Ο Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, συγκαταλέγεται στους αυθεντικούς σύγχρονους auteur του παγκόσμιου κινηματογράφου και είναι παράλληλα, ο σπουδαιότερος εκπρόσωπος της μετά Γκιουνέι εποχής του Τούρκικου Σινεμά. Η ακρίβεια στα μονοπλάνα και στο βάθος πεδίου, πέρα από την αδιαμφισβήτητη εικαστική λειτουργικότητά τους, συνδυάζουν την αποστασιοποιημένη, χαμηλόφωνη παρατήρηση με την δημιουργία ατμόσφαιρας και τον λυρισμό. Το φιλμ «Κάποτε Στην Ανατολία» αποτελεί ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής του καλλιτέχνη και προβάλλεται την Τρίτη 13 Ιουνίου στις 20:00 στο Ταινιόραμα 2017, στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Τούρκο σκηνοθέτη.

«Οι ήρωες μου είναι τόσο αισιόδοξοι, όσο οι πραγματικοί άνθρωποι σήμερα. Δε μου αρέσει ποτέ να τελειώνω μια ταινία αισιόδοξα, με μια νότα ελπίδας, είμαι πολύ ρεαλιστής για κάτι τέτοιο, καμιά φορά ο πεσιμισμός είναι απαραίτητος. Ο μονόλογος του Αϊντίν στο τέλος της ταινίας μου φάνηκε υπερβολικά αισιόδοξος και θέλησα να τον κάνω πιο κυνικό, να μεταφέρω μέρος της ευθύνης και στη γυναίκα του και το προσπάθησα στο μοντάζ. Στις ταινίες δε μ’ αρέσει να καταλαβαίνω με τη μία τις προθέσεις των ηρώων.» – Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν

Κάποτε Στην Ανατολία / Once Upon A Time In Anatolia / Bιr Zamanlar Anadoluda
Σκηνοθεσία: Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν
Σενάριο: Ercan Kesal, Ebru Ceylan, Nuri Bilge Ceylan
Ηθοποιοί: Γιλμάζ Ερντογάν, Τανέρ Μπιρσέλ, Αχμέτ Μουμτάζ Ταϊλάν, Μουχάμετ Ουζουνέρ
Χώρα Παραγωγής: Τουρκία, Βοσνία και Ερζεγοβίν
Έτος Παραγωγής: 2011
Διάρκεια: 157 λεπτά

Η ζωή σε μια μικρή πόλη στα βάθη της Ανατολίας, στην ενδοχώρα της Τουρκίας, είναι σαν ένα αέναο ταξίδι στη μέση των στεπών. Η διαρκής αίσθηση ότι κάτι καινούριο και διαφορετικό θα συμβεί ξαφνικά, και θα εμφανιστεί πίσω από τον κάθε λόφο, στην οποιαδήποτε γωνιά της πόλης αυτής και ταυτόχρονα αν και τόσο εσωτερικό και ίδιο με τα υπόλοιπα, θα δώσει ζωντάνια, θα καθυστερήσει ή και θα αλλάξει τους μονότονους ρυθμούς της καθημερινότητας των κατοίκων.

Ένας θάνατος, η αγωνία για την εξιχνίαση του εγκλήματος. Μια ομάδα ανδρών βρίσκεται επί ποδός, ώστε να ανακαλύψει το συντομότερο, ένα νεκρό πτώμα στις αχανείς στέπες της Ανατολής. Ο αστυνομικός, ο γιατρός, ο εισαγγελέας, ο δήμαρχος και ο ύποπτος για το περιστατικό που βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση.

Ένα αριστούργημα του Τούρκικου, αλλά και του παγκόσμιου, Κινηματογράφου. Η κριτική επιτροπή του Διαγωνιστικού Τμήματος του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, το οποίο πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 2011 με πρόεδρο τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο, έδωσε το Μεγάλο Βραβείο της (Grand Prix) – δεύτερο σημαντικότερο της διοργάνωσης μετά τον Χρυσό Φοίνικα – στην υπέροχη ταινία «Κάποτε στην Ανατολία» του Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν. Εξαιρετική φωτογραφία καθώς κι ένα ιδιαίτερο χιούμορ που διαθέτει, αυτό το ιδιαίτερο, στοχαστικό και άκρως διεισδυτικό φιλμ.

Ο Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν, κατορθώνει μέσα από τα έργα του να συναντήσει και να συνδιαλεχθεί με τις λογοτεχνικές του και κινηματογραφικές του εμμονές. Με τον Τσέχοφ, με τον Ταρκόφσκι, τον Όζου, τον Αντονιόνι, τον Κιαροστάμι και το σημαντικότερο, μέσα από τον κύκλο των ανθρώπων και της φύσης, να φτάσει στον κρυμμένο και άρρητο σκληρό πυρήνα της ζωής. Καταφέρει να γίνει επί της ουσίας παγκόσμιος, διατηρώντας ακέραιη την εθνική και καλλιτεχνική του ταυτότητα.

Διαβάστε επίσης:
Αφιέρωμα στον Τούρκο σκηνοθέτη Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν

«Δεν πιστεύω ότι ένας σκηνοθέτης πρέπει ν’ αναφέρεται στη σύγχρονη πραγματικότητα μιας χώρας. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για την παρούσα κατάσταση, θα το κάνω σε τρία χρόνια, αλλά όχι τώρα. Ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας κι ό,τι συνέβη τα περασμένα χρόνια είναι εύκολο να εξηγηθεί αν αναλογιστεί κανείς την ανθρώπινη φύση. Αλλά θεωρώ ότι ένας σκηνοθέτης δεν πρέπει να σκέφτεται το παρόν, αλλά να βλέπει τα πράγματα με μια ευρύτερη οπτική. Νομίζω ότι το χρέος ενός σκηνοθέτη διαφέρει από εκείνο ενός δημοσιογράφου. Φυσικά οι σκηνοθέτες μπορεί να επιλέξουν να κάνουν τους δημοσιογράφους, αλλά για μένα ο σκηνοθέτης πρέπει να επικεντρώνεται περισσότερο στην ψυχή του θεατή. Στην Ιαπωνία, όταν κάποιος πεθάνει σε μια διαμάχη, κάποιος από την Κυβέρνηση θα παραιτηθεί. Στην Τουρκία, κανείς δε θα παραιτηθεί σε μια τέτοια περίπτωση. Είναι θέμα διαφορετικής κουλτούρας. Θεωρώ ότι δική μου επιτυχία είναι να δώσω στο κοινό ιδέες, να θρέψω τις ψυχές των θεατών, κι οι θεατές μπορεί να νιώσουν ντροπή για κάποια πράγματα κι αυτό θα είναι επιτυχία της ταινίας. Έτσι, πιστεύω ότι ο σκηνοθέτης πρέπει να δουλεύει προς αυτήν την κατεύθυνση. Εμένα τουλάχιστον, οποιοσδήποτε άλλος τρόπος να κάνω ταινίες δε μου προσφέρει κίνητρο να δουλέψω. Προσπαθώ να καταλάβω περισσότερο την ανθρώπινη ψυχή και πιστεύω ότι γνωρίζουμε λιγότερα για τον άνθρωπο και το πώς δρα πάνω στη Γη, απ’ ό,τι για τον Άρη!» – Νουρί Μπιλγκέ Τσεϊλάν