[…] Η συντριβή των δυο κομμάτων εξουσίας, αλλά κυρίως της λογικής που αυτά εκφράζουν, είναι μονόδρομος. Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε πάλι την πολιτική, να δούμε πολιτικούς οι οποίοι θα εκφράζουν τη θέληση των πολιτών και όχι των ολιγαρχών και καναλαρχών. Σ’ αυτές τις εκλογές, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το σύστημα.” 

Ads

Του συγγραφέα Νίκου Αραπάκη

Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια από την πτώση της χούντας. Σαράντα χρόνια διακυβέρνησης από τα ίδια κόμματα, τους ίδιους ανθρώπους, τις ίδιες λογικές. Βέβαια, για να είμαι δίκαιος, δεν ήταν πάντοτε έτσι. Πολλοί απ’ όσους κυβέρνησαν ξεκίνησαν διαφορετικά, με όραμα, με διάθεση να προσφέρουν. Δυστυχώς, στη συντριπτική τους πλειοψηφία απέτυχαν, αφομοιώθηκαν από ένα σύστημα διαφθοράς, ωχαδερφισμού, από μια νοοτροπία που ήθελε τον πολιτικό να νοιάζεται πριν και πάνω απ’ όλα για το τομάρι του. Άντε και για τη μακροημέρευση του κόμματος που εκπροσωπούσε.

Πλέον, και έχοντας φθάσει όχι στο χείλος στο γκρεμού αλλά στο βάθος του, ήρθε η ώρα να αλλάξουν πολλά πράγματα. Όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα. Νοοτροπίες, πρακτικές και πάνω απ’ όλα τα πρόσωπα που μας έφθασαν εδώ που είμαστε σήμερα ήρθε η ώρα να αποτελέσουν παρελθόν.

Ads

Έχω γράψει πολλές φορές ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν –κυρίως– πολιτικό. Δηλαδή, δεν απέτυχε το μοντέλο που θέλαμε να εφαρμόσουμε. Ή, για να είμαι πιο ακριβής, για την αποτυχία μας δεν ευθύνονται αποκλειστικά οι πολιτικές επιλογές. Δεν χρεοκοπήσαμε διότι θέλαμε να έχουμε μεγάλο κοινωνικό κράτος, παροχές τις οποίες δεν μπορούσαμε να καλύψουμε οικονομικά ή γιατί είχαμε έναν τεράστιο δημόσιο τομέα. Άλλωστε, αυτά έχουν αναλυθεί και απαντηθεί από πολλούς και πιο ειδικούς από εμένα. Ούτε τεράστιο δημόσιο τομέα είχαμε, ούτε τεμπέληδες είμαστε, ούτε το σύστημά μας είχε κάποια φοβερή και τρομερή ιδιαιτερότητα που το οδήγησε στον γκρεμό.

Μ’ αυτό δεν θέλω να πω ότι όλα ήταν καλώς καμωμένα. Κάθε άλλο. Και παθογένειες είχαμε και έχουμε, και εμμονές, και αστοχίες, και δυσλειτουργίες και… και… και…  Όμως, επαναλαμβάνω, δεν μας οδήγησαν αυτά στην καταστροφή. Όσο κι αν έβαλαν το χεράκι τους, ο ρόλος τους ήταν δευτερευούσης σημασίας.

Η Ελλάδα χρεοκόπησε διότι είχε την ατυχία να διαχειριστούν τις τύχες της άνθρωποι ασήμαντοι, τυχοδιώκτες, που για ιδεολογία τους είχαν την εξυπηρέτηση συμφερόντων. Άνθρωποι οι οποίοι είχαν ως μόνη τους έννοια την πολιτική επιβίωση και τον πλουτισμό. Και δεν είναι απολίτικη ή μηδενιστική αυτή η άποψη. Είναι η καταγραφή της πραγματικότητας.

Δείτε, για παράδειγμα, πόσο εύκολα, μπρος στον κίνδυνο να απολέσουν την εξουσία, ξεπέρασαν τις διαφορές τους το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Μέσα σε μια νύχτα, κι ενώ μέχρι λίγη ώρα πριν καταριόταν ο ένας τον άλλον, τα ξέχασαν όλα και έγιναν συνέταιροι. Για το καλό της πατρίδας το έκαναν, θα μου πουν κάποιοι. Να με συμπαθάτε, αλλά δεν πιστεύω στη φιλοπατρία των συγκεκριμένων. Ή, αν προτιμάτε, πριν την όποια φιλοπατρία τους υπάρχει ο τυχοδιωκτισμός τους, η ανάγκη τους να παραμείνουν, εσαεί, γαντζωμένοι στις καρέκλες της εξουσίας.

Πώς αλλιώς να ερμηνεύσεις τη στάση Σαμαρά, ο οποίος από τα Ζάππεια, που κατακεραύνωνε την πολιτική της λιτότητας και τα μνημόνια, έγινε σε μια νύχτα υπέρμαχός τους; Αν αυτό δεν είναι τυχοδιωκτισμός, τότε τι είναι;

Ένα άλλο παράδειγμα, ίσως πιο χαρακτηριστικό, είναι οι εκσυγχρονιστές του Σημίτη, οι οποίοι προβάλλονταν από τα περισσότερα ΜΜΕ ως ό,τι πιο προοδευτικό και ρηξικέλευθο είχε να παρουσιάσει η ελληνική πολιτική σκηνή.  Τι κατάφεραν; Πώς βοήθησαν το κράτος και τον τόπο να προοδεύσουν;

Μολονότι κυβέρνησαν για αρκετά χρόνια, στο τέλος παρέδωσαν ένα κράτος ίδιο ή και χειρότερο από αυτό που παρέλαβαν. Κι αυτό, όπως αποδείχθηκε στην πορεία, ήταν το έλασσον.

Το μείζον, ήταν ότι πολλοί απ’ αυτούς καταλήστευσαν τα δημόσια ταμεία. Κι αφήνω απέξω το ότι, επί εκσυγχρονισμού, ξεπουλήθηκε μεγάλο μέρος της δημόσιας περιουσίας, φορτωθήκαμε τους ολυμπιακούς αγώνες, τους οποίους μόνο ο θεός ξέρει πόσο πληρώσαμε, επενδύσαμε στη χρηματοπιστωτική φούσκα των τραπεζών, με τα γνωστά αποτελέσματα κλπ.

                Δυστυχώς, η πραγματικότητα λέει πως οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα δεν είχαν κανένα ιδεολογικό πρόσημο. Τουλάχιστον συνειδητά. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ άσκησαν πολιτική με αποκλειστικό γνώμονα την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Κανένας σχεδιασμός, κανένα όραμα. Καμία πολιτική στόχευση. Το μόνο τους μέλημα ήταν η εξασφάλιση της εξουσίας και η εξυπηρέτηση των μεγαλοεπιχειρηματιών.  

Κι είναι αυτονόητο, ότι όταν έχεις ως στόχο την εξυπηρέτηση τραπεζιτών, καναλαρχών και λοιπών επιχειρηματιών η πολιτική σου δεν μπορεί παρά να στρίβει… δεξιά. Γι’ αυτό, άλλωστε, η κερδοφορία των ελληνικών επιχειρήσεων (τουλάχιστον προ της κρίσης) ήταν από τις υψηλότερες σε όλη την υφήλιο.

Γι’ αυτό και τώρα ετοιμάζονται να ξεπουλήσουν τα πάντα. Λιμάνια, νερό, παραλίες, δάση όλα για ξε-πούλημα. Δεν είναι ιδεολογικό το κίνητρό τους. Μακάρι να ήταν. Θα είχαμε ξεκάθαρο αντίπαλο, θα έπρεπε να τα βγάλουμε πέρα με κάποιους νεοφιλελεύθερους οι οποίοι πιστεύουν στο μικρό κράτος. Εδώ έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς απατεώνες, οι οποίοι εντός των συνόρων εμφανίζονται ως φλογεροί πατριώτες έτοιμοι να χύσουν το αίμα τους για την υπεράσπιση της πατρίδας, κι όταν συναντούν κάποιον χαμηλόβαθμο υπάλληλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του ΔΝΤ κατεβάζουν τα παντελόνια πριν ακόμη αρχίσουν να συνομιλούν.

Οι εκλογές που θα γίνουν σε λίγες μέρες μας δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Και πάνω απ’ όλα μας δίνουν τη δυνατότητα να αλλάξουμε το σύστημα. Κι όταν λέω σύστημα, εννοώ όλους αυτούς που μας κυβέρνησαν τα τελευταία αρκετά χρόνια, αλλά και τους διάφορους παρατρεχάμενους της εξουσίας οι οποίοι έμαθαν να ζουν παρασιτικά, εις βάρος του δημόσιου ταμείου και των πολιτών.

Βουλευτές, υπουργοί, σύμβουλοι, φανεροί και κρυφοί, παρατρεχάμενοι των κομμάτων,  καιροσκόποι, επιχειρηματίες, απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου, όλοι ένα κουβάρι, όλοι τους άρμεξαν την αγελάδα σε τέτοιο βαθμό που, πλέον, όχι μόνο δεν έχει γάλα να προσφέρει αλλά βρίσκεται ένα βήμα πριν εγκαταλείψει τον μάταιο ετούτο κόσμο.

Υπάρχει μια νέα γενιά ανθρώπων η οποία έχει τη διάθεση να προσφέρει στα κοινά. Κι αυτή η γενιά έχει γνώσεις, είναι καλλιεργημένη, και πάνω απ’ όλα έχει ιδεολογική κατάρτιση. Κι αυτοί οι νέοι άνθρωποι προέρχονται, κυρίως, από τα λαϊκά στρώματα, είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους, όλα όσα τους ανήκουν τα κατέκτησαν με κόπο και με αίμα.

Και πάνω απ’ όλα, αυτά τα νέα παιδιά δεν κατέβηκαν στον πολιτικό στίβο με εφόδια το «βαρύ» επώνυμο και τα χρήματα του μπαμπά. Πολιτεύονται με όχημα την αγάπη τους για τα κοινά, στόχος τους να προσφέρουν ελπίδα τόσο στον τόπο όσο και στους χειμαζόμενους πολίτες του.

                Εάν θέλουμε να αλλάξει το σύστημα, οφείλουμε να στηρίξουμε αυτούς τους ανθρώπους. Εδώ που φθάσαμε δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Κι αυτό αφορά και την κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και την τοπική αυτοδιοίκηση. Δεν θέλω να μηδενίσω και να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι, διότι, κυρίως στο χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πρόσκεινται στα δυο κυβερνητικά κόμματα, αλλά έχουν έργο να επιδείξουν.

Όμως, ήρθε η ώρα να δοκιμαστούν άνθρωποι με διαφορετική κουλτούρα, άνθρωποι που έμαθαν να παλεύουν μέσα από τα κινήματα, να διεκδικούν με μαχητικότητα, άνθρωποι που είναι έτοιμοι να συγκρουστούν για το δίκαιο των πολιτών και δεν ενδιαφέρονται για να μην χάσουν τις καρέκλες και τα κεκτημένα.

Και το πιο σημαντικό, είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν πιστεύουν στο «τέλος της ιστορίας», δεν πιστεύουν, δηλαδή, ότι η πολιτική τελείωσε και τώρα ήρθε η ώρα να επικεντρωθούμε, αποκλειστικά, στη χρηστή διαχείριση, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Όσο υπάρχει αδικία, φτώχεια, εξαθλίωση η πολιτική θα είναι πάντοτε παρούσα. Αυτή θα δίνει τις λύσεις, και όχι κάποιοι σοφοί τεχνοκράτες.

Η συντριβή των δυο κομμάτων εξουσίας, αλλά κυρίως της λογικής που αυτά εκφράζουν, είναι μονόδρομος. Ήρθε η ώρα να ανακαλύψουμε πάλι την πολιτική, να δούμε πολιτικούς οι οποίοι θα εκφράζουν τη θέληση των πολιτών και όχι των ολιγαρχών και καναλαρχών.

Σ’ αυτές τις εκλογές, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε το σύστημα.
 
Στον Άγιο Δημήτριο στηρίζουμε τον συνδυασμό ΜΕΤΕΧΩ (ριζοσπαστική- οικολογική κίνηση πολιτών Αγ. Δημητρίου) –  www.metexo.blogspot.gr

***

 Άρθρο δημοσιευμένο στα πλαίσια του δημοσίου διαλόγου στο tvxs.gr με βάση την έρευνα για τις αιτίες και τις λύσεις της κρίσης.