματα.  Για αυτό και σήμερα, περισσότερο από ποτέ είναι κρίσιμη μια προοδευτική συμμαχία, όπως αυτή που αρχίζει να εδραιώνεται στο εσωτερικό και το εξωτερικό, με στόχο την ανάπτυξη ενός μετώπου ενάντια στον ακροδεξιό αντιευρωπαϊσμό και τον καταστροφικό Δεξιό συντηρητισμό του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας. Με ή χωρίς τον Όρμπαν…