Καθώς ο Ιούλιος μας αποχαιρετά, δίνοντας τη θέση του σ’ έναν ιδιαίτερα θερμό – πολιτικά αλλά και κινηματογραφικά – Αύγουστο, έξι νέα φιλμ και μία επανέκδοση, κάνουν την εμφάνιση τους στις Κινηματογραφικές Αίθουσες. Ταινία της εβδομάδας, είναι οι «Οικογενειακές Ανισορροπίες» της Μάγια Φορμπς, με την υπέροχη ερμηνεία του Μαρκ Ράφαλο. Εξίσου αξιόλογες προτάσεις αποτελούν, το ιταλικό φιλμ «Η Μαφία Σκοτώνει Μόνο Το Καλοκαίρι» – Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου – αλλά και η επιστροφή του Πίτερ Μπογκτάνοβιτς με τα «Μπερδέματα στο Broadway», που βαδίζει στα ίχνη του Γούντι Άλεν. Στις επανεκδόσεις, σας προτείνουμε ένα από τα διαχρονικά αριστουργήματα της Έβδομης Τέχνης, τη «Νοσταλγία» του Αντρέι Ταρκόφσκι. Τέλος αξίζει να σημειώσουμε ότι σήμερα στο 5ο Athens Open Air Film Festival, προβάλλεται με ελεύθερη είσοδο, το φιλμ νουάρ «H Ωραία και Το Κτήνος», με τον Κερκ Ντάγκλας.

«Οικογενειακές Ανισορροπίες» (Infinitely Polar Bear – 2014) της Μάγια Φορμπς (Η.Π.Α.)

Τη δεκαετία του ’70, ένας μανιοκαταθλιπτικός πατέρας, ο Καμ Στούαρτ (Μαρκ Ράφαλο) προσπαθεί να ξανακερδίσει τη γυναίκα του Μάγκι (Ζόε Σαλντάνα), αναλαμβάνοντας την κηδεμονία των δύο θυγατέρων του (Ίμοτζεν Γολοντάρσκι, Άσλεϊ Αουφντερχάιντε). Αρχικά τα δύο ζωηρά κορίτσια είναι ατίθασα και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να κάνουν τη ζωή του πατέρα τους δυσκολότερη, αλλά σταδιακά προσαρμόζονται κι εκείνα στις ιδιαίτερες καταστάσεις που προκύπτουν. Την ώρα που οι περισσότεροι μπαμπάδες βρίσκονται στη δουλειά, ο Στούαρτ μαζεύει μανιτάρια, ετοιμάζει περίτεχνα γεύματα ή δουλεύει κάποιο από τα πολλά ημιτελή πρότζεκτ του.

Η οικογενειακή περιουσία του ήρωα μας ίσα που επαρκεί για να συντηρήσει την οικογένειά του, τη στιγμή που κι εκείνος παλεύει με την μανιοκατάθλιψη. Όταν ο Καμ αναγκάζεται να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, μετά από έναν νευρικό κλονισμό, η σύζυγός του, Μάγκι και οι δύο κόρες του, Αμίλια και Φέιθ, αφήνουν το σπίτι τους στην εξοχή και μετακομίζουν σ’ ένα μικρό διαμέρισμα στο Κέμπριτζ, όπου η Μάγκι θα προσπαθήσει μάταια να βρει μια αξιοπρεπή δουλειά. Ο Καμ αντιλαμβάνεται ότι δεν θα τα βγάλει εύκολα πέρα. Μέσα στους επόμενους 18 μήνες, θα μάθει πώς να φροντίζει όχι μόνο τις ατίθασες κόρες του, αλλά και τον εαυτό του. Μετά από χρόνια αγώνων για να βρει τη θέση του σε αυτό τον κόσμο, ίσως τελικά να τα έχει πλέον καταφέρει…

Βασισμένη σε αληθινή ιστορία, η ταινία «Οικογενειακές Ανισορροπίες» αποτελεί μια αστεία, αλλά και συγκινητική σκιαγράφηση των απρόσμενων τρόπων με τους οποίους γονείς και παιδιά καταφέρνουν να συνυπάρξουν, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και πολύ αγάπη. Το φιλμ αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο της σεναριογράφου Μάγια Φορμπς, η οποία με οδηγό ένα όμορφο και προσεγμένο σενάριο, καταφέρνει να κερδίσει τον θεατή. Η πρωταγωνίστρια Ζόε Σαλντάνα και οι δύο χαρισματικές πιτσιρίκες, Ίμοτζεν Γολοντάρσκι, Άσλεϊ Αουφντερχάιντε, είναι καλές στους αντίστοιχους ρόλους, αλλά η ταινία ανήκει ερμηνευτικά στον Μαρκ Ράφαλο. Ο δύο φορές Υποψήφιος για Όσκαρ ηθοποιός – Foxcatcher (2014), The Kids Are All Right (2010) – μοιάζει αναζωογονημένος και μας χαρίζει απλόχερα μία από τις καλύτερες ερμηνείες τις έτσι κι αλλιώς πλούσιας φιλμογραφίας του.

«Μπερδέματα στο Broadway» (She’s Funny That Way – 2014) του Πίτερ Μπογκτάνοβιτς (Η.Π.Α.)

Ο Arnold (Όουεν Γουίλσον), παντρεμένος σκηνοθέτης του Broadway, ερωτεύεται μια πρώην πόρνη και νυν ηθοποιό, την Isabella (Ίμογκεν Πουτς). Ο Arnold εργάζεται σκληρά για να προωθήσει την καριέρα της, την ίδια στιγμή όμως την ερωτεύεται και ο συνεργάτης του, Joshua (Will Forte). Σε όλο αυτό το μπλέξιμο προστίθενται η σύζυγος του Arnold και συμπρωταγωνίστρια της Isabella στο θέατρο (Κάθριν Χαν), καθώς και η μνηστή του Joshua (Τζένιφερ Άνιστον).

Δεκατρία χρόνια μετά το φιλμ «The Cat’s Meow» (2001) με την Κίρστεν Ντανστ, ο πολυτάλαντος Πίτερ Μπογκτάνοβιτς – δύο φορές Υποψήφιος για Όσκαρ (The Last Picture Show – 1971) – επιστρέφει στην καρέκλα του σκηνοθέτη και μας προσφέρει μία αναζωογονητική κωμωδία καταστάσεων. Βασισμένο σε σενάριο του ίδιου και της Louise Stratten, το φιλμ εξελίσσεται ευχάριστα, θυμίζοντας αρκετά τις πιο πρόσφατες δημιουργίες του Γούντι Άλεν και ειδικά το έργο «Μεσάνυχτα στο Παρίσι» (2011), όπου επίσης πρωταγωνιστούσε ο Όουεν Γουίλσον.

Στα θετικά και το εντυπωσιακό καστ της ταινίας, καθώς ακόμα και σε μικρούς ρόλους συναντάμε γνωστούς καλλιτέχνες του κινηματογράφου, όπως οι: Κουέντιν Ταραντίνο, Ρις Άιφανς, Σίμπιλ Σέπερντ, Μάικλ Σάνον και πολύ ακόμα, οι οποίοι αποτίουν φόρο τιμής στη νέα ταινία του Μπογκτάνοβιτς, που αν και κατώτερη σε σχέση με προηγούμενες δημιουργίες του ταλαντούχου καλλιτέχνη, κερδίζει τον θεατή με το γεμάτο ανατροπές σενάριο του.

«Η Μαφία Σκοτώνει Μόνο Το Καλοκαίρι» (La Mafia Uccide Solo d’ Estate / The Mafia Kills Only In The Summer – 2013) του Πιφ (Ιταλία)

Αυτή η τρυφερή και ταυτόχρονα αστεία ταινία μας διηγείται την ιστορία του Αρτούρο, ενός παιδιού που γεννήθηκε στο Παλέρμο την ημέρα που ο αρχηγός της Μαφίας ανέλαβε Δήμαρχος. Το Παλέρμο στο οποίο μεγάλωσε είναι μια πόλη κυριαρχημένη από τη μαφία, τη δεκαετία του 1970. Ο Αρτούρο θέλει να κερδίσει την καρδιά της παιδικής του φίλης της Φλόρα, και θα κάνει τα πάντα για να τη γοητεύσει. Ωστόσο, αντίθετα με την πλειοψηφία ο Αρτούρο αρνείται να συμπορευτεί με τις δράσεις της Μαφίας. Τελικά, το πείσμα του Αρτούρο χωρίζει για λίγο το ζευγάρι, το οποίο ξανασυναντιέται το 1992, μετά από πολλές αποκαλύψεις για τη Μαφία κι όταν τελικά η Φλόρα αντικρίζει την τραγική πραγματικότητα του Παλέρμο.

Με αφετηρία ένα έξυπνο και πρωτότυπο σενάριο, η ταινία αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του δημοφιλούς κωμικού ηθοποιού της ιταλικής τηλεόρασης, Πιφ (Pif – Pierfrancesco Diliberto), ο οποίος επιστρέφει στη Σικελία και σκηνοθετεί μια καυστική κωμωδία που έχει ως θέμα την περιβόητη Mαφία. Το φιλμ είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε πέρσι τον Σεπτέμβριο στο 20ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι έχει αποσπάσει και το Βραβείο Καλύτερης Κωμωδίας, στα Ευρωπαϊκά Βραβεία Κινηματογράφου το 2014.

Κυκλοφορούν επίσης:
«Pixels» (2015) του Κρις Κολούμπους (Η.Π.Α.)

Τη δεκαετία του ’80 ο Sam Brenner (Άνταμ Σάντλερ), ο Will Cooper (Κέβιν Τζέιμς), ο Ludlow Lamonsoff (Τζος Γκαντ) και ο Eddie “The Fire Blaster” Plant (Πίτερ Ντικλέιτζ) είχαν σώσει εικονικά ουκ ολίγες φορές τον κόσμο παίζοντας ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τώρα όμως θα χρειαστεί να το κάνουν στην πραγματικότητα, αφού εξωγήινα όντα, έχοντας ανακαλύψει χαρακτήρες από γήινα video games, τα παρερμηνεύουν σαν μια ξεκάθαρη δήλωση πολέμου εκ μέρους του πλανήτη μας. Αποφασίζουν έτσι να επιτεθούν στη γη χρησιμοποιώντας σαν βασικό όπλο τους ήρωες αυτούς από τα κλασσικά ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών θα καλέσει τον Sam, τον Will, τον Ludlow και τον Eddie – φιλαράκια του από το σχολείο – για να προφυλάξουν τη Γη από τους PAC-MAN™, Donkey Kong™, Galaga™, Centipede®, και Space Invaders™…

Video games εναντίον της Γης, στην ιδιόμορφη αυτή περιπέτεια της Sony PIXELS, με τον υποψήφιο για Όσκαρ, Κρις Κολούμπους – Home Alone (1990), The Goonies The Goonies (1985), Harry Potter and the Sorcerer’s Stone (2001), Harry Potter and the Chamber of Secrets Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002) – να κάθεται στην καρέκλα του σκηνοθέτη και με πρωταγωνιστές τους δημοφιλούς ηθοποιούς: Άνταμ Σάντλερ, Πίτερ Ντικλέιτζ, Μισέλ Μόναγκαν, Τζος Γκαντ και Κέβιν Τζέιμς.

«Η Πριγκίπισσα το’ Σκασε» (A Royal Night Out – 2015) του Τζούλιαν Τζάρολντ (Ηνωμένο Βασίλειο)

Που βρισκόταν η σημερινή Βασίλισσα της Αγγλίας το βράδυ που τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Μεταφερόμαστε στις 8 Μαΐου του 1945. Σε ολόκληρο τον κόσμο, όλοι γιορτάζουν ανακουφισμένοι την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και το Λονδίνο πλημμυρίζει από εορτασμούς και χαρά. Δύο έφηβες κοπέλες παίρνουν για πρώτη φορά την άδεια να βγουν μόνες έξω το βράδυ και να γίνουν κι εκείνες μέρος του πάρτι, το οποίο υπόσχεται να μείνει θρυλικό. Βιώνουν μια απίστευτη περιπέτεια, σαν ένα ξέφρενο πρώτο ραντεβού και φυσικά επιστρέφουν σπίτι πολύ αργότερα από τη συμφωνημένη ώρα. Το σπίτι τους όμως, είναι το παλάτι του Μπάκιγχαμ και τα κορίτσια είναι η πριγκίπισσα Μαργαρίτα και η μέλλουσα βασίλισσα της Αγγλίας, Ελισάβετ η Δεύτερη – και αυτή είναι η ιστορία της πιο αναπάντεχης βραδιάς της ζωής τους!

Μία δραματική κομεντί χαμηλών τόνων και απαιτήσεων, με την ανερχόμενη Καναδή σταρ Σάρα Γκέιντον – «Cosmopolis» και «Maps to the Stars» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ – στον ρόλο της πριγκίπισσας Ελισάβετ και την Μπελ Πάουλι, (Diary of a Teenage Girl – 2015) ως πριγκίπισσα Μαργαρίτα. Τις πρωταγωνίστριες πλαισιώνουν ο Τζακ Ρέινορ (What Richard Did, Transformers: Age of Extinction, Macbeth), καθώς και ο Ρούπερτ Έβερετ με την αγαπημένη Έμιλι Ουότσον (Δαμάζοντας τα Κύματα – 1996) στους ρόλους του βασιλικού ζευγαριού.

«Με Τον Μπαμπά Ή Τη Μαμά;» (Papa ou Maman / Daddy or Mommy – 2015) του Μαρτέν Μπουρμπουλόν (Γαλλία, Βέλγιο)

Η Φλοράνς (Μαρίνα Φουά) και ο Βενσάν (Λοράν Λαφίτ), θεωρούν ότι έχουν πετύχει στα πάντα. Στην επαγγελματική τους ζωή, στον τέλειο γάμο τους, στα τρία υπέροχα παιδιά τους. Μη θέλοντας, όμως, να γίνουν ένα από εκείνα τα ζευγάρια που μένουν μαζί μόνο από υποχρέωση και καταλήγουν να μισούν ο ένας τον άλλον, αποφασίζουν από κοινού να χωρίσουν έπειτα από δεκαπέντε χρόνια γάμου. Το μόνο που επιθυμούν τώρα είναι ένα εξίσου επιτυχημένο διαζύγιο. Όταν όμως παίρνουν ταυτόχρονα την προαγωγή που πάντα ονειρεύονταν – για μια καριέρα στο εξωτερικό – η καθημερινότητά τους και η μέχρι τώρα απόλυτα πολιτισμένη σχέση τους μετατρέπονται σε εφιάλτη. Οι δύο υποδειγματικοί πρώην σύζυγοι κηρύσσουν πόλεμο και θα κάνουν τα πάντα για να μην αποκτήσουν την κηδεμονία των παιδιών τους! Τα χτυπήματα κάτω από τη μέση διαδέχονται το ένα το άλλο, καθώς οι δύο εκτροχιασμένοι γονείς επιδίδονται σ’ ένα βρώμικο παιχνίδι που στόχο έχει να αποφύγουν τις ευθύνες τους…

Οι σεναριογράφοι Αλεξάντρ ντε Λα Πατελιέ και Ματιέ Ντελαπόρτ, δημιουργοί της εμπορικής επιτυχίας «Για Όλα Φταίει τ’ Όνομά Σου!» («Le Prénom», 2012), αλλά και του αγαπημένου φουτουριστικού φιλμ νουάρ κινουμένων σχεδίων «Renaissance» (2006), συνεργάζονται με τον Μαρτέν Μπουρμπουλόν, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο.

Η Επανέκδοση της Εβδομάδας:
«Νοσταλγία» (Nostalghia / Nostalgia – 1983) του Αντρέι Ταρκόφσκι (Ιταλία, Σοβιετική Ένωση)

O Andrei ( Όλεγκ Γιανκόφσκι – Oleg Yankovskiy) ταξιδεύει στην Ιταλία συνοδευόμενος από τη νεαρή μεταφράστρια Eugenia (Ντομιζιάνα Τζιορντάνο – Domiziana Giordano) ψάχνοντας στοιχεία για τη ζωή ενός Ρώσου συνθέτη του 18ου αιώνα, του Pavel Sosnovsky, ο οποίος είχε ζήσει μέρος της ζωής του σ’ αυτή τη χώρα. Ο Andrei νοσταλγεί τη σύζυγό του που έχει μείνει πίσω, αλλά και την πατρίδα του. Αναπτύσσει μια ταραχώδη σχέση με τη νεαρή γυναίκα που τον συνοδεύει, με την οποία μάλιστα στην αρχή της ταινίας φαίνεται πως ίσως γίνουν ζευγάρι… χωρίς ωστόσο να αναπτύσσουν μεταξύ τους οικειότητα ή σαρκική επαφή. Στα λουτρά της Αγίας Αικατερίνης, συναντούν τον Domenico (Έρλαντ Τζόζεφσον – Erland Josephson) έναν περιθωριοποιημένο μεσήλικα, που η τοπική κοινωνία θεωρεί παράφρονα  μετά την αποκάλυψη ότι κρατούσε έγκλειστη την οικογένειά του για πολλά χρόνια. Ο πρωταγωνιστής της ταινίας γοητεύεται από την προσωπικότητα του Domenico με τον οποίο ανακαλύπτει πως μοιράζονται κοινές υπαρξιακές ανησυχίες.

Το 1983, ο κορυφαίος Ρώσος σκηνοθέτης, Αντρέι Ταρκόφσκι βρίσκεται στην Ιταλία σ’ ένα είδος αυτοεξορίας. Η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο ξενιτεμένος σκηνοθέτης κατά τα γυρίσματα της «Νοσταλγίας» και μακριά από την οικογένεια του, αντικατοπτρίζεται έμμεσα στην ψυχή του πρωταγωνιστή της ταινίας, Andrei. Η αριστουργηματική «Νοσταλγία» αποτελεί την έβδομη και προτελευταία ταινία ενός κορυφαίου δημιουργού, που έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία στον χώρο της Έβδομης Τέχνης.

«Ήθελα να κάνω μια ταινία για τη ρωσική νοσταλγία, γι’ αυτή την ψυχική κατάσταση που αποτελεί ιδιομορφία του έθνους μας και επηρεάζει κάθε Ρώσο που βρίσκεται μακριά από την πατρική του γη. Ολόκληρη η ιστορία της ρωσικής μετανάστευσης επιβεβαιώνει την άποψη των δυτικών ότι «οι Ρώσοι είναι κακοί μετανάστες»: είναι πασίγνωστη η τραγική ανικανότητά τους να αφομοιωθούν, οι αδέξιες προσπάθειές τους να υιοθετήσουν ένα νέο ύφος ζωής. Πού να φανταστώ όταν γύριζα τη Νοσταλγία ότι η αποπνικτική αίσθηση νοσταλγίας που κατακλύζει το χώρο αυτής της ταινίας θα γινόταν κλήρος μου για όλη την υπόλοιπη ζωή μου, ότι από τώρα ώσπου να τελειώσουν οι μέρες μου θα κουβαλώ μέσα μου αυτό το σαράκι.» – Αντρέι Ταρκόφσκι