[…] Αυτό χρειάζεται να κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Να επανανοηματοδοτήσει την πράξη του, και να φανταστεί την καινούργια κοινωνική θέσμιση που θα αποκαταστήσει το δίκαιο της ιστορίας, το δίκαιο του ιστορικού μύθου με το οποίο είναι βεβαρημένος μέχρι τώρα. Κι αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση του μέλλοντος του μεταβιομηχανικού ανθρώπου […] Ο συνθέτης Χαϊνης Δημήτρης Αποστολάκης, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με αφορμή μια… σύνθετη παράσταση, με τίτλο: «To Σωματίδιο του Θεού».

Ads

Κρ.Π.: Πώς δημιουργήθηκε αυτή η συνεργασία; Πώς φτάσατε δηλαδή στην παράσταση «Το σωματίδιο του Θεού;»
 
Δ.Μ.: Σε μια εποχή μιζέριας, ηττοπάθειας, κοινωνικού κατακερματισμού και απουσίας συλλογικής συν-κίνησης, διάφορες ομάδες, προσπαθούν να μην εξοβελίσουν από τη ζωή τους τη χαρά της συνδημιουργίας.

Η ομάδα χορού και ακροβασίας «Κι όμΩς κινείται», μια ομάδα που συνδυάζει τη δεξιοτεχνία του χορού, τα περίτεχνα ακροβατικά, κάτω από μια ομπρέλα υψηλής αισθητικής μαζί με μέλη από το συγκρότημα Mode Plagal και την αφεντιά μου, παρουσιάζουμε αυτήν την παράσταση, η οποία έχει σαν κεντρικό άξονα το σωματίδιο Χιγκς.

Στόχος μας είναι η διήγηση αυτού του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος, στη σημερινή του μορφή, έτσι όπως μας το διηγείται η επιστήμη της φυσικής,  με αυτούς τους παράξενους όρους, όπως η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, οι χορδές,η υπερσυμμετρία,τα μποζόνια και τα φερμιόνια,η αντιύλη, η ενοποίηση των δυνάμεων, η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, οι μαύρες τρύπες…
 
Σε ένα τρισδιάστατο σκηνικό χώρο και με τη βοήθεια της εικόνας και του ήχου,η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει και να κάνει κατανοητά όλα αυτά τα τεράστια και ελάχιστα, τρομερά συμβάντα, που αφήνουν εμάς τους ανθρώπους, στη μέση μιας αδιανόητης κλίμακας, να προσπαθούμε  να γεφυρώσουμε μέσα από εμάς, το απειροστό του μικρόκοσμου, με το άπειρο του μεγάκοσμου.
 
Κρ.Π.: Και μέσα από όλο αυτό, υπάρχει κάποια… ανανοηματοδότηση; Κάποια ανακάλυψη ή συμπέρασμα;
 
Δ.Α.: Προσπαθούμε να δώσουμε απάντηση στο υπαρξιακό ερώτημα… Όπως όλοι.
 
Κρ.Π.: Έχει κι έναν φιλοσοφικό προβληματισμό, δηλαδή; Γιατί ζούμε; Ή τί νόημα έχει η ζωή;
 
Δ.Α.: Εμπλέκει όλα τα στοιχεία. Από που ερχόμαστε, πού πάμε, γιατί ζούμε, και από τι είμαστε φτιαχμένοι.
Εκτός από το χορό, την ακροβασία και τη μουσική, εμπεριέχει πάρα πολύ τη γνώση της φυσικής, τη νομοτέλεια του σύμπαντος, και κατά συνέπεια φιλοσοφικές προεκτάσεις, όπως και ιστορικές αναδρομές.
 
Κρ.Π.: Η πολιτική, η θέση σας απέναντι στην πραγματικότητα που βιώνουμε, με ποιόν τρόπο είναι παρούσα;
 
Δ.Α.: Αυτή η παράσταση, είναι αποτέλεσμα συλλογικής δράσης, από ανθρώπους που συμμετέχουν σε κολεκτίβες, σε συλλογικότητες («Κι όμΩς κινείται», «Mode Plagal», «Xαΐνηδες»), οι οποίες δεν έχουν συνδιαλλαγεί με καμία εξουσία, ποτέ. Αυτό από μόνο του είναι πολιτική θέση.
 
Και φυσικά, μια δύσκολη παράσταση, που περιπλέκει και συνδυάζει πολλά και ετερόκλητα στοιχεία και έχει υψηλή φιλοδοξία, είναι και μια πράξη υπέρβασης από όλους, και από τους γύρω μας ανθρώπους, που δεν συμμετέχουν και δεν δημοσιεύονται πουθενά τα ονόματά τους.
 
Διότι κάθε ανάλογη παράσταση είναι μια πράξη ηρωισμού από πολλούς ανθρώπους, κάτι που νομίζω ότι το χρειαζόμαστε και εμείς και το κοινωνικό σύνολο.
 
Αλλά  προσωπικά, εγώ, το κάνω και για μένα, για να χαρεί και το περίεργο παιδί που έχω μέσα μου. Να δω πως θα αλλάξει ο εαυτός μου μετά απ΄αυτή τη δύσκολη διαδρομή προς το άγνωστο. Κι αυτή είναι η χρηστική λειτουργία της τέχνης, να οικοδομήσει το φαντασιακό του νέου ανθρώπου που έρχεται… και όχι απόλυτα και με πλήρη συνειδητότητα πολλές φορές. Γιατί υπάρχει και το κομμάτι του αγνώστου, το κομμάτι της μαγείας, που έρχεται κατά την πορεία, κατά την εξέλιξη.
 
Πολλοί άνθρωποι από αυτές τις συλλογικότητες, συνδυάζονται, για να κάνουμε μία υπερσυλλογικότητα , η οποία οικοδομεί μια λεπτή ισορροπία.
Κι αυτή η ισορροπία μεταξύ της προσωπικής έκφρασης και της συλλογικής κίνησης, είναι μια κοινωνική πρόταση του μέλλοντος και μόνο έτσι μπορεί να ‘ναι!
 
Μόνο αυτή μπορεί να ‘ναι και η χρηστική λειτουργία των καλλιτεχνικών, και των πνευματικών δημιουργημάτων.
 
Κρ.Π.:  Η σύνθεση δεν είναι και η αφετηρία της τέχνης, η πρότασή της, και το αποτέλεσμά της… και όχι ή το ένα, ή το άλλο; Και κυρίως με τη σύνθεση είναι που μπορεί να βγει κάτι, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις, αν θυμηθούμε και την κληρονομιά που μας… άφησε ο πολυμήχανος Οδυσσέας;
 
Δ.Α.: Ακριβώς. Μα κάθε λεπτό, πραγματωνόμαστε σαν άτομα και σαν κοινωνίες με πράξεις σύνθεσης. Η σύνθεση, δηλαδή, δεν είναι μόνο η μακρινή στόχευση μιας παράστασης, ενός δίσκου, ή ενός πίνακα ζωγραφικής. Κάθε μέρα και κάθε λεπτό, από την παρέα μέχρι την πρόβα μέχρι οτιδήποτε, κάθε φορά χρειάζεται να γίνεται σύνθεση έμβιων και άβιων όντων. Μια σύνθεση, βέβαια, που χρειάζεται να είναι ανοιχτή στην ανασύνθεση. Κι αυτή είναι μία διαρκής εξελικτική διαδικασία…
 
Κρ.Π.: Επειδή πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση, και η καθημερινότητά του νιώθει ότι είναι σε αδιέξοδο, αν όχι σε απελπισία, χρειάζεται να καταφύγει σε αυτή τη σύνθεση πιστεύεις;
 
Δ.Α.: Κάθε άνθρωπος με τα παροντικά δεδομένα που έχει, πρέπει να κάνει τη σύνθεση του μέλλοντός του. Πώς θα συνδυαστούν το ένα με το άλλο, θα το δείξει η πορεία. Πρέπει, όμως, να κάνει κάποιος μια αρχή. Η μαγεία αναδύεται από την τόλμη. Οι καιροί χρειάζονται α) κατανόηση, β)συνενόηση, γ) επινόηση.
 
Ο άνθρωπος νομίζει ότι η μεγάλη ικανοποίηση έρχεται από τα γήινα πράγματα. Δεν είναι έτσι. Η μεγάλη ικανοποίηση, ακόμα και η κοινωνική θέσμιση, προέρχεται όχι από τη γη, από τον ουρανό.
Δηλαδή, το φαντασιακό μας, και η ουτοπία που διαπνέει τη ζωή μας, είναι αυτή που νοηματοδοτεί τις πράξεις μας. Αλλιώς οι πράξεις ανακυκλώνονται στον εαυτό τους.
Αν αφορούν, κι άλλους χώρους κι άλλους χρόνους οι πράξεις μας, είναι επειδή διαπνέονται από τον ουρανό, από το ουτοπικό όραμα, από τη σημασία που δίνει κανείς στην κάθε μικροστιγμή της πράξης, αναβιώνοντας την πανάρχαια και διαρκή ανασύνθεση.
 
Κρ.Π.: Ή ουρανός ή γη, ή το ένα ή το άλλο; Μήπως πρέπει να τα συνθέσουμε κι αυτά;
 
Δ.Α.: Αυτό που μπορώ να πω, είναι ότι οι άνθρωποι ακολουθούν τις πορείες των Θεών και των ηρώων τους.
Γι’ αυτό που είπα για την γη και τον ουρανό, δες τις αναπαραστάσεις των Θεών… όπως για παράδειγμα τον Προμηθέα: Κρεμασμένος στον Καύκασο, μεταξύ ουρανού και γης. Ή τον Χριστό: Σταυρωμένος μεταξύ ουρανού και γης.
 
Όλοι, είναι κρεμασμένοι, σ’ αυτή τη διαδρομή που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος από την πράξη στη σημασία της! Είναι στην ουσία οι μεσάζοντες μεταξύ ουρανού και γης.
 
Αυτό χρειάζεται να κάνει ο σύγχρονος άνθρωπος. Να επανανοηματοδοτήσει την πράξη του, και να φανταστεί την καινούργια κοινωνική θέσμιση που θα αποκαταστήσει το δίκαιο της ιστορίας, το δίκαιο του ιστορικού μύθου με το οποίο είναι βεβαρημένος μέχρι τώρα. Κι αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση του μέλλοντος του μεταβιομηχανικού ανθρώπου.
 
Κρ.Π.: Στην αρχαία Ελλάδα επίσης συνέθεταν τα ουρανού και γης, δηλαδή, η φύση, το θεϊκό και το ανθρώπινο, συνυπήρχαν σε διαρκή σύνθεση… σε ένα.
 
Δ.Α.: Ζώο, άνθρωπος, Θεός. Ακριβώς. Αυτή ήταν η τριαδική υπόσταση του όντος. Το ζώο (-υλικό όχημα-άπειρες φυσικές μορφές) , ο άνθρωπος (-διαδρομή-σύνθεση μορφών) και ο Θεός (-άγνωστος ουτοπικός προορισμός- Ένα)
 
Κρ.Π.: Άρα, λοιπόν, αυτή η σύνθεση είναι το ζητούμενο;
 
Δ.Α. Για τους λαούς όλου του κόσμου, αυτή η σύνθεση είναι το ζητούμενο. Και η σύνθεση ακτινοβολεί.
 
Κρ.Π.: Και αυτή η παράσταση, είναι μια σύνθεση…
 
Δ.Α.: Υπερσύνθεση θα έλεγα. Γιατί κάθε ομάδα που συμμετέχει είναι μια σύνθεση, οπότε όλες μαζί, κάνουν μια υπερσύνθεση.
 
Κρ.Π.: Εσύ, προσωπικά σε αυτή την παράσταση, τι έχεις… καταθέσει; Ποιό είναι το μοναδικό εκείνο στοιχείο κατάθεσης;
 
Δ.Α.: Για πρώτη φορά, τόσο εμπεριστατωμένα, υπάρχει και ένας μεγάλος έρωτας δικός μου, που είναι εκείνος της φυσικής, της συμπαντικής νομοτέλειας, τον οποίο για πολλά χρόνια σπούδασα και ακόμα θεωρώ ότι σπουδάζω και θα σπουδάζω μέχρι να πεθάνω… και με χαρά περιμένω κάθε φορά, κάποια νέα επιπλέον γνώση που θα μου αποκαλύψει στο μυαλό μου, ένα ακόμη κομματάκι από το σχέδιο του θεϊκού νου, για την κατανόηση του εαυτού μου και του κόσμου γύρω μου.-

ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΔΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ/ Κι όμΩς κινείται
Χαΐνης Δ.Αποστολάκης

Μία διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Δ. Αποστολάκη, ο οποίος έχει υπάρξει στο CERN, ως ερευνητής, υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.
 
Σκηνοθεσία & Χορογραφία από τους κι όμΩς κινείται με αφορμή την Ιδέα του Χαΐνη Δ. Αποστολάκη
Σκηνογραφία του B.Camilo,
Μουσική (σύνθεση και ερμηνεία) των Χαΐνη Δ.Αποστολάκη και των Κ.Αντωνίου,Τ.Κανέλλου, Θ. Ρέλλου(Mode Plagal)
Φωτισμό του Μ.Αθανασοπούλου 
Βίντεο της Μ.Αθανασοπούλου 
Κοστούμια  των Α.Μάνεση και Φ.Μουζάκη

Ερμηνεία και συνδημιουργία
Αποστολάκης Δημήτρης
Βαρδαξόγλου Αλέξανδρος
Bentancor Camilo
Λινάρδου Αντιγόνη
Μαλκότσης Ερμής
Παρασκευοπούλου Ιωάννα
Σουγιουλτζή Χριστίνα
 
21,22,23,24 Φλεβάρη &
7,8,9,10 Μάρτη 2013 21:00
Θέατρο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης,
Πειραιώς 206, 2103418550, mcf.gr