Η επιτυχημένη παράσταση «Πλούτος» του Αριστοφάνη ανεβαίνει για μία ακόμη χρονιά τη Δευτέρα, 7 Ιουλίου στις 21.30 στο θέατρο Πέτρας από τη θεατρική ομάδα Πείρα(γ)μα, σε σκηνοθεσία της βραβευμένης, με τον έπαινο αρχαίου δράματος 2012, Αγγελικής Κασόλα και σε συνεργασία με τον Σύλλογο Κρητών Πετρούπολης. Της Κωνσταντίνας Σπυροπούλου
 
«Η σκηνοθετική προσέγγιση του έργου γίνεται μέσα από τις φόρμες του λαϊκού θεάτρου», εξηγεί η Αγγελική Κασόλα στο Τvxs.gr, «και πάντα σε σχέση άμεσης επικοινωνίας με το κοινό. Επίσης, παρότι είναι ένα έργο χωρίς πολλά χορικά, δόθηκε ιδιαίτερη ανάπτυξη στον κωμικό Χορό ως ένα σώμα που διαρκώς συμμετέχει. Είναι ένας Χορός φτωχών γερόντων, οι οποίοι και λόγω των εποχών που ζούμε, ενεργούν και ‘‘σχολιάζουν’’ , ακόμα κι όταν είναι σιωπηλοί, με το σώμα τους και τις εκφράσεις τους».
 
Την σκηνοθετική ευρηματικότητα της παράστασης τη δικαιώνει τόσο το βραβείο αρχαίου δράματος όσο και η συνεχής τρίχρονη πορεία της. «Η διαρκής ζήτηση του κόσμου μας κάνει να συνεχίσουμε» επισημαίνει η σκηνοθέτις. Υπάρχει όμως σύνδεση ενός κλασικού αριστοφανικού έργου με το σύγχρονο παρόν; «Η βία της φτώχειας που ζούμε και το αίτημα για δίκαιη αναδιανομή του πλούτου κάνει το έργο επίκαιρο, φτιάχνει ένα ‘‘μπουρδουκλωμένο’’ πράγμα αρχαίου κόσμου και σύγχρονης πραγματικότητας. », σημειώνει η κ. Κασόλα.
 
Αναπόσπαστο κομμάτι της παράστασης είναι η εμπλοκή του κοινού στο έργο, καθώς, αναφέρει η σκηνοθέτις, εκτός από τον επαγγελματικό πυρήνα των οχτώ ηθοποιών που τον αποτελούν, εντάσσονται και άλλα κοινωνικά σύνολα, τα οποία δεν έχουν ,ενδεχομένως ,καμία σχέση με το θέατρο . Η Αγγελική Κασόλα διευκρινίζει: «Ο κόσμος εντάσσεται στο Χορό και στο θέατρο μέσω θεατρικών παιχνιδιών και άλλων θεατρικών διαδικασιών. Εξάλλου, το έργο ‘‘Πλούτος’’ ως προς τη δομή του είναι ένα έργο ‘‘σπονδυλωτό’’ και επιδέχεται μία τέτοια συμμετοχή.»
 
Το  έργο «Πλούτος» του Αριστοφάνη με την πρωτότυπη ,πλην όμως πιστή στον αριστοφανικό λόγο, παρουσίασή του δίνει σάρκα και οστά στο ουτοπικό αίτημα μιας δίκαιης κατανομής του Πλούτου, ως απαραίτητου συστατικού της δημοκρατίας. Η Πενία και ο Συκοφάντης εξορίζονται και θεραπεύεται, έστω και in vitro, το διαχρονικό ζήτημα της αδικίας. Ο αριστοφανικός λόγος, η σκηνοθετική ματιά της Αγγελικής Κασόλα, οι ερμηνείες διανθισμένες από τη ζωντανή κρητική μουσική διαμορφώνουν το αισθητικό αποτέλεσμα της παράστασης που προτείνει η σκηνοθέτις.