Νέα σεζόν ξεκινάει και η πρώτη κινηματογραφική εβδομάδα του Σεπτεμβρίου μας υποδέχεται με επτά καινούργιες ταινίες να κυκλοφορούν στις Αίθουσες, συν τρεις σπάνιες επανεκδόσεις. Ξεχωρίζουν δύο πολιτικά φιλμ, το «Detroit» της Κάθριν Μπίγκελοου και «Αυτή η Γη είναι Δική μας» του Λουκά Μπελβό, με φόντο τις γαλλικές εκλογές και την άνοδο της ακροδεξιάς.

Αξιόλογες προτάσεις αποτελούν επίσης το τρυφερό «Επιστροφή στη Βουργουνδία» του Σεντρίκ Κλαπίς, αλλά και το βραβευμένο στις Κάννες φιλμ «Paulina» του Σαντιάγο Μίτρε, το οποίο είχαμε την ευκαιρία να το παρακολουθήσουμε και στο 56ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Για τους λάτρεις της περιπέτειας, προτείνουμε το «American Made» του Νταγκ Λάιμαν, με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ.

Σε επανέκδοση κυκλοφορούν τρία σπάνια και σημαντικά φιλμ. Ο «Νεκρός» του Τζιμ Τζάρμους, με τον Τζόνι Ντεπ, το διαχρονικό raod movie «Στο Πέρασμα του Χρόνου» του Βιμ Βέντερς και η «Ατιμασμένη» του Βιτόριο Ντε Σίκα, με τη Σοφία Λόρεν και τον Ζαν Πωλ Μπελμοντό. Αναλυτικά:

«Detroit» (2017) της Κάθριν Μπίγκελοου (Η.Π.Α.)

Το καλοκαίρι του 1967 ήταν μία κομβική περίοδος της σύγχρονης αμερικανικής ιστορίας, όταν η χώρα βρέθηκε αντιμέτωπη με έντονες κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές: την κλιμάκωση της στρατιωτικής εμπλοκής της χώρας στον πόλεμο του Βιετνάμ, και δεκαετίες φυλετικών διακρίσεων. Τα επίκεντρα όλης αυτής της δυσαρέσκειας και της άσβεστης οργής αποδείχθηκαν πως ήταν οι μεγάλες πόλεις της χώρας, με τις συστηματικές προκαταλήψεις τους, τις φυλετικές ανισότητες σε στέγη και παιδεία, και την ολοένα αυξανόμενη ανεργία στις κοινότητες των Αφρο-αμερικανών.

Δύο νύχτες μετά την έναρξη της εξέγερσης του Ντιτρόιτ, μία αναφορά για πυροβολισμούς κοντά σε περιοχή της Εθνοφυλακής, οδήγησε την Αστυνομία του Ντιτρόιτ, την Πολιτοφυλακή του Μίσιγκαν, την Εθνοφυλακή του Στρατού του Μίσιγκαν και έναν ιδιωτικό φρουρό ασφαλείας να εισβάλουν σε ένα παράρτημα του κεντρικού κτιρίου του Ξενοδοχείου Algiers. Περιφρονώντας την επίσημη διαδικασία, πολλοί αστυνομικοί ανέκριναν βίαια τους ενοίκους του ξενοδοχείου, κατασκευάζοντας ένα ιδιότυπο «παιχνίδι θανάτου», σε μία προσπάθεια να τους εκφοβίσουν για να μην ομολογήσουν. Μέχρι το τέλος της νύχτας, τρεις άοπλοι νεαροί πυροβολήθηκαν εν ψυχρώ, και αρκετοί άλλοι άντρες και γυναίκες χτυπήθηκαν βάναυσα. Κανένα όπλο δεν βρέθηκε ποτέ…

Η ταινία αφηγείται την συγκλονιστική ιστορία μίας από τις πιο σημαντικές στιγμές κατά τη διάρκεια της εξέγερσης στο Ντιτρόιτ το καλοκαίρι του ’67. Στην καρέκλα του σκηνοθέτη κάθεται η βραβευμένη με Όσκαρ δημιουργός των «The Hurt Locker» και «Zero Dark Thirty», Κάθριν Μπίγκελοου. Πρωταγωνιστούν: Τζον Μπογιέγκα, Άντονι Μακί, Άλτζι Σμιθ, Γουίλ Πούλτερ, Τζέικομπ Λάτιμορ, Τζέισον Μίτσελ, Χάνα Μουράι, Τζακ Ρέινορ, Κέιτλιν Ντέβερ.

«Αυτή η Γη είναι Δική μας» (Chez nous / This is our land – 2017) του Λουκά Μπελβό (Γαλλία)

Η Πολίν (Εμιλί Ντεκέν) είναι κατ’ οίκον νοσοκόμα και ασχολείται παράλληλα με την ανατροφή των δύο παιδιών της. Ένας από τους εξέχοντες πολίτες είναι ο οικογενειακός γιατρός, που τον ερμηνεύει ο Αντρέ Ντισολιέ. Την καθοδηγεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να συμμετάσχει ως υποψήφια στο κόμμα του, τον Πατριωτικό Συνασπισμό, του οποίου πρόεδρος είναι η Ανιός Ντορζέλ. Η δράση εκτυλίσσεται στη Βόρεια Γαλλία, λίγες εβδομάδες πριν τις γαλλικές προεδρικές εκλογές. Παρακολουθεί την προεκλογική εκστρατεία μιας υποψήφιας της άκρας Δεξιάς, που θυμίζει σε πολλά το Εθνικό Μέτωπο και την Μαρίν Λε Πέν.

Η νέα ταινία του Λούκα Μπελβό (38 Μάρτυρες, Μήπως είσαι ο τύπος μου) δίχασε τη Γαλλία και ξεσήκωσε θύελλες αντιδράσεων. Ο σκηνοθέτης περιγράφει όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά στη Γαλλία, όπου η ακροδεξιά έχει γίνει κοινός τόπος κι όπου οι άνθρωποι γλιστρούν από τη μοναξιά στην παραίτηση, από την παραίτηση στον φόβο και από τον φόβο στο μίσος. Κάθε αντίθετη αναφορά, κουβέντα ή επισήμανση πέφτει στο κενό – γι’ αυτό ίσως η μυθοπλασία να είναι η μόνη ικανή απάντηση που μπορεί να ακουστεί, αφού απευθύνεται περισσότερο στο συναίσθημα.

«Επιστροφή στη Βουργουνδία» (Ce qui nous lie – Back to Burgundy – 2016) του Σεντρίκ Κλαπίς (Γαλλία)

Ο Jean (Πίο Μαρμάι) είναι 30ετών και έχει περάσει την τελευταία δεκαετία της ζωή του ταξιδεύοντας στον κόσμο και κόβοντας κάθε δεσμό με την οικογένεια του και την Βουργουνδία, τον τόπο των παιδικών του χρόνων. Τώρα πλέον έχει εγκατασταθεί στην Αυστραλία, μέχρι που τον καλούν πίσω στην πατρίδα του για να αποχαιρετίσει τον ετοιμοθάνατο πατέρα του. Είναι τέλος του καλοκαιριού και η επερχόμενη συγκομιδή του κρασιού δίνει την ευκαιρία στον Jean να έρθει πάλι κοντά με την αδερφή του Juliette (Άνα Ζιραρντό) και τον αδερφό του Jeremie (Φρανσουά Σιβίλ) ώστε να αποφασίσουν από κοινού για το μέλλον του οικογενειακού αμπελώνα. Κατά την διάρκεια ενός έτους, και ακολουθώντας τον ρυθμό των εποχών και της διαδικασίας παραγωγής κρασιού, τα τρία αδέρφια αργά και σταθερά ξαναχτίζουν την σχέση τους και συνδέονται μεταξύ τους από το γνήσιο και ζωντανό πάθος τους για την τέχνη του κρασιού. Όλοι μαζί παρά τις αντιξοότητες θα προσπαθήσουν να σώσουν τους αμπελώνες και τα κελάρια τριών γενεών, ώστε να μην περάσουν σε ξένα χέρια. Μία τρυφερή ταινία, που παράλληλα την προβλέψιμη ιστορία, βλέπεται ευχάριστα, μέσα από την αγάπη για τη φύση και το καλό κρασί που περνάει από γενιά σε γενιά και γίνεται τρόπος ζωής.

«Paulina» (La Patota – 2015) του Σαντιάγο Μίτρε (Αργεντινή, Βραζιλία, Γαλλία)

Μία μεγαλοαστή δικηγόρος του Μπουένος Άιρες η Παουλίνα (Dolores Fonzi) αποφασίζει να κάνει αναστροφή στη ζωή της και αναχωρεί για την βαθιά αργεντίνικη επαρχία. Θα γίνει δασκάλα σε ένα ξεχασμένο από θεούς και ανθρώπους χωριό, όπου η πλειοψηφία είναι αναλφάβητη. Ο πατέρας της, ένας καταξιωμένος ανώτατος δικαστής (Oscar Martinez), ο οποίος προσπαθεί μάταια να την μεταπείσει, ώστε να ασχοληθεί απερίσπαστη με τη «λαμπρή» καριέρα που την περιμένει και την εύκολη ζωή μέσα στους κόλπους της καλής κοινωνίας του Μπουένος Άιρες. Συνοδοιπόρος στις απόψεις του πατρός και ο φίλος της (Esteban Lamothe). Η Παουλίνα σε πείσμα όλων ξεκινάει το μεγάλο ταξίδι.

Ο σκηνοθέτης και συν-σεναριογράφος Santiago Mitre διασκευάζει ένα κλασικό αργεντίνικο φιλμ νουάρ του 1960 και το μετατρέπει κατά τη συνήθειά του σε μία πολιτική παραβολή. Ο θεατής μπορεί πολύ εύκολα να ταυτιστεί ταυτόχρονα και με την ιδεαλίστρια Παουλίνα, αλλά και με τον πραγματιστή πατέρα της. Η κάμερα είναι μία προέκταση του μυαλού και του σώματος της Παουλίνα. Οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντηθούν κρύβουν πάντα τουλάχιστον δύο αλήθειες. Όπως όμως λέει κάποια στιγμή και η ηρωίδα μας: «Τι νόημα έχει να ζεις εάν δεν προσπαθήσεις να αλλάξεις προς το καλύτερο τη ζωή τουλάχιστον ενός ανθρώπου;»

H ταινία έχει αποσπάσει το Μεγάλο Βραβείο της Εβδομάδας Κριτικών και το FIPRESCI στα αντίστοιχα τμήματα του Διεθνούς Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, ενώ στην Ελλάδα είχαμε την ευκαιρία να την παρακολουθήσουμε και στο 56ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης.

Κυκλοφορούν επίσης:
«American Made» (2017) του Νταγκ Λάιμαν (Η.Π.Α.)

Μία περιπέτεια παρανομίας και διαπλοκής, με πρωταγωνιστή τον Τομ Κρουζ. Ένας πιλότος συνεργάζεται με τη CIA στην δίωξη των ναρκωτικών στο νότο της Αμερικής κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980. Πρωταγωνιστούν: Τομ Κρουζ, Κάλεμπ Λάντρι Τζόουνς, Ντόμναλ Γκλίζον, Τζέσε Πλέμονς, Σάρα Ράιτ.

«Έρχεται τη Νύχτα» (It Comes At Night – 2017) του Τρέι Έντουαρντ Σουλτς (Η.Π.Α.)

Η ταινία ακολουθεί ένα νεαρό αγόρι που παλεύει με εσωτερικούς κι εξωτερικούς φόβους στον απόηχο μιας καταστροφής. Μια αφύσικη απειλή τρομοκρατεί τον κόσμο, κι ένας άντρας με την οικογένεια του έχουν βρει την ασφάλεια σ’ ένα απομονωμένο σπίτι. Η ηρεμία τους θα δοκιμαστεί όταν φτάσει στο σπίτι μια απεγνωσμένη νεαρή οικογένεια που αναζητά καταφύγιο.

Ο βραβευμένος σκηνοθέτης Τρέι Έντουαρντ Σουλτς επιστρέφει με το ψυχολογικό θρίλερ «Έρχεται τη Νύχτα», μετά το ντεμπούτο του, «Krisha».  Πρωταγωνιστούν: Τζόελ Έτζερτον, Κρίστοφερ Άμποτ, Καρμέν Ετζόγκο, Ράιλι Κίου, Κέλβιν Χάρισον Τζ.

«Οι Πρώην» (Les ex – 2017) του Μορίς Μπαρτελεμί (Γαλλία)

Έξι χωρισμένα ζευγάρια κάνουν έναν απολογισμό των σχέσεων που διαλύθηκαν – τους ενώνει μια πραγματική δυσκολία να τις ξεχάσουν, για λόγους αγάπης, μίσους ή και λόγους πρακτικούς. Ο Greg, ένας νεαρός οδηγός ταξί, κουβαλά σε όλες τις διαδρομές του το σαλιάρη σκύλο της πρώην κοπέλας του. Η Julie προσπαθεί να παντρευτεί, αλλά ο παπάς που θα την ενώσει με τα δεσμά του γάμου είναι κάποιος που δεν μπορεί να ξεχάσει. Ο ψυχίατρος Antoine προσπαθεί να συνεννοηθεί με την πρώην σύζυγό του και μαμά των δίδυμων κοριτσιών του, ενώ παράλληλα προσπαθεί να ξεκινήσει κάτι καινούριο με μια ραδιοφωνική παραγωγό που έχει απελπιστεί από τον έρωτα. Είτε τους αγαπάμε, είτε όχι, είναι δύσκολο να ξεχάσουμε τους πρώην μας. Πρωταγωνιστούν: Ζαν Πολ Ρουβέ, Πατρίκ Τσεσνέ, Αρνό Ντικρέ, Στεφί Σελμά

Σ’ επανέκδοση:
«Ο Νεκρός» (Dead Man – 1995) του Τζιμ Τζάρμους (Η.Π.Α., Γερμανία, Ιαπωνία)

Ο νεαρός Γουίλιαμ Μπλέικ (Τζόνι Ντεπ), προσπαθώντας να κάνει ένα νέο ξεκίνημα ταξιδεύει σε μια άγνωστη και αινιγματική πόλη αγνοώντας τους κινδύνους που καραδοκούν. Εκεί ένα παθιασμένο ερωτικό τρίγωνο καταλήγει σε διπλό φόνο και ο Μπλέικ επικηρύσσεται και αναγκάζεται να φύγει κυνηγημένος. Τότε στον δρόμο του εμφανίζεται ένας μοναχικός άντρας (Γκάρι Φάρμερ) για να του δείξει τον τρόπο να αντιμετωπίζει τους κινδύνους που μπορεί να συναντήσει ένας “νεκρός”.

Ο Τζόνι Ντεπ δίνει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του σε μια μυστηριώδη περιπέτεια που εκτυλίσσεται στην αφιλόξενη Άγρια Δύση. Με τη θαυμάσια μουσική του Νιλ Γιανγκ και με ένα αξιόλογο καστ, που περιλαμβάνει τον Γκάμπριελ Μπερν και τον Ρόμπερτ Μίτσαμ, ο «Ο Νεκρός» αποτελεί έναν ακόμη κινηματογραφικό θρίαμβο του Τζιμ Τζάρμους.

«Στο Πέρασμα του Χρόνου» (Kings of the Road – 1976) του Βιμ Βέντερς (Δυτική Γερμανία)

Ο Μπρούνο, γνωστός και ως”King of the Road” ταξιδεύει με το φορτηγό του, επισκευάζοντας μηχανές προβολής ταινιών σε επαρχιακούς κινηματογράφους, κατά μήκος των γερμανικών συνόρων. Μια ημέρα βλέπει κάποιον να οδηγεί το αυτοκίνητο του μέσα στον ποταμό Έλβα και τρέχει να τον βοηθήσει. Έτσι, θα γνωριστεί με τον Ρόμπερτ, γνωστό και ως «Καμικάζι», ο οποίος του διηγείται πως εγκατέλειψε το σπίτι και τη δουλειά του, προσπαθώντας να ξεφύγει από το παρελθόν του. Αυτή θα είναι η αφετηρία της κοινής τους περιπλάνησης και της παράξενης φιλίας τους.

Ο Βιμ Βέντερς ξεκίνησε αυτή την ταινία, χωρίς σενάριο. Η προεργασία που είχε κάνει ήταν η επιλογή της  διαδρομής: όλες οι μικρές πόλεις κατά μήκος του Τείχους, οι οποίες εξακολουθούσαν να διαθέτουν κινηματογράφο. Το παλιό φορτηγάκι με τις μηχανές προβολής ταινιών, θα αποτελέσει μια μεταφορά ολόκληρης της κινηματογραφικής ιστορίας. Το διαχρονικό αυτό road movie, αποτελεί το τρίτο μέρος της τριλογίας του Βιμ Βέντερς “ταινιών δρόμου”, μαζί με το «Alice in the Cities» και το «Wrong Move» και βάζει στο κέντρο της ιστορίας του την ανδρική φιλία, αλλά και τη μοναξιά στη μεταπολεμική Γερμανία. Η ταινία είναι αφιερωμένη στον Φριτς Λανγκ.

«Η Ατιμασμένη» (Two Women / La Ciociara – 1960) του Βιτόριο Ντε Σίκα (Ιταλία)

Η Τσεζίρα (Σοφία Λόρεν) μια πανέμορφη χήρα από τα βουνά της Τσοτσαρίας ζει στη Ρώμη με την 12χρονη κόρη της Ροζέτα (Ελεονόρα Μπράουν) κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν το 1943 οι σύμμαχοι αρχίζουν να βομβαρδίζουν τη Ρώμη, η Τσεζίρα αποφασίζει να φύγει από τη Ρώμη και να επιστρέψει στο χωριό της προκειμένου να προστατέψει την κόρη της από τα δεινά του πολέμου. Αφήνει λοιπόν τα κλειδιά και την ευθύνη του παντοπωλείου της στο φίλο του συζύγου της Τζοβάνι (Ραφ Βαλόνε) κι αναχωρεί για το χωριό της, την Αγία Ευφημία. Φτάνοντας εκεί η Τσεζίρα κι οι υπόλοιποι χωριανοί προσπαθούν να επιβιώσουν, ενώ σιγά-σιγά οι προμήθειες λιγοστεύουν, επίσης καθοριστική θα είναι η γνωριμία της με ένα νεαρό ιδεαλιστή τον Μικέλε (Ζαν Πωλ Μπελμοντό), ο οποίος την ερωτεύεται και προσπαθεί να την κάνει να δει τον κόσμο με άλλα μάτια. Όταν οι σύμμαχοι καταφέρνουν να σπάσουν την άμυνα των Γερμανών και των φασιστών γεννιέται σε όλους η ψευδαίσθηση ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει κι η Τσεζίρα κι η Ροζέτα αποφασίζουν να επιστρέψουν στη Ρώμη. Στο δρόμο προς τη Ρώμη ένα τραγικό συμβάν θα αλλάξει για πάντα τη σχέση των δύο γυναικών και θα βιώσουν τον εφιάλτη του πολέμου που γίνεται προσωπική τραγωδία.

Το σκληρό πρόσωπο του πολέμου μέσα από την απλή ιστορία των ανθρώπων που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στο βομβαρδισμένο τοπίο. Ο Βιτόριο Ντε Σίκα μας δείχνει πως ο πόλεμος έχει θύματα από όλες τις μεριές. Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοράβια. Ο Ζαν Πωλ Μπελμοντό έχει έναν χαρακτηριστικό ρόλο, αλλά η ταινία ανήκει στη Σοφία Λόρεν, η οποία μας χαρίζει μία από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας της, γεγονός που θα της αποφέρει το Βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο Φεστιβάλ των Καννών, αλλά και το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.

Διαβάστε επίσης:
Βιττόριο ντε Σίκα: Ο πατέρας του Ιταλικού Νεορεαλισμού