Μόλις με την τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του, ο Βρετανός σκηνοθέτης Στιβ Μακουίν, έχει ήδη καταφέρει να θεωρείται ένας από τους πιο ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους δημιουργούς της γενιάς του. Με τη νέα του ταινία «12 Χρόνια Σκλάβος» (12 Years a Slave), ο Μακουίν ανεβάζει τον πήχη ακόμα πιο ψηλά δείχνοντας μας απλά, για το τι είναι ικανός. Του Γιώργου Ρούσσου.
 
 
Νο7 – «12 Χρόνια Σκλάβος» (12 Years a Slave) του Στιβ Μακουίν

image
 
Στη θέση Νο7 με τις αγαπημένες ταινίες του 2013, συναντάμε την πιο προστάτη ταινία που κυκλοφόρησε στις Κινηματογραφικές Αίθουσες και που κατάφερε να εισέλθει στη συγκεκριμένη δεκάδα. Παράλληλα η ταινία αποτελεί και το απόλυτο φαβορί για τα επερχόμενα Όσκαρ του 2014, έχοντας ήδη καταφέρει να αποσπάσει τις περισσότερες υποψηφιότητες, επτά τον αριθμό (μαζί με «American Hustle» του Ντέιβιντ Ο. Ράσελ) στις Χρυσές Σφαίρες.
 
Ο Στιβ Μακουίν επιστρέφει με τη νέα του ταινία «12 Χρόνια Σκλάβος» (12 Years a Slave), βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα και στην αληθινή, συγκλονιστική ιστορία του Σόλομον Νόρθαπ, ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε με κάθε δυνατό τρόπο, για την προσωπική του ελευθερία και επιβίωση. Η ιστορία εξελίσσεται σε μία εποχή που το τίμημα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, διακυβευόταν από το χρώμα του δέρματος…
 
«Πάντοτε ήθελα να διηγηθώ μια κινηματογραφική ιστορία για τη σκλαβιά και ήταν απλά ένα από αυτά τα θέματα για τα οποία σκέφτεσαι, ότι δεν θα ξέρεις ποτέ πώς να το προσεγγίσεις. Μου άρεσε στην ιστορία η ιδέα του να ξεκινάς από έναν ελεύθερο άνθρωπο, έναν άνθρωπος σαν οποιονδήποτε από αυτούς που βλέπουν την ταινία στο σινεμά – έναν συνηθισμένο οικογενειάρχη» – Στιβ Μακουίν

image
 
Στο προ-εμφυλιακό τοπίο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ο Νεοϋορκέζος Σόλομον Νόρθαπ (Τσιούιτελ Ιτζίοφορ) ζει ως ελεύθερος Αμερικανός πολίτης. Παρότι καλλιεργημένος οικογενειάρχης και ταλαντούχος μουσικός, ο Σόλομον έχει ένα σημαντικό μειονέκτημα. Το χρώμα του δέρματός του δεν είναι συμβατό με εκείνο της καθεστηκυίας τάξης…
 
Αυτό το γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα, η μοίρα να του επιφυλάξει μια αρκετά απρόβλεπτη, όσο και δυσάρεστη έκπληξη. Ο Νόρθαπ απαγάγεται και πωλείται ως σκλάβος στον οπισθοδρομικό Νότο, αντιμετωπίζοντας τη βιαιότητα μιας πολωμένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που παρουσιάζεται προσωποποιημένη μέσα από τα μάτια ενός σκληρού, δυνάστη σωματέμπορου, τον οποίον υποδύεται πειστικότατα ο Μάικλ Φασμπέντερ.
 
Διατηρώντας την πίστη του στην ανθρωπιά και στην εγγενή καλοσύνη του κόσμου, ο Σόλομον δεν χάνει ποτέ την ελπίδα και το κουράγιο του για δικαιοσύνη. Παρόλο που η μοίρα του μοιάζει απόλυτα καταδικασμένη, ο ίδιος κοιμάται και ξυπνά αναζητώντας το άρωμα της χαμένης ελευθερίας.

image
 
Μέσα από την ευτυχή συγκυρία της γνωριμίας του με έναν φιλάνθρωπο Καναδό (Μπραντ Πιτ), ρεφορμιστή και πολέμιο της θανατικής καταδίκης, ο Σόλομον καταφέρνει εν τέλει όχι μόνο να επιζήσει μέσα σ’ αυτή τη δωδεκαετή κόλαση, αλλά να βγει αλώβητος από την απίστευτη αυτή δοκιμασία, διατηρώντας, στο ακέραιο, το ήθος και την αξιοπρέπειά του.
 
Το «12 Χρόνια Σκλάβος» (12 Years a Slave) του Στιβ Μακουίν, είναι αναμφίβολα μία καλή ταινία, με ένα υπέροχο casting. Ακόμα και σε μικρούς ρόλους συναντάμε πολύ γνωστούς ηθοποιούς που με το ειδικό τους βάρος και την παρουσία τους προσθέτουν στην εξέλιξη του φιλμ.
 
Μπραντ Πιτ, Μπένεκτιτ Κάμπερμπατς, Μάικλ Φασμπέντερ, Πολ Ντάνο, Πολ Τζιαμάτι, Σάρα Πόλσον, Λουπίτα Νιόνγκ’ο, Αντεπέρο Ονούγιε και πολλοί ακόμη, προσθέτουν ένα μοναδικό ψηφιδωτό. Όμως το πραγματικό κέρδος της ταινίας – πέρα από το θέμα της σκλαβιάς που επανέρχεται στο προσκήνιο – είναι το γεγονός ότι δίνει την ευκαιρία στον Τσιούιτελ Ιτζίοφορ να ξεδιπλώσει το ερμηνευτικό του ταλέντο.

image
 
Αναφορικά με το πρωταγωνιστή της ταινίας ο σκηνοθέτης Στιβ Μακουίν αναφέρει σχετικά: «Ήθελα κάποιον, ο οποίος θα υποδουλωθεί με τη βία. Μέσα από μια απαγωγή. Τον σκεφτόμουν ως έναν χαρακτήρα που θα μπορούσε να οδηγήσει το κοινό στη δουλεία, μέσα από μια μεταφορά ως προς την ιστορία της ανθρώπινης ελευθερίας».
 
Ο ταλαντούχος ηθοποιός, που στο παρελθόν τον έχουμε απολαύσει σε ταινίες όπως το “Children of Men” του 2006 και το “American Gangster” του 2007, έχει ήδη στο βιογραφικό του τρεις υποψηφιότητες για Χρυσές Σφαίρες για τα: “Kinky Boots” του 2005, “Tsunami: The Aftermath” του 2006 και “Endgame” του 2009.
 
Εδώ όμως ο Στιβ Μακουίν του δίνει την ευκαιρία να δείξει πραγματικά για το τι είναι ικανός και ο Τσιούιτελ Ιτζίοφορ, αρπάζει την ευκαιρία, χαρίζοντας μας μία ερμηνεία ζωής ερμηνεύοντας τη συναρπαστική, όσο και αληθινή ιστορία του Σόλομον Νόρθαπ.

image
 
Όσο για τον επίσης θετικό Μάικλ Φασμπέντερ, στον ρόλο του δυνάστη αφέντη, αξίζει να σημειώσουμε την εμπιστοσύνη του Μακουίν στις αναμφισβήτητες ερμηνευτικές ικανότητές του, καθώς έχει πρωταγωνιστήσει και στις τρεις μεγάλου μήκους ταινίες του Βρετανού δημιουργού (Hunger του 2008 και Shame του 2011).
 
Ο Στιβ ΜακΚουίν, σκηνοθέτης των επιτυχημένων “Shame” και “Hunger” τοποθετεί σε πρώτο πλάνο τους Τσιούιτελ Ιτζίοφορ, Μάικλ Φασμπέντερ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Μπραντ Πιτ και Πολ Τζιαμάτι, καταφέρνοντας την πιο θαρραλέα καταγραφή ενός άλλοτε ακλόνητου, κοινωνικού στερεότυπου. Γεγονός το οποίο το κάνει με πλήρη συνείδηση της ανθρώπινης φύσης και με τον πιο επικό τρόπο, φωτίζοντας μια σκοτεινή σελίδα της Αμερικάνικης ιστορίας.
 
Αποτυπώνοντας την ιδιαίτερη αυτή κινηματογραφική οδύσσεια που κατάφερε να μαγέψει όλους όσους εκτέθηκαν, μέχρι σήμερα, στην αιχμηρή της αλήθεια, η ταινία «12 Χρόνια Σκλάβος» έχει βάλει πλώρη για τα φετινά Όσκαρ, σαρώνοντας τα βραβεία στην πορεία της και κλείνοντας μία θέση στην πεντάδα της Ακαδημίας.

image
 
Ήδη όπως προαναφέραμε, η ταινία του Στιβ ΜακΚουιν οδηγεί και την κούρσα των υποψηφιοτήτων για τις Χρυσές Σφαίρες του 2014, καθώς η Ένωση Ξένων Ανταποκριτών του Λος Άντζελες το έχει επιλέξει σε επτά κατηγορίες περισσότερες από κάθε άλλη ταινία και μαζί μόνο με το «American Hustle» του Ντέιβιντ Ο Ράσελ.
 
Το 2013, με αφορμή την επέτειο των 160 χρόνων από τη στιγμή που ο Νόρθαπ ελευθερώθηκε, ο ΜακΚουίν ένιωσε πως η κινηματογραφική απόδοση της ιστορίας του είναι πιο επιτακτική από ποτέ:
 
«Αυτή η ιστορία αφορά του πάντες. Είναι η πιο σημαντική ιστορία που έχω διαβάσει ποτέ στη ζωή μου και αφορά ένα εξωπραγματικά μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Στην πραγματικότητα μου φαίνεται απίστευτο που δεν γνώριζα για την ύπαρξη της ιστορίας. Πως ήταν δυνατόν; Επίσης οι περισσότεροι Αμερικανοί που ξέρω δεν γνώριζαν την ύπαρξη της συγκεκριμένης ιστορίας. Είναι για μένα τόσο σημαντική για την Αμερικάνικη Ιστορία, όσο “Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ” για την Ευρωπαϊκή Ιστορία – ένα αξιοσημείωτο ταξίδι ενός ανθρώπου στα άδυτα μιας εκπληκτικής αποκτήνωσης!»

image
 
Και συνεχίζοντας ο Βρετανός σκηνοθέτης αναφέρει χαρακτηριστικά:
 
«Όλοι νομίζουν ότι γνωρίζουν καλά την Αμερικάνικη Ιστορία κατά την περίοδο εκείνη, όμως έχω την εντύπωση ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της ταινίας θα αφήσει έκπληκτους πολλούς ανθρώπους, όπως ακριβώς έκανε και με μένα. Ένιωσα ότι είναι τιμή και προνόμιο για μένα να αναλάβω να κάνω αυτή την ταινία, φέρνοντας το κοινό μπροστά σ’ αυτή τη μοναδική ιστορία.»
 
Πρόσφατα, τα Βραβεία των Online Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης, ανακήρυξαν σε καλύτερη ταινία του 2013 το «12 Years a Slave» του Στιβ ΜακΚουιν. Ενώ στα συν της ταινίας οφείλουμε να σημειώσουμε και το γεγονός ότι το Soundtrack της ταινίας υπογράφει ο μεγάλος συνθέτης, Hans Zimmer


 
Έτος: 2013 | Xώρα: Η.Π.Α. | Διάρκεια: 134 λεπτά | Σκηνοθεσία: Steve McQueen | Σενάριο: John Ridley, Solomon Northup | Παίζουν: Chiwetel Ejiofor, Michael K. Williams, Michael Fassbender