Μία άτυπη κινηματογραφική ανασκόπηση του 2013, εν όψει της νέας σεζόν. Αναφερόμαστε σε δημιουργίες οι οποίες έλαβαν επίσημη διανομή στις Κινηματογραφικές Αίθουσες της χώρας μας, για το χρονικό διάστημα, από τον Ιανουάριο έως και τον Ιούλιο του 2013.

 

Στο πρώτο μέρος του αφιερώματος και στην επιλογή των ταινιών από τις θέσεις είκοσι έως και την έντεκα, κινηθήκαμε μοιραία σε επιλογές που μονοπώλησαν το ενδιαφέρον στα εφετινά βραβεία Όσκαρ.

 

Ενώ, στο δεύτερο μέρος που ακολουθεί, ολοκληρώνουμε αυτό το μικρό μας αφιέρωμα με τις δέκα ταινίες που ξεχωρίσαμε μέχρι στιγμής, στο ιδιαίτερα ενδιαφέρον κινηματογραφικά, 2013.

 

10. Pieta του Kim Ki Duk (Ημερ. Κυκλοφορίας 17/1/2013)

 

Έχοντας προσληφθεί ως μπράβος από τοκογλύφους, ένας άντρας εκφοβίζει και απειλεί αυτούς που χρωστάνε ώστε να επιστρέψουν τα χρήματα που έχουν δανειστεί. Αυτός ο άντρας, που ούτε οικογένεια έχει ούτε τίποτα ουσιαστικά να χάσει , συνεχίζει τη δουλειά και αυτό τον τρόπο ζωής παρά τον πόνο που προκαλεί σε τόσους ανθρώπους καθημερινά. Μια ημέρα, εμφανίζεται μπροστά του, μια γυναίκα και ισχυρίζεται ότι είναι η μητέρα του. Ο άντρας την απορρίπτει ψυχρά στην αρχή, όμως σταδιακά τη δέχεται στη ζωή του.

 

Ο Νοτιοκορεάτης Κιμ Κι Ντουκ, είναι αναμφίβολα ένας εκ των σημαντικότερων και ιδιαιτέρως αγαπημένων προσωπικά, σκηνοθετών. Έχοντας μας χαρίσει στο παρελθόν, σπουδαία φιλμ (“Άνοιξη, καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας.. και Άνοιξη”, “Ολομόναχοι Μαζί”), επιστρέφει δυναμικά με το “Pieta”, κερδίζοντας μάλιστα τον Χρυσό Λέοντα του 69ου Φεστιβάλ Βενετίας, το 2012.

 

09. V Tumane (In the Fog – Το Πρόσωπο της Ομίχλης) του Sergei Loznitsa (Ημερ. Κυκλοφορίας 7/3/2013)

 

Δυτικά σύνορα της ΕΣΣΔ, 1942. Η περιοχή είναι υπό γερμανική κατοχή και οι ντόπιοι αντιστασιακοί μάχονται μια βίαιη εκστρατεία αντίστασης. Ένα τρένο εκτροχιάζεται κοντά στο χωριό, όπου κατοικεί ο Συσένια, ένας εργαζόμενος στο σιδηρόδρομο, με την οικογένεια του. Αν και αθώος, συλλαμβάνεται μαζί με άλλους σαμποτέρ, αλλά την τελευταία στιγμή ένας Γερμανός αξιωματούχος αποφασίζει να τον αφήσει ελεύθερο.

 

“Το Πρόσωπο της Ομίχλης” του Σεργκέι Λόζνιτσα, είναι ένα φιλμ, γεμάτο συμβολισμούς. Σε αφηγηματικό επίπεδο, η ταινία εξιστορεί τα γεγονότα του χειμώνα του 1942 και βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα, του Βασίλι Μπίκοφ. Η ταινία, προβλήθηκε στο επίσημο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ των Καννών το 2012, όπου και απέσπασε, το Βραβείο Fipresci.

 

08. A Royal Affair (Έρωτας της Βασίλισσας) του Nikolaj Arcel (Ημερ. Κυκλοφορίας 21/2/2013)

 

Μια νεαρή βασίλισσα, στη Δανία του 18ου αιώνα, παντρεμένη με έναν ψυχικά διαταραγμένο βασιλιά, ερωτεύεται κρυφά τον γιατρό της αυλής και μαζί ξεκινούν μια επανάσταση που θα αλλάξει για πάντα ένα ολόκληρο έθνος.

 

«Ο Έρωτας της Βασίλισσας», μια παραγωγή της Zentropa Entertainment και του Lars Von Trier, έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στο Επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Βερολίνου το 2012, όπου και απέσπασε δύο βραβεία, του καλύτερου ηθοποιού για τον υπέροχο Μικέλ Μπόε Φόλσγκαρντ και του καλύτερου σεναρίου.

 

Παράλληλα, η ταινία του Ελληνικής Καταγωγής, Δανού σκηνοθέτη, Νικολάι Αρσέλ ήταν υποψήφια για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.

 

07. Blancanieves (Χιονάτη) του Pablo Berger (Ημερ. Κυκλοφορίας 28/3/2013)

 

ο παραμύθι της Χιονάτης (τη γνωστότερη εκδοχή του οποίου έχουμε μάθει από τους αδελφούς Γκριμ) αποφάσισε να μεταφέρει ο σκηνοθέτης Pablo Berger στη Σεβίλλη του 1920. Στην εποχή του βωβού κινηματογράφου και στη χώρα του Φλαμένκο και των ταυρομαχιών, μια νεαρή κοπέλα υποφέρει από τη ζωή στα χέρια της μητριάς της και αποφασίζει να φύγει με μία ομάδα νάνων ταυρομάχων.

 

Ένα κινηματογραφικό διαμαντάκι, από την Ιβηρική χερσόνησο. Η ταινία σε υπέροχο ασπρόμαυρο και βουβό φιλμ, δεν είναι απλώς μία επίκληση στο συναίσθημα της νοσταλγίας και του ρετρό με την οποία γοήτευσε το κοινό αλλά και μία πραγματική ευρωπαϊκή ταινία που αναμειγνύει γενναιόδωρα το χιούμορ με το μελόδραμα.

 

06. Apres Mai (Something in the Air / Μετά το Μάη) του Olivier Assayas (Ημερ. Κυκλοφορίας 7/3/2013)

 

Βρισκόμαστε, λίγο έξω από το Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Ο Ζιλ, ένας νέος που τελειώνει το σχολείο παρασύρεται από την πολιτική και δημιουργική αναταραχή της εποχής. Όπως και οι φίλοι του, βρίσκεται ανάμεσα στις ριζοσπαστικές πολιτικές δεσμεύσεις και στις προσωπικές του προσδοκίες. Οι πράξεις τους θα τους φέρουν στην Ιταλία και αργότερα στο Λονδίνο, όπου μέσα από ερωτικές συναντήσεις και καλλιτεχνικές αναζητήσεις, κάποια στιγμή θα αναγκαστούν να κάνουν τις τελικές επιλογές τους για να βρουν τη θέση τους μέσα σε αυτούς τους ανήσυχους καιρούς.

 

Η συγκινητική όσο και τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης μιας παρέας ομάδας νέων, μέσα από το εκρηκτικό κλίμα μιας καθοριστικής εποχής. Όπως και σήμερα έτσι και τότε, η αίσθηση της ματαίωσης ήταν έντονη, ωστόσο η ένταση των νεανικών χρόνων και η επιθυμία για εμπειρίες υπερνικά τις όποιες απογοητεύσεις και οδηγεί τους ήρωες σε αυτό που τελικά προσδοκούν να γίνουν, αντιμετωπίζοντας ο καθένας, τις συνέπειες των επιλογών του…

 

Από το νεαρό καστ, ξεχωρίσαμε την ανερχόμενη και ταλαντούχα, Lola Creton, την οποία είχαμε απολαύσει και το 2011, στην ταινία Goodbye First Love (Un amour de jeunesse), του Mia Hansen-Løve. Η ταινία, έκανε την πρεμιέρα της στο περσινό Διαγωνιστικό τμήμα του 69ου Φεστιβάλ Βενετίας, όπου κέρδισε το Βραβείο Σεναρίου.

 

05. Before Midnight (Πριν τα Μεσάνυχτα) του Richard Linklater (Ημερ. Κυκλοφορίας 13/6/2013)

 

Οι χαρισματικοί Ethan Hawke και Julie Delpy επιστρέφουν στους ρόλους των Jesse και Celine και μοιράζονται μαζί μας το τρίτο μέρος μιας ξεχωριστής ιστορίας αγάπης. Γυρισμένο στο αγέρωχο και ανεπιτήδευτο τοπίο της Μάνης, το «Πριν τα Mεσάνυχτα» έρχεται να συμπληρώσει ιδανικά μία υπέροχη κινηματογραφική τριλογία.

 

Και μπαίνουμε πλέον στην τελική πεντάδα των επιλογών μας, με οδηγό το εκπληκτικό σενάριο και τους καταιγιστικούς διαλόγους, του Before Midnight (Πριν τα Μεσάνυχτα) του Richard Linklater.

 

Συνήθως, στον Κινηματογράφο, όταν μία ταινία έχει συνέχεια και αναμένεται να κυκλοφορήσουν sequel, prequel και τα σχετικά, αυτό που αναμένεται ως αποτέλεσμα, είναι υποδεέστερο από την ταινία εκκίνησης. Το “Πριν Τα Μεσάνυχτα” όμως έρχεται ακριβώς ως η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.

 

Το “Πριν Τα Μεσάνυχτα” (Before Midnight) του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, είναι μία συγκινητική, ρομαντική αλλά και με χιούμορ ιδωμένη ιστορία, που σε εισάγει στο Κινηματογραφικό της Σύμπαν και παράλληλα έχω την αίσθηση, ότι αποτελεί την καλύτερη διαφήμιση για τη χώρα μας…

 

04. The Patience Stone (Η Πέτρα της Υπομονής) του Atiq Rahimi (Ημερ. Κυκλοφορίας 25/4/2013)

 

Σύμφωνα με την Περσική μυθολογία, υπάρχει μια μαγική πέτρα που τη βάζεις μπροστά σου και της λες όλα σου τα βάσανα, τους πόνους, όλα σου τα μυστικά. Μέχρι που μια μέρα η πέτρα σκάει, εκρήγνυται. Κι εκείνη ακριβώς τη μέρα λυτρώνεσαι.

 

Η ιστορία της ταινίας μας, διαδραματίζεται σε μια μουσουλμανική χώρα που βρίσκεται σε πόλεμο. Μια νεαρή γυναίκα μιλά στον άντρα της που είναι σε κώμα, για τη σχέση τους, τα όνειρά της, τη ζωή της, τα θέλω της, για τον πόλεμο, τη βία, τη θρησκεία, το φόβο, τον έρωτα.

 

Μαγική ταινία, γεμάτη συμβολισμούς και νοήματα, που είχα την τύχη να παρακολουθήσω και τον Νοέμβριο, στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Ο σκηνοθέτης Ατίκ Ραχιμί, στηρίζει ολόκληρη την ταινία του, πάνω στην εκπληκτική, για μία ακόμα φορά, Γκολσίφτεχ Φαραχανί και δικαιώνεται.

 

Πως θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί το αντίθετο, τη στιγμή που μιλάμε για μία από τις κορυφαίες ηθοποιούς του Ιράν και όχι μόνο. Μία γυναίκα – πρότυπο, τόσο εντός, όσο και εκτός πλατό. Είναι γνωστό εξάλλου, ότι ακριβώς λόγω της δράσης της, της έχει απαγορευθεί η είσοδος στη χώρα της

 

03. Tabu (Χαμένος Παράδεισος) του Miguel Gomes (Ημερ. Κυκλοφορίας 28/2/2013)

 

Η Πιλάρ περνά τα πρώτα χρόνια της σύνταξης της, προσπαθώντας να διορθώσει τον κόσμο και φροντίζοντας για ένα πολύ δύσκολο έργο στις μέρες μας, τις ενοχές των άλλων. Συμμετέχει σε αγρυπνίες για την ειρήνη, συνεργάζεται με καθολικές κοινωνικές ομάδες παρέμβασης, κατεβάζει κι ανεβάζει συνεχώς έναν πίνακα από τον τοίχο της, για να μη πληγώσει τα συναισθήματα του φίλου που της τον χάρισε.. Περισσότερο από όλα όμως, την προβληματίζει η μοναξιά της γειτόνισσας της, Αουρόρα.

 

O “Χαμένος Παράδεισος” (Tabu), είναι η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία, του Πορτογάλου σκηνοθέτη, Μιγκέλ Γκόμεζ. Έκανε παγκόσμια πρεμιέρα, τον Φεβρουάριο του 2012, στο 62ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου, όπου και απέσπασε το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (FIPRESCI).

 

Στη χώρα μας, προβλήθηκε για πρώτη φορά, τον Νοέμβριο του 2012, στο Τμήμα Νέοι Ορίζοντες, του 53ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το ασπρόμαυρο αριστούργημα του Μιγκέλ Γκόμεζ, μία πραγματικά μαγική ταινία που συγκαταλέγεται αναμφισβήτητα, στις κορυφαίες στιγμές της τρέχουσας Κινηματογραφικής σεζόν.

 

02. Beyond the Hills (Dupa Dealuri / Πίσω Από τους Λόφους) του Cristian Mungiu (Ημερ. Κυκλοφορίας 3/1/2013)

 

Η Βοίτσιτα αναζητά την Αλίνα στο σιδηροδρομικό σταθμό μιας μικρής ρουμάνικης πόλης σε ένα λόφο. Τα κορίτσια μεγάλωσαν μαζί σε ορφανοτροφείο, και ήταν οικογένεια η μία για την άλλη. Στα 19, την Αλίνα ανέλαβε ανάδοχη οικογένεια και αργότερα μετακόμισε για να εργαστεί στη Γερμανία. Η Βοίτσιτα βρήκε καταφύγιο σε ένα ορθόδοξο μοναστήρι κι έγινε καλόγρια. Εκεί βρήκε την οικογένεια που δεν είχε ποτέ.

 

Η Αλίνα γυρνάει από τη Γερμανία για να φέρει πίσω μαζί της την Βοίτσιτα, τον μόνο άνθρωπο που αγαπά και που την αγάπησε σε αυτόν τον κόσμο. Εκείνη όμως βρήκε το Θεό. Κι ο Θεός είναι ο πιο δύσκολος εραστής που μπορεί κανείς να ζηλεύει…

 

Χαρακτηριστικό δείγμα, του σε συνεχή άνοδο τα τελευταία χρόνια, Ρουμάνικου Κινηματογράφου. Η νέα ταινία του Κριστιάν Μουντζίου, “Πίσω Από Τους Λόφους”, γυρίστηκε το 2012 και επιλέχθηκε στο διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Καννών, όπου έλαβε το βραβείο Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας, εξ ημισείας για τις δύο συγκλονιστικές πρωταγωνίστριες του, Κοσμίνα Στρατάν και Κριστίνα Φλουτούρ.

 

Άλλη μία ταινία, την οποία είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε σε πρώτη προβολή στη χώρα μας, τον Νοέμβριο στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, εκεί όπου μάλιστα κέρδισε το βραβείο Κοινού FISCHER του τμήματος Ματιές στα Βαλκάνια.

 

01. Laurence Anyways (Λόρενς για Πάντα) του Xavier Dolan (Ημερ. Κυκλοφορίας  21/2/2013)

 

Ο Λόρενς είναι ένας φιλόλογος που ζει μια φυσιολογική ζωή, έχοντας μάλιστα μια παθιασμένη ερωτική σχέση με τη Φρεντ. Μια μέρα, ο νεαρός καθηγητής αποφασίζει να μοιραστεί ένα μεγάλο μυστικό με τη γυναίκα της ζωής του… Ο Λόρενς, θέλει να ντύνεται με γυναικεία ρούχα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλει να χωρίσει με τη Φρεντ. Όταν πλέον κάνει το μεγάλο βήμα στη ζωή του, γνωρίζει ότι η επαγγελματική, οικογενειακή και προσωπική του ζωή βρίσκονται πλέον σε τεντωμένο σχοινί και ότι θα αποτελέσει την αρχή ενός μεγάλου αγώνα.

 

 

Το «τρομερό παιδί» του Καναδικού κινηματογράφου, ο προκλητικός Ξαβιέ Ντολάν, μετά τα πολυβραβευμένα «Σκότωσα τη Μητέρα Μου» και «Φανταστικές Αγάπες», σκηνοθετεί με μοναδική μαεστρία, τους ταλαντούχους Μελβίλ Πουπό και Σουζάν Κλεμάν. Μια πρωτότυπη θεματική που προσεγγίζει αιρετικά το δικαίωμα στη διαφορετικότητα και την ατομική ελευθερία, μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης που καταρρίπτει κάθε ταμπού, κερδίζοντας δύο βραβεία στο φεστιβάλ των Καννών, με ένα από τα καλύτερα soundtrack της φετινής σεζόν!

 

Μη σας πτοεί η μεγάλη χρονική διάρκεια του φιλμ (168 λεπτά), πρόκειται για μια υπέροχη ταινία και για μια ιστορία ιδωμένη μέσα από διαφορετικά επίπεδα ανάγνωσης. Ομολογώ, ότι από τον Σεπτέμβριο του 2012, που είχα την ευκαιρία να δω το “Λόρενς για Πάντα”, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας Cosmote, το δημιούργημα του Ξαβιέ Ντολάν, με έχει στοιχειώσει.

 

Ακόμα κι αν θέλουμε να του καταλογίσουμε μία δόση υπερβολής και σκηνοθετικής επιδειξιομανίας, ο Ξαβιέ Ντολάν, καταφέρνει να μας χαρίσει ένα πραγματικό αριστούργημα. Μία ταινία – ύμνος, στο δικαίωμα στη διαφορετικότητα, στο δικαίωμα στην επιλογή και στην ελεύθερη βούληση, στον απόλυτο σεβασμό στο “είναι” του συνανθρώπου μας. Στα δικά μου “κατάστιχα”, αυτή είναι η ταινία – αποκάλυψη, του 2013!

 

Καλές προβολές…