Πρώτα ο  Μικρός Πρίγκιπας, του Αντουάν Ντε Σεντ Εξιπερί, στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, μία παράσταση για ενήλικες με ανήλικη ματιά, σκηνοθετημένη απο τον Δημήτρη Μπογδάνο. 

Μετά η συγκλονιστική Κατερίνα, του Αύγουστου Κορτώ, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, που για τρίτη χρονιά συνεχίζει μέχρι τις 10 Ιανουαρίου. Παράλληλα η Ειρήνη στις «Τρεις αδερφές», του Τσέχοφ, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου μέχρι τις 8 Ιανουαρίου. Και ακολουθούν απο τις 21 Ιανουαρίου  η Πετούνια και η Λίσμπετ στο έργο του Ευγένιου Λαμπίς «Οι τρεις ευτυχισμένοι», σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά. 

Η Λένα Παπαληγούρα η εγγονή του Γεωργίου Ράλλη με τη διάφανη ομορφιά και το πολύχρωμο – όπως τα όνειρα της – ταλέντο – που μικρή ήθελε να γίνει δασκάλα, μπαλαρίνα ή γιατρός… αλλά προτίμησε να γίνει επαναστάτρια… δηλαδή ηθοποιός – γιατί αυτό ήταν το πιο επαναστατικό που έκανε στη ζωή της – μας μιλάει για παραμύθια, για θαύματα, για θρίλερ, για το μεγάλο θυμό και τις μικρές επαναστάσεις, για φαντασία και όνειρα…

«if you can imagine it you can achieve it, if you can dream it you can become it» γράφει το καδράκι στο σπίτι της.

Το θέμα είναι  καταφέρνετε να το κάνετε πράξη;

«Είναι ενα δώρο που μου είχε κάνει μια αγαπημένη μου δασκάλα αγγλικών όταν ήμουν στο δημοτικό. Κάτι δεν κατάφερνα να κάνω, είχα απογοητευτεί απο τον εαυτό μου και είχα βάλει τα κλάματα… την άλλη μέρα μου έφερε αυτο το καδράκι… έκτοτε το έχω πάντα δίπλα στο κρεβάτι μου.

Φυσικά και σχεδόν ποτέ δε καταφέρνω να το κάνω πράξη… απλώς είτε για αυτό που λέει είτε γιατί μου θυμίζει την ιστορία με τη δασκάλα μου, μου δίνει κουράγιο και δύναμη. Σκέφτομαι κάπως: μακάρι να ήταν έτσι… αν και ξέρω πολύ καλά οτι δεν είναι τόσο απλό…»

Εκτός απο το να γίνετε ηθοποιός τίποτε άλλο επαναστατικό δεν τολμήσατε;

«Ήταν τότε που διεκδίκησα κάτι που το ήθελα πολύ και δεν ήταν αυτονόητο ούτε για μένα ούτε για τους άλλους… και γι’ αυτο το ονομάζω επανάσταση. Γιατί είχε θυσίες αλλα δε μπορούσα παρά να το κάνω…

Λόγοι σήμερα για επανάσταση υπάρχουν πολλοί. Και μπορεί λέγοντας τη λέξη αυτή να μας γοητεύει να φανταζόμαστε γενικευμένες εξεγέρσεις, λάβαρα και σημαίες όμως  οι ζωές των ανθρώπων είναι σημαδεμένες από μικρές αναγκαίες επαναστάσεις. Για να μπορέσει ο κάθε άνθρωπος να σταθεί στα πόδια του, για να βρει τον εαυτό του οφείλει να χαθεί σε σκοτάδια και να διεκδικήσει τον τρόπο που θα ξαναγεννηθεί. Και αυτές οι μικρές επαναστάσεις είναι διόλου ασήμαντες και για μένα πολύ συγκινητικές. Καποιες τέτοιες επαναστάσεις κάνω κάθε μέρα και άλλες τις ονειρεύομαι αλλά μπορεί να τις φοβάμαι». 

Έχετε πει «θυμώνω με τον εαυτό μου που δε θυμώνω όσο θα έπρεπε»… και όμως έχουμε τόσα να μας θυμώνουν… πως καταφέρνετε να παραμένετε ψύχραιμη; 

«Νομίζω έχετε δίκιο. Δε μιλάω για το συναίσθημα αυτό καθε αυτο, αλλά για την έκφραση του. Θυμώνω και πάρα πολύ μάλιστα, απλώς μου είναι δύσκολο να το εκφράσω. Όταν πιέζομαι καμιά φορά κλαίω. Σαν παιδί που ξεχειλίζει από συναίσθημα και δε ξέρει τι να το κάνει… ή άλλες φορές σαν να νεκρώνω γιατί δε μπορώ να διαχειριστώ το θυμό… ή, και αυτό είναι το χειρότερο νομίζω, αποσύρομαι, απομακρύνομαι σιγά σιγά σχεδόν χωρίς να το καταλαβαίνω απο τη σχέση… Όλα αυτα συμβαίνουν κυρίως στις διαπροσωπικές σχέσεις εκεί νομίζω μου είναι δύσκολο να εκφράσω το θυμό. Ίσως γιατί φοβάμαι μήπως ο άλλος φύγει… Γιατί με άλλα πράγματα θυμώνω πολύ και το δείχνω κιόλας». 

Θα φεύγατε απο τα Εξάρχεια απο φόβο;

«Μετακόμισα πρόσφατα, αλλά όχι από φόβο. Δε φοβήθηκα ποτέ στα Εξάρχεια. Είναι μια γειτονιά πολύβουη και πολύχρωμη». 

Η πολιτική γιατί ποτέ δεν σας συγκίνησε, ενώ είχατε όλες τις συνθήκες στο σπίτι…

«Ενημερώνομαι, διαβάζω, προβληματίζομαι, ανησυχώ όπως όλοι. Φυσικά και ενδιαφέρομαι για την πραγματικότητα γύρω μου. Τώρα αν ρωτάτε αν θα εμπλέκομουν ποτέ με την πολιτική, αυτή τη στιγμή σας απαντώ: δύσκολα…»

Οι νέοι πιστεύετε έχουν τη δύναμη ν’ αλλάξουν τον κόσμο;

«Οι νέοι έχουν τη δύναμη να πιστεύουν ότι θα αλλάξουν τον κόσμο. Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο γιατί τους δίνει κίνητρο και ορμή και όρεξη… επίσης συνήθως οι νέοι ξέρουν να λειτουργούν ομαδικά. Και αυτο δεν είναι καθόλου λίγο». 

Τι περιμένετε να φύγει τον καινούργιο χρόνο;

«Η φτώχεια, η ανεργία, η θλίψη και ο θυμός στα μάτια των ανθρώπων». 

Με την Κατερίνα υπήρξαν στιγμές που είπατε δεν αντέχω άλλο τόση φόρτιση;

«Κάθε μέρα το λέω και την ίδια στιγμή κάθε μέρα ευγνωμονώ τη ζωή που μου έστειλε αυτή τη παράσταση. Είναι το πιο δύσκολο και το πιο λυτρωτικό πράγμα που έχω κάνει στο θέατρο…»

Θέλει μεγάλη τόλμη να δημοσιοποιήσεις ένα τόσο προσωπικό θέμα… Εσείς θα την είχατε;

«Νομίζω οτι ο Αύγουστος (Κορτώ) γράφοντας αυτο το βιβλίο είναι κάπως σαν να μας “διδάσκει” οτι όταν ένα μεγάλο αθέατο τραύμα το αφήνεις να φανεί είναι και λιγο σαν να το επουλώνεις… η πράξη του για μένα δείχνει τόλμη, ελευθερία αλλά και μεγάλη γενναιοδωρία… Δε ξέρω αν θα τα είχα όλα αυτά κι αυτός είναι σίγουρα ένας από τους πολλούς λόγους που τον θαυμάζω…»

Θα σας λείψει η Κατερίνα μετά απο λίγες ημέρες που θα την εγκαταλείψετε θεατρικά;

«Πάρα πολύ. Νιώθω όμως οτι είναι κάτι στο οποίο ενδεχομένως θα επανέρχομαι… έχω την αίσθηση ότι με ένα τρόπο δεν θα την εγκαταλείψω ποτέ». 

Μεγαλώσατε με παραμύθια;

«Ναι πολύ, πριν κοιμηθώ μου διάβαζαν και οι δυο γονείς μου». 

Και το αγαπημένο σας είναι η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων…

«Είναι από τα αγαπημένα μου. Ταυτιζόμουν απο μικρή με την ηρωίδα. Ίσως γιατί σαν παιδί είχα πέσει σε ενα πηγάδι». 

Μια σύγχρονη Αλίκη που θα αναζητούσε το θαύμα;

«Στις ουσιαστικές σχέσεις».

Την εποχή μας με τι την παρομοιάζετε;

«Με ιστορία τρόμου. Ελπίζω μόνο ακόμα σε καλό τέλος. Είναι ο μόνος τρόπος να ξυπνάω το πρωί». 

Τι σας κάνει τρισευτυχισμένη;

«Οι άνθρωποι που αγαπώ». 

Το έργο του Λαμπίς θέτει το ερώτημα αν τελικά είναι εφικτή η ευτυχία… εσείς τι πιστεύετε;

«Ότι έρχεται σε μικρές στιγμές και οτι θέλει ταλέντο αυτες τις στιγμές να μπορούμε να τις αναγνωρίσουμε…»

Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις… λέει ο Τολστόι.

«Συμφωνώ απόλυτα, είμαι άλλωστε και μεγάλη φαν του. Νομίζω οτι κάποτε παρουσιάζονται οι συνθήκες μπροστά μας και εκείνη τη στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε οτι τις επιθυμούμε. Ή να τις διαμορφώσουμε όσο μπορούμε ώστε να πλησιάζουν την επιθυμία μας». 

Σε ποια εποχή θα θέλατε να ζείτε;

«Θα ήθελα να μπορώ να ταξιδεύω στο χρόνο…

Πέντε ρόλοι σε μια σεζόν… κάποια ιδιαίτερη αδυναμία;

«Είναι λίγο σαν σχέσεις οι ρόλοι. Στην αρχή συνήθως τους φοβάμαι λίγο και όσο τους γνωρίζω τους αγαπώ και περισσότερο. Σε στιγμές ταυτίζομαι με όλους. Σχεδόν το προκαλώ για να έχει σε κάθε παράσταση χώρο να υπάρξει η ψυχή μου. 

Η Κατερίνα είναι για μένα μια πολύ ξεχωριστή ιστορία για την οποία μπορώ να μιλάω πάρα πολύ. Και ο ρόλος και η παράσταση και όλη η διαδρομή που εχουμε ζησει τόσα χρονια με το Γιώργο (Νανούρη) και το Λόλεκ  είναι για μένα ένα απίστευτο ταξίδι… Ο πρίγκιπας ξύπνησε δικά μου αθώα κομμάτια και μαλάκωσε τη ψυχή μου. Η Ειρήνη είναι απ’ τους ρόλους που ονειρεύτηκα ήδη απο τη σχολή και η παράσταση με έκανε να την αγαπήσω ακόμα περισσότερο. Η Πετούνια και Λίσμπετ είναι αυτη τη στιγμή το πιο θερμό υλικό μου γιατί τις ψάχνω καθημερινά στη πρόβα..»

Ένας αντρικός ρόλος που ονειρεύεστε να παίξετε;

«Ποια γυναίκα δεν ονειρεύεται τον Άμλετ…;!»

Τι σας κρατάει την ελπίδα ζωντανή;

«Για μένα η ελπίδα είναι τρόπος ζωής, κινητήριος δύναμη, ανάγκη για την καθημερινότητα μου». 

Αν ζούσε σήμερα ο παππούς σας τι θα σας έλεγε;

«Νομίζω πολλά…»

Πληροφορίες

«Κατερίνα»
η παράσταση-φαινόμενο
για 3η χρονιά
μέχρι τις 10 Ιανουαρίου
στο Νέο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου
Δευτέρα & Τρίτη 21.00 | Τιμές εισιτηρίων 15 € & 12 € (Φοιτητικό, άνω των 65 ετών, Ανέργων, ΑΜΕΑ)   

Προφήτη Δανιήλ 3-5 και Πλαταιών, Κεραμεικός 
Τηλ.: 2110132002-5, 2121042777

Λίγα λόγια για την παράσταση

Ο Γιώργος Νανούρης διασκεύασε για το θέατρο και σκηνοθέτησε «Το βιβλίο της Κατερίνας» του Αύγουστου Κορτώ, με τη Λένα Παπαληγούρα στον ομώνυμο ρόλο και τον Λόλεκ να την συνοδεύει μουσικά επί σκηνής live. Στην παράσταση συμμετέχει και ο Γιώργος Νανούρης.

Πρόκειται για την αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. Η Κατερίνα έχει μόλις αυτοκτονήσει και αρχίζει να αφηγείται την καταραμένη ζωή της. Φάρμακα, χάπια, σύζυγος και γιος, αγάπη και μίσος, ομοφυλοφιλία, αυτοσαρκασμός, χιούμορ ανακατεμένο με πόνο, στοργή μέσα από στριγγλιές, και απόπειρες αυτοκτονίας αποτελούν την χαοτική πραγματικότητα της ηρωίδας που παλεύει με τη διπολική διαταραχή και γραπώνεται από όποιον μπορεί, με αποτέλεσμα να παρασύρει μια ολόκληρη οικογένεια στη δίνη της αρρώστιας της.

«Τρεις αδερφές»

Για δεύτερη σεζόν στο θέατρο Πορεία το αριστούργημα του Άντον Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου μέχρι τις 8 Ιανουαρίου.

Τα τέσσερα παιδιά ενός μορφωμένου στρατιωτικού, οι τρεις κόρες του και ο μοναχογιός του, «ξεμένουν» μετά τον θάνατό του στον τόπο της τελευταίας του μετάθεσης, σε μια απομακρυσμένη και μονότονη πόλη της ρωσικής επαρχίας. Ο στενός πυρήνας της οικογένειας και των στρατιωτικών φίλων τους λειτουργεί ως μια «νησίδα πολιτισμού» για τα αδέλφια και διατηρεί ζωντανή την ελπίδα της επιστροφής στην ιδανική πόλη των παιδικών του χρόνων, τη Μόσχα. Ωστόσο, η μικρή, ιδιότυπη κοινότητά τους φυλλορροεί μέσα στον χρόνο και την πραγματικότητα συμπαρασύροντας κάθε προσδοκία.

Συντελεστές

Απόδοση – Δραματουργία: Δημήτρης Τάρλοου
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Τάρλοου
Συνεργάτις δραματουργός: Έρι Κύργια
Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική: Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί: Αλέκος Αναστασίου
Κίνηση: Κορίνα Κόκκαλη

Διανομή:

Πρόζοροφ Ανδρέας: Λαέρτης Μαλκότσης
Ναταλία: Μαριάννα Δημητρίου
Όλγα: Αλεξάνδρα Αϊδίνη
Μάσα: Ιωάννα Παππά
Ειρήνη: Λένα Παπαληγούρα
Κουλίγκιν Θόδωρος: Κώστας Κορωναίος
Βερσίνιν Αλέξανδρος: Γιάννης Νταλιάνης
Τούζενμπαχ: Παντελής Δεντάκης
Σολιόνι: Δημήτρης Μπίτος
Τσεμπουτίκιν: Γιώργος Μπινιάρης
Φεντότικ: Πάρις Θωμόπουλος
Ροντέ: Βασίλης Παναγιωτόπουλος
Φεραπόντ: Χάρης Τσιτσάκης
Ανφίσα: Μαριέττα Σγουρδαίου

Τιμές Εισιτηρίων

Τετάρτη:
Γενική είσοδος: 15€
Πέμπτη έως Κυριακή:
Κανονικό: 20€ ,
senior (άνω των 65): 17€
Φοιτητικό, νεανικό (κάτω των 22), ανέργων: 14€

‘Ερχονται οι «Τρεις ευτυχισμένοι»

Το έργο του Ευγένιου Λαμπίς ανεβαίνει στο θέατρο Πορεία, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά

21 Ιανουαρίου – 31 Μαρτίου 2017 

Έξι χρόνια μετά την Υπόθεση της Οδού Λουρσίν, το θέατρο Πορεία επιστρέφει στον Eugène Labiche (1815-1888), τον πιο επιτυχημένο και πλέον πρωτότυπο Γάλλο κωμωδιογράφο του 19ου αι., τον συγγραφέα που αρνείται πεισματικά να δει οτιδήποτε άλλο εκτός από την φαρσική πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Η υπόθεση του έργου είναι «απλή»: στο σπίτι του Μαρζαβέλ περιφέρεται ένα πλήθος ανθρώπων που τους συνδέουν μοιχείες –παρελθούσες, παροντικές και μελλοντικές– οι οποίες κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να αποκαλυφθούν εξαιτίας ενός οδηγού ταξί και διαφόρων αντικειμένων-φετίχ: ενός ρολογιού-κούκου, μιας ελαφοκεφαλής με κέρατα, μιας γυάλας με χρυσόψαρα, ενός κομματιού υδρορροής, δύο πορτοκαλιών· όλα τα παραπάνω σύρουν τυραννικά τους ήρωες από την ελπίδα στην απελπισία και αντιστρόφως! Εμείς, το κοινό, συμπάσχουμε μαζί τους –μέσα από το γέλιο, ένα γέλιο, όμως, άγριο, ανελέητο, σχεδόν σαδιστικό, καθώς ανακαλύπτουμε τον ίδιο παραλογισμό και τα ίδια αδιέξοδα στις δικές μας σχέσεις, την ίδια σκοτεινή και ζωώδη πλευρά στη δική μας φύση.
Ο συγγραφέας δεν ενδιαφέρεται, λοιπόν, μόνο για τους ήρωές του: οι κόσμοι που δημιουργεί είναι φτιαγμένοι από το υλικό του δικού μας κόσμου, μιας ζούγκλας με τους δικούς της κανόνες, που αντιστέκονται σχεδόν σε κάθε προσπάθεια αλλαγής τους. Φέρνει τους ήρωές του στα άκρα για να κάνει εμάς να αναμετρηθούμε με το αιώνιο ερώτημα «είναι, τελικά, εφικτή η ευτυχία;»

Συντελεστές

Μετάφραση: Στρατής Πασχάλης
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Γιάννης Χουβαρδάς
Σκηνικά: Εύα Μανιδάκη
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Μουσική: Δημοσθένης Γρίβας
Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος
Φωτογραφίες: Βάσια Αναγνωστοπούλου
Διανομή:
Μαρζαβέλ: Δημήτρης Τάρλοου
Ερμάνς: Άλκηστις Πουλοπούλου
Ερνέστ: Χρήστος Λούλης
Ζομπλέν: Άγγελος Παπαδημητρίου
Κράμπαχ: Λαέρτης Μαλκότσης
Πετούνια, Λίσμπετ: Λένα Παπαληγούρα
Μπέρτα: Ιωάννα Κολλιοπούλου

Πληροφορίες εισιτηρίων 

Τετάρτη γενική είσοδος (λαϊκή): 15€

Παρασκευή έως Κυριακή: κανονικό 20€, senior (άνω των 65): 17€, φοιτητικό – νεανικό (κάτω των 22), ανέργων: 14€

Εισιτήρια θα διατίθενται με προσφορά προπώλησης από 1η Δεκεμβρίου: Εισιτήρια Α/Β ζώνης 15€ (αρχική τιμή 20€ και 17€ αντίστοιχα), μέχρι την ημέρα της πρεμιέρας στις 21/1.