Ο Λουκίνο Βισκόντι υπήρξε κορυφαίος Ιταλός σκηνοθέτης, τόσο του κινηματογράφου και του θεάτρου, όσο και της όπερας. Ο Βισκόντι κληροδότησε μια εξαιρετική φιλμογραφία που ποτέ δεν έπαψε να αποτελεί σημείο αναφοράς στην Έβδομη Τέχνη, με ταινίες που άφησαν εποχή, χάρη στη δραματική τους δύναμη. Την Κυριακή 27 Μαρτίου, στο πλαίσιο του Αφιερώματος της Μικρής Λέσχης, προβάλλεται στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Βισκόντι: «Διαβολικοί Εραστές. Το Tvxs.gr είναι αρωγός σε αυτήν την αξιόλογη προσπάθεια και ως χορηγός επικοινωνίας της διοργάνωσης, θα σας ενημερώνουμε αναλυτικά.

«Μικρή Λέσχη» ονομαζόταν η κινηματογραφική λέσχη της Ταινιοθήκης που είχε μυήσει στην έβδομη τέχνη γενιές σινεφίλ και λειτουργούσε στην οδό Κανάρη 1 έως το 1997, όταν πυρκαγιά κατέστρεψε τμήμα του νεοκλασικού κτιρίου. Το 2009 η Ταινιοθήκη μετακόμισε στις νέες της εγκαταστάσεις στον Κεραμεικό και αφιερώθηκε στον τριπλό της ρόλο ως ψηφιακή βιβλιοθήκη, Μουσείο Κινηματογράφου και εστία ανάπτυξης μιας νέας κινηματογραφοφιλίας.

Η «Μικρή Λέσχη» αναβιώνει στον Κεραμεικό και προγραμματίζει μια σειρά αφιερωμάτων σε μεγάλους σκηνοθέτες – δημιουργούς, ιστορικά αφιερώματα, εθνικές κινηματογραφίες και θεματικούς κύκλους προβολών. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στη διοργάνωση ανοιχτών συζητήσεων με το κοινό και τις εισηγήσεις σε κάθε κύκλο από ανθρώπους των γραμμάτων και τεχνών κι επαγγελματίες του χώρου. Η αρχή έγινε με το Αφιέρωμα: «Ταινιοθήκη της Ελλάδος: μια ιστορία σε εικόνες» και συνεχίστηκε με την θεματική ενότητα: «5 Δεκαετίες, 50 Ταινίες / Η Δεκαετία του 30».

Το αφιέρωμα της «Μικρής Λέσχης» με τίτλο «5 δεκαετίες, 50 ταινίες» συνεχίζεται με τη δεκαετία του 1940. Συνολικά θα προβληθούν 8 κόπιες 16mm και 35mm από το αρχείο της Ταινιοθήκης και η «Διαγωγή… μηδέν!» σε digital beta. Τις ταινίες θα προλογίσουν κριτικοί και θεωρητικοί του κινηματογράφου και σκηνοθέτες:

Κυριακή 27 Μαρτίου
18.00 Διαγωγή… μηδέν! – Γ. Φιλίππου, Μ. Γαζιάδης (1949, Digital Beta, 90’ – φωτογραφία)
20.00 Ossessione (Διαβολικοί Εραστές / Έμμονο πάθος) – L. Visconti (1943, 35mm, 140’)
Προλογίζει η Ηλέκτρα Βενάκη, Ιδρύτρια της διαδικτυακής πύλης www.altcine.com για τον Βαλκανικό κινηματογράφο

Διαβάστε επίσης:
Οι Διαβολικοί Εραστές του Βισκόντι συναντούν τον Μάκμπεθ του Όρσον Γουέλς

Ossessione / Διαβολικοί Εραστές / Έμμονο πάθος
Μυθοπλασία, Ιταλία, 1943, α/μ, 35mm, 140’
Σκηνοθεσία: L. Visconti
Σενάριο: L. Visconti, M. Alicata, G. De Santis, G. Puccini (βασισμένο στo αστυνομικό μυθιστόρημα του J. M. Cain Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές)
Φωτογραφία: D. Scala, A. Tonti
Ηθοποιοί: C. Calamai, M. Girotti, D. Cristiani
Παραγωγή: Industrie Cinematografiche Italiane (ICE)

Στο μεταίχμιο του ιταλικού νεορεαλισμού και του φιλμ νουάρ, ο Βισκόντι αποδρά  με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο από την κρατούσα φασιστική αισθητική, ξεγελώντας την δαιδαλώδη γραφειοκρατία και καχυποψία του καθεστώτος. Ιστορικά αποτελεί τη δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Τ. Μ. Κέιν, “Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυο φορές” (Τελευταίος γύρος, 1939-Π. Σενάλ / Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δύο φορές, 1946-Τ. Γκάρνετ/ 1981-Μ. Ράφελσον), το οποίο διασκευάζει σε συνεργασία με μια ομάδα Ιταλών διανοούμενων μεταξύ των οποίων και ο Μοράβια.

Η ταινία προβάλλεται στις ιταλικές αίθουσες για λίγους μήνες, στη συνέχεια λογοκρίνεται και καταστρέφονται τα υλικά. Ο Βισκόντι θα κρύψει ένα αρνητικό που θα δει το φως μετά το τέλος του πολέμου, ενώ είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στις Ηνωμένες Πολιτείες θα προβληθεί μόλις το 1976.

Η ανάγνωση της μικροαστικής Ιταλίας στο μοτίβο των καταραμένων εραστών και υπό το φόντο των τοπίων της πεδιάδας του Πάδου, αποτελεί έναν διαλεκτικό στοχασμό πάνω στο αρχετυπικό επίσης μοτίβο πάθος – βία – στέρηση -αποξένωση. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το χορογραφημένο σαν αρχαιοελληνική τραγωδία ειδύλλιο για να παρουσιάσει μια κοινωνία σε πτώση, που η γαλήνη της κλονίζεται από την εισβολή του άλλου που θα σημάνει και το τέλος της αθωότητας.

Παράλληλα ο Βισκόντι υπογραμμίζει τα ηθικά διλήμματα απέναντι στις κοινωνικές δομές της εποχής, συνθλίβοντας την μέχρι τότε καλλιτεχνική αισθητική του φασιστικού καθεστώτος. Μια πολιτική αλληγορία για το καθεστώς που θα κυριαρχήσει στην Ιταλία για τα επόμενα περίπου είκοσι χρόνια.

 
Λουκίνο Βισκόντι

Ο Λουκίνο Βισκόντι γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1906 στο Μιλάνο. Παιδί μίας από τις πιο πλούσιες οικογένειες του Μιλάνου, είχε την ευκαιρία να έρθει ήδη από πολύ μικρή ηλικία σε επαφή με τη ζωγραφική, τη μουσική και το θέατρο.

Οι πρώτες του δουλειές στον κινηματογράφο ήταν στο πλάι του Ζαν Ρενουάρ ως βοηθός σκηνοθέτη για τις ταινίες “Toni” (1935) και “Γεύμα στην Εξοχή” (1936). Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 αρχίζει να γράφει στο περιοδικό Cinema που διηύθυνε ο Βιτόριο Μουσολίνι (γιος του Μπενίτο Μουσολίνι), όπου και συνεργάζεται, μεταξύ άλλων, με τους Μάριο Αλικάτα, Τζιάνι Πουτσίνι και τον Μικελάντζελο Αντονιόνι.

Η πρώτη του ταινία ως σκηνοθέτης ήταν οι “Διαβολικοί Εραστές” (1943), η οποία βασίστηκε πάνω στο μυθιστόρημα του Τζέιμς Μ. Κέιν, “Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα Δυο Φορές” και με την οποία γεννιέται ένα νέο κινηματογραφικό ρεύμα: ο ιταλικός νεορεαλισμός. Ο Βισκόντι κατάφερε να ολοκληρώσει την ταινία του κάτω από τις πολύ δύσκολες συνθήκες που υπαγόρευε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά, φυσικά, δεν κατάφερε να ξεφύγει από τη λογοκρισία του φασιστικού καθεστώτος και γρήγορα η προβολή της απαγορεύτηκε.

Μετά την ολοκλήρωση της ταινίας, ο Βισκόντι προσχωρεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα και παίρνει ενεργό μέρος στην αντίσταση, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί από τους Ναζί. Με την ταινία “Senso” (1954), ο Βισκόντι απομακρύνεται για πρώτη φορά από τον νεορεαλισμό και κάνει στροφή στη θεματολογία του, η οποία πλέον εστιάζεται στην παρακμή της αριστοκρατίας.

Το 1963, ο Βισκόντι βραβεύεται με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών για την ταινία του “Ο Γατόπαρδος”, ενώ το 1965 του απονέμεται ο Χρυσός Λέοντας στο Φεστιβάλ της Βενετίας για τα “Μακρινά Αστέρια της Άρκτου“. Έφυγε στις 17 Μαρτίου του 1976 στη Ρώμη.

«Εμείς είμαστε οι λεοπαρδάλεις και λιοντάρια αυτού του κόσμου κι αυτοί που θα μας αντικαταστήσουν θα είναι τα τσακάλια και τα πρόβατα και μετά όσοι επιβιώσουμε, λεοπαρδάλεις, λιοντάρια, τσακάλια και πρόβατα θα συνεχίσουμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας σαν το αλάτι της γης…» – απόσπασμα από την ταινία «Ο Γατόπαρδος» (1963) του Λουκίνο Βισκόντι

Διαβάστε επίσης:
Λουκίνο Βισκόντι: Ο «Κόκκινος Κόμης» του κινηματογράφου

Πληροφορίες για τις κάρτες μέλους της «Μικρής Λέσχης»

Η είσοδος στις προβολές είναι δωρεάν για τα μέλη της «Μικρής Λέσχης», ενώ η εγγραφή του μέλους γίνεται οποιαδήποτε στιγμή το επιθυμεί και ισχύει για 12 συνεχόμενους μήνες. Το ετήσιο αντίτιμο της ασημένιας κάρτας μέλους της «Μικρής Λέσχης» είναι 50 ευρώ και 25 ευρώ της λευκής κάρτας για φοιτητές, ανέργους και ΑμεΑ και παρέχει στο μέλος τη δυνατότητα να παρακολουθεί δωρεάν τις προβολές αρχείου (περίπου 100 ταινίες ανά έτος), να εκδίδει μειωμένο εισιτήριο στις υπόλοιπες προβολές της Ταινιοθήκης (τόσο στον χειμερινό όσο και στον θερινό κινηματογράφο Λαΐς) και να έχει προτεραιότητα κράτησης, ενώ η χρυσή κάρτα μέλους κοστίζει 100 ευρώ και δίνει επιπλέον στο μέλος τη δυνατότητα να συν-διαμορφώνει το πρόγραμμα προβολών, αλλά και να αποκτήσει 30 προσκλήσεις για τις προβολές της επιλογής του. Ώρες πώλησης καρτών: Καθημερινά από τις 17:30 – 22:00 στο ταμείο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος (Ιερά Οδός 48 και Μεγάλου Αλεξάνδρου 134-136 / Μετρό Κεραμεικός).