…Γελάει η ιστορία με μας, γιατί τώρα όσο ποτέ άλλοτε, το πατριωτικό μας καθήκον επιβάλλει το «Εμείς» υπεράνω κάθε είδους «Εγώ». Κι αν δεν το αντιληφθούμε, τότε «Ναι» στις παρελάσεις των μαθητών που δίνουν χρώμα και ζωντάνια στις επαρχίες και τα χωριά με τις οικογένειες να καμαρώνουν τα παιδιά τους και να τους θυμίζουν τις εθνικές επετείους, αλλά το πατριωτικό αίσθημα δεν καλλιεργείται μόνον με το «Ταμ, ταμ, ταρατατάμ» κύριε Διευθυντά…» η Αντιστασιακή μαχήτρια, Κατίνα Τέντα-Λατίφη, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, συμμετέχοντας στην ακτιβιστική Έρευνα για την Κρίση που δημοσιεύεται στο tvxs από το 2010.

Ads

Αρχές Σεπτέμβρη ακούσαμε τυμπανοκρουσίες στο δάσος που βρίσκεται μπροστά στο σπίτι μας. Ταμ-ταμ, ταρατατάμ, τάμ – τάμ – τάμ. Με το που διερωτηθήκαμε τι να είναι, θυμηθήκαμε ότι μετά από ενάμιση μήνα και πλέον, θα είναι ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου, και όπως χρόνια τώρα, το Σχολείο που είναι επίσης απέναντι, στέλνει μαθητές των μεγάλων τάξεων να προετοιμασθούν για την παρέλαση.

Απ’ τις αρχές του Φλεβάρη ετοιμάζονται για την 25η του Μάρτη και από τις αρχές του Σεπτέμβρη για την 28η του Οχτώβρη. Είναι μια μικρή ομάδα μαθητών που εκπαιδεύονται σχεδόν καθημερινά στα ταμπούρλα. Δενσταματούν ούτε τις Κυριακές και πολλές φορές παραβιάζουν και τις ώρες της κοινής ησυχίας, κάτι που ενοχλεί τους γύρω κατοίκους κι αυτό προκάλεσε ένα τηλεφώνημα στο διευθυντή του Σχολείου.

– Κύριε, η απάντηση του Διευθυντή, πρέπει να διαπαιδαγωγηθούν τα παιδιά με την αγάπη για την πατρίδα, δεν πειράζει που είναι τόσες οι μέρες γιατί και μ’ αυτόν τον τρόπο ενστερνίζονται το εθνικό πνεύμα – είπε και άλλα, και μ’ όλο το σεβασμό προς το κίνητρό του, η βάση της νοοτροπίας και της σκέψης δυσκόλεψε την επικοινωνία.

Ads

Ποιός αμφιβάλλει ότι ύψιστο χρέος μας είναι να μάθουν οι νέοι να αγαπούν την πατρίδα μας, αυτή την εύμορφη μεσογειακή χώρα μας, που πέρασε τα μύρια απ’ τις επιδρομές και τις επεμβάσεις των ξένων για να την κάνουν δική τους, αλλά αυτή ορθώθηκε σε θεριό που φουσκώνει και γίνεται ηρωικός γίγαντας για να υπερασπισθεί τον εαυτό της;

Να την μάθουν την ιστορία της, αλλά να τους την μάθουμε ολόκληρη κι αληθινή, με όλους τους τρόπους, ακόμη και με τα ταμπούρλα.

Ας έρθουμε στην 28η Οχτωβρίου, επέτειο της ίδιας ημερομηνίας του 1940, όταν ο διχτάτορας της Ιταλίας, φασίστας Μουσολίνη, εισέβαλε ξαφνικά στην χώρα μας απ’ τα ελληνο-αλβανικά σύνορα, ενώ πριν από δύο μήνες είχε βυθίσει πολύ ύπουλα το ελληνικό αντιτορπιλικό «Έλλη».

Ήμουν τότε μαθήτρια του Δημοτικού και ξαφνικά άρχισαν να χτυπάν δαιμονισμένα όλες οι καμπάνες απ’ τις τρεις εκκλησίες και από τα γύρω εκκλησάκια. Ο κόσμος πετάχτηκε στους δρόμους τρομαγμένος. «Έχουμε πόλεμο, άρχισε πόλεμος»!

Ντελάληδες καλούσαν τους νέους για άμεση γενική επιστράτευσ, και δεν πέρασαν πολλές ώρες που έφθασαν τα στρατιωτικά καμιόνια, τους πήραν, και έφυγαν για το μέτωπο.

Οι νέοι που φεύγαν τραγουδούσαν, ήταν γεμάτοι έξαρση να διώξουν τους Ιταλούς, οι οικογένειες έκλαιγαν, έκαναν τον σταυρό τους, πάνε και οι έρωτες, πάνε και οι δουλειές, έμειναν τα σπίτια και τα παιδιά χωρίς πατεράδες και χωρίς γιους.

Ερήμωσε ο τόπος, άδειασαν οι γειτονιές κι ανάθεμα, ανάθεμα τον πόλεμο!

Πολλοί πήγαν και εθελοντές απ’ τις μεγαλύτερες ηλικίες, κόσμος απλός, αλλά και επιστήμονες, και κυρίως γιατροί, όπως ο Ξενοφώντας Κοντιάδης που σκοτώθηκε ενώ χειρουργούσε, ο καθηγητής Πέτρος Κόκκαλης ο μέγιστος τότε χειρουργός της Ελλάδας, ο Κώστας Αλιβιζάτος και πολλοί άλλοι.

Οι Ιταλοί απωθούνταν με πολύ σκληρές μάχες, γιατί αυτοί είχαν όλα τα μέσα, ενώ ο δικός μας στρατός ήταν εντελώς απροετοίμαστος!

Άρχισε κι ένας βαρύτατος χειμώνας, ανυπόφορος, πάνω στα ψηλά βουνά της Πίνδου κι εμφανίστηκαν τότε σα μάστιγα τα κρυοπαγήματα απ’ τα ακατάλληλα παπούτσια και τις γκέτες των ποδιών, που έβγαλαν εκτός μάχης πολλούς στρατιώτες, και τους άφησαν ανάπηρους χωρίς πόδια.

Αρχίσαμε κι εμείς τότε στις πόλεις και τα χωριά να πλέκουμε κάλτσες, γάντια, φανέλλες, και κουκούλες για το στρατό.

Τότε δοξάστηκαν και οι γυναίκες της Ηπείρου, που κουβαλούσαν τρόφιμα και πυρομαχικά μέσα στα βαθιά χιονισμένα βουνά και η ιστορία τις κατέγραψε με τον τιμητικό τίτλο «Η μάννα της Πίνδου»!

Οι στρατιώτες μας μέσα σε 26 ημέρες είχαν απωθήσει τους Ιταλούς απ’ τα πάτρια εδάφη, τους χτυπούσαν μέσα στην Αλβανία και τους έσπρωχναν προς τη θάλασσα.

Τί υπερασπίζονταν τα ελληνόπουλα τόσο ηρωικά και θυσιάζονταν ομαδικά; Υπερασπίζονταν την πατρίδα τους, τα βουνά της, τις θάλασσές της, το λαό της, τα ζώα και τον αέρα της, τα έχοντά της, την ιστορία, τον πολιτισμό της, τη γη της.

Αν ανεβείς επάνω στην Πίνδο, στον Άη Ληά της Φούρκας, όπου και η προτομή του υπερασπιστή Δαβάκη, βαδίζεις –και το ξέρεις- ότι πατάς πάνω σε θαμμένα νιάτα, πάνω σε ηρωικά ελληνόπουλα.

Αλλά κι εκείνα, αυτή τη γης που υπερασπίζονταν, ήξεραν ότι από κάτω έκρυβε τους τάφους των προγόνων τους που πάλεψαν τους Τούρκους, τους Ρωμαίους και τους αμέτρητους εισβολείς.

Κι ενώ η νίκη ολοκληρώνονταν, από την άλλη μεριά στα ανατολικά της σύνορα, η Ελλάδα χτυπήθηκε από τις φασιστικές ορδές του Χίτλερ του αρχιτέκτονα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου που στοίχησε 70 εκατομμύρια ανθρώπινα θύματα!

Κι ετούτη η μικρή μας χώρα τους αντιστάχτηκε ένα μήνα, καθυστερώντας την προέλασή τους ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

Μας αποκάλεσαν τότε «ήρωες», ο Τσώρτσιλ μάλιστα είπε ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες» και ο ίδιος ο Χίτλερ δεν μπόρεσε να μην δηλώσει ότι απ’ όλους τους αντιπάλους που αντιμετώπισε, ο Έλληνας στρατιώτης πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και με αυτοθυσία, αλλά το ερμήνευσε με τα ρατσιστικά του πιστεύω ότι οι Έλληνες είμαστε δήθεν απόγονοι των Δωριαίων, απ’ όπου κατάγονται και οι γερμανοί!

Κι έτσι η χώρα βυθίστηκε στο σκοτάδι της τριπλής κατοχής: των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων φασιστών.

Η μάχη τώρα πέρασε χωρίς σταματημό στο εσωτερικό της χώρας οργανώνοντας την Αντίσταση που πλάτυνε απ’ άκρη σ’ άκρη της επικράτειας, μια πραγματική εθνέγερση. Οργανώσεις με εκατοντάδες χιλιάδες μέλη, την Εθνική Αλληλεγγύη, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), την Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ), τα «Αετόπουλα» και τον Ελληνικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (ΕΛΑΣ). Βέβαια -εκτός από αυτές- υπήρξαν και άλλες, μικρότερης έκτασης και σημασίας, αντιστασιακές οργανώσεις.

Όλες αυτές με πρωτοβουλία του ΚΚΕ γιατί τα αστικά κόμματα κατέφυγαν στο εξωτερικό, στο Κάϊρο, όπου το ‘χε σκάσει και το παλάτι, παίρνοντας μαζί του και το χρυσό του κράτους. Όλοι τους κάτω απ’ τις φτερούγες και τη στήριξη των Άγγλων.

Κι εμείς τα μικρά, μεγαλώναμε βοηθώντας αυτήν την Αντίσταση, για να δούμε την πατρίδα μας λεύτερη. Και από ποιούς εμπνεόμασταν σ’ αυτόν τον αγώνα; Απ’ τους  προγόνους μας, κυρίως απ’ τους ήρωες του 1821. Εμείς οι κοπελίτσες θεωρούσαμε τους εαυτούς μας Μπουμπουλινίτσες.

Σε ποια όμως βιβλία των Σχολείων, αναφέρονται οι θυσίες αυτής της Αντίστασης; Σε ποιο σχολικό γράφτηκε και ποιος δάσκαλος ή καθηγητής μίλησε στους μαθητές του π.χ. για τον Αντώνη Βρατσάνο, τον μεγάλο μπουρλοτιέρη της Αντίστασης, τον νέο Μιαούλη, που τον Φλεβάρη του 1944 ανατίναξε στα Τέμπη την 53η γερμανική αμαξοστοιχία, όπου σκοτώθηκαν 450 Γερμανοί, το 1/3 αξιωματικοί, που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα σαμποτάζ της Ευρώπης κατά των Γερμανών, και που ο ίδιος παρασημοφορήθηκε από το Στραγητείο της Μέσης Ανατολής, και που έκανε συνολικά 300 σαμποτάζ με την διαταγή των Συμμάχων, όταν επρόκειτο να γίνει η απόβασή τους στη Σικελία κι έπρεπε να παραπλανήσουν τους γερμανούς;

Έχετε δει την εκπομπή της ΕΤ3 «Κυριακή στο χωριό» που συνεχίζεται χρόνια σ’ όλα τα χωριά της Ελλάδας; Έχετε ακούσει απ’ τους τοπικούς καθηγητές της ιστορίας, από τους Κοινοτικούς Προέδρους, τους Ιερωμένους, τους Νομάρχες, κ.ά., να μιλούν για την Κατοχή και την Αντίσταση;

Ξέρετε ότι η λίμνη Πλαστήρα όταν δημιουργήθηκε σκέπασε ένα απ’ τα μοναδικά αεροδρόμια, από όπου πηγαινοέρχονταν οι συμμαχικοί αντιπρόσωποι τον καιρό της κατοχής και ότι λίγο πιο πέρα στο Μοναστήρι της Πέτρας, υπήρχε το κεντρικό τυπογραφείο του Θεσσαλικού Αντιστασιακού τύπου, όπου οι Γερμανοί εκτέλεσαν καλόγερους; 

Όταν, λοιπόν, η εκπομπή «Κυριακή στο χωριό» παρουσίασε αυτή την περιοχή, τίποτε δεν αναφέρθηκε γι’ αυτήν την αγωνιστική συνεισφορά και θυσία στις ομιλίες τους. Αντίθετα, απ’ τους οπλαρχηγούς του 1821 που έδρασαν εκεί, έκαναν ένα «άλμα» στην ιστορία και έφτασαν στις πίττες, στα ψητά, και στο πόσο νόστιμα μαγειρεύονται τα ψάρια της λίμνης.

Σε όλα τα μέρη όπου κι αν πήγε η συγκεκριμένη εκπομπή, πουθενά δεν υπήρξε, σύμφωνα με αυτήν, ούτε κατοχή, ούτε Αντίσταση, σαν ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος να μην πέρασε απ’ την Ελλάδα.

Είναι μετά περίεργο το γεγονός ότι η σημερινή νέα γενιά, είναι η πιο ανιστόρητη γενιά με αποτέλεσμα τα φαινόμενα που μας ανησυχούν;

Αγαπώ την πατρίδα, σημαίνει ότι την αγαπώ καθημερινά και εκτός περιόδου πολέμου, που παρ’ όλα τα ελαττώματά μας που έχουμε ως έθνος, ξεσηκωνόμαστε όλοι σαν θεριό. Την πονάω και την φροντίζω και τον καιρό της ειρήνης, γιατί σ’ αυτήν ζω κι αυτήν υπερασπίζομαι.

Γιατί τα ετήσια φεστιβάλ των νεολαιών δεν καταλήγουν σε πρακτικές δραστηριότητες, οργανωμένες, όπως η διαφύλαξη των δασών, η συνολική συμμετοχή στην κατάσβεση των πυρκαγιών, στην αναδάσωση, στον καθαρισμό των παραλιών, στο ξήλωμα απ’ τους δρόμους των διαφημιστικών επικίνδυνων πινακίδων; Γιατί χρόνια ολόκληρα δεν δόθηκε κάποιο δημιουργικό περιεχόμενο στους νέους απ’ τις πολυάριθμες ηγεσίες τους;

Και τώρα; Τώρα που ζούμε την πιο θολή, υπόγεια και αραχνοειδή κατάσταση που μας βουλιάζει στην ανεργία και την κατάρρευση, γιατί δεν μαθαίνουμε να παλεύουμε ενωμένα και σωστά αντί να ξεσπάμε την οργή μας πάνω στα μάρμαρα και τις περιουσίες των βιοπαλαιστών σα να ξεσκίζουμε κανιβαλιστικά τις ίδιες τις σάρκες αυτής της πατρίδας;

Η Γερμανία της κατοχής εκτός ότι μας υποχρέωσε να ποτίζουμε και να ταϊζουμε την στρατιά του Ρόμελ στην Αφρική και εκτός από το γεγονός ότι δεν έχει πληρώσει καμιά αποζημίωση για τα ολοκαυτώματα που διέπραξε στη χώρα μας, δανείστηκε απ’ την Τράπεζα της Ελλάδας στις 14/3/1942, με υπογραφές και με σφραγίδες, 3,5 δισεκατομμύρια δολλάρια αγοραστικής αξίας του 1938, με την υποχρέωση να τα επιστρέψει με καθορισμένες δόσεις αποπληρωμής και μάλιστε είχε δώσει δύο ή τρεις δόσεις. Μετά, όμως, σταμάτησε. Και σήμερα, ύστερα από τόσα χρόνια, αυτό το ποσόν ανατοκισμένο έχει αυξηθεί πάρα πολύ. Πρόκειται για τέραστιο ποσό πολλών δισεκατομμυρίων!

Τα δάνεια δεν παραγράφονται. Αν η κ. Μέρκελ θεωρεί ότι παραγράφονται, τότε να παραγραφεί το ίδιο αντίστοιχο ποσό κι απ τα δικά μας δάνεια. Γιατί, λοιπόν, δεν γεμίζουμε τώρα τις πλατείες και τους δρόμους, μόνον με αυτό το αίτημα;

Γιατί αυτό το αναμφισβήτητο δίκιο μας δεν το παίρνουμε εμείς, ο λαός, στα χέρια μας, με επιμονή και χωρίς έκτροπα μέχρι να το πετύχουμε;

Σε τι ωφελούν οι μούντζες και οι φωνές ενάντια στη βουλή που κυριαρχείται από οικογενειοκρατία την οποία εμείς εκλέξαμε όχι αξιοκρατικά, αλλά κομματικά και «επώνυμα»;

Ποιά χώρα της Ευρώπης έχει ηγεσίες που είναι γιοι, θείοι, και ανηψιοί και εγγονοί και εγγονές πολιτικών;

Γιατί δεν παραδειγματιζόμαστε απ’ τους Γάλλους που ξεσηκώθηκαν και σταμάτησαν τον γιο του Σαρκοζί όταν αυτός ανέλαβε, τί; Διευθυντής σε μια δημοτική εταιρεία έξω απ’ το Παρίσι, όπως θα λέγαμε, σε μια επιχείρηση που θα έκανε ο Δήμος Γλυφάδας. Και παρόλη την εκλογή του και τα διπλώματά του, τον αποξήλωσαν αμέσως.

Σε μας γιατί αφήσαμε και κατέβαλαν επαγγελματικές θέσεις διευθυντικές στο δημόσιο οι παίδες των πολιτικών κι εμείς «καφέ και μπαρ, και δεν βαριέσαι αδελφέ»;

Η γέννηση της μετέπειτα Ε.Ε. έγινε το 1950 απ’ τον φόβο της επιθετικής ανάπτυξης της Γερμανίας που εγκυμονούσε κινδύνους νέων πολέμων.

Βρισκόμαστε σήμερα στο 2012, δηλαδή 62 χρόνια από τότε, απ’ την Ένωση καπιταλιστικών κρατών και ως τώρα δεν έγινε -όλες αυτές τις δεκαετίες- καμιά Ένωση των λαών αυτών των χωρών.

Γιατί δεν δημιουργήθηκαν Πανευρωπαϊκοί φορείς λαϊκών αγώνων και επαγρύπνησης, μία Συνοποσπονδία εργαζομένων με κεντρική πανευρωπαϊκή καθοδήγηση, που, αν για παράδειγμα, απεργούσαν για σοβαρά αιτήματα οι λιμενεργάτες στη Μασσαλία, θα παρέλυαν όλα τα λιμάνια της Ευρώπης, ή θα επαγρυπνούσε και θα παρενέβαινε στην πολιτική των τραπεζών;

Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που μια καπιταλιστική Ένωση πανευρωπαϊκή δεν είχε το αντίθετο λαϊκό σκέλος, το φρένο των εργαζομένων στην αχαλίνωτη αφαίμαξη των λαών.

Κι όπως είναι γνωστό, τα λάθη και οι ελλείψεις πληρώνονται ακριβά.

Πολλές δραστηριότητες δημιουργικών αποτελεσμάτων μπορούν να γίνουν για να μειώσουν την τραγικότητα των ημερών και την γρηγορότερη έξοδό μας απ’ αυτήν, απαιτείται όμως ενότητα και σοφή στοχοπροσήλωση.

Τίποτε δεν μπορεί να γίνει αν άλλοι απεργοί πάνε Ομόνοια, και άλλοι στο Πεδίον του Άρεως, με αλληλοβρισιές και αλληλοκατηγορίες.

Γελάει η ιστορία με μας, γιατί τώρα όσο ποτέ άλλοτε, το πατριωτικό μας καθήκον επιβάλλει το «Εμείς» υπεράνω κάθε είδους «Εγώ». Κι αν δεν το αντιληφθούμε, τότε «Ναι» στις παρελάσεις των μαθητών που δίνουν χρώμα και ζωντάνια στις επαρχίες και τα χωριά με τις οικογένειες να καμαρώνουν τα παιδιά τους και να τους θυμίζουν τις εθνικές επετείους, αλλά το πατριωτικό αίσθημα δεν καλλιεργείται μόνον με το «Ταμ, ταμ, ταρατατάμ» κύριε Διευθυντά.-

imageimage

Κατίνα Τέντα-Λατίφη