Σύμφωνα με τα ευαγγέλια, η Μαρία η Μαγδαληνή ήταν μία από τις πολλές ακολούθους που ευεργετήθηκαν από τον Ιησού και όπως οι μαθητές, έτσι κι εκείνες, κατά καιρούς εγκατέλειπαν τα σπίτια και τους συγγενείς τους για να υπηρετήσουν το ιεραποστολικό έργο του. Η καταγωγή της ήταν από τα Μάγδαλα, μια μικρή πόλη στα δυτικά της λίμνης Γεννησαρέτ και νότια της πεδιάδας της Γαλιλαίας. Η ομώνυμη ταινία του Γκαρθ Ντέιβις προσπαθεί να ρίξει φως στη ζωή και στο έργο της, μέσα από μία καινούργια οπτική γωνία και με αφορμή το γεγονός αυτό θυμόμαστε μερικές ακόμα χαρακτηριστικές ενσαρκώσεις της στην μεγάλη οθόνη. Διαβάστε επίσης: Η σχέση Κινηματογράφου και Θρησκείας μέσα από δώδεκα ταινίες.

«Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» (He Who Must Die / Celui qui doit mourir – 1957) του Ζυλ Ντασέν

Ο Ζυλ Ντασέν, μεταφέρει το 1957 στην μεγάλη οθόνη, το κλασσικό και διαχρονικό βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη, «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Σκηνοθετώντας με τρόπο ανάγλυφο τον μυστικιστικό, ο δημιουργός παρουσιάζει με ρεαλισμό το βαθιά κοινωνικό και λίαν θρησκευτικό θέατρο του παραλόγου που διαδραματίζεται σ’ ένα φτωχικό ορεινό χωριό της Μικράς Ασίας και τις δραματικές συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Η ταινία είναι γυρισμένη στα Κριτσά της Κρήτης, με κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη, τη Μελίνα Μερκούρη στον ρόλο της Μαγδαληνής και τον Πιερ Βανέκ σ’ εκείνον του Χριστού.

«Μια από τις ευτυχέστερες εμπειρίες της ζωή μου ήταν η συνεργασία με τους κατοίκους της Κριτσάς και των γύρω χωριών που συμμετείχαν στην ταινία. Οι πιο πολλοί δεν ήξεραν γράμματα κι έτσι τα βράδια, όταν γύριζαν από τα χωράφια, μαζευόμασταν στην αυλή του σχολείου και με διερμηνέα τη Μελίνα, τους μιλούσαμε για το βιβλίο και τις σκηνές που θα γυρνούσαμε. Υπέροχη εμπειρία… Στο βιβλίο, ξέρετε, υπάρχουν οι φτωχοί και οι πλούσιοι, οι προύχοντες του χωριού. Ε, λοιπόν, κανείς δεν ήθελε να παίξει έναν από τους προύχοντες! Εκεί όμως που δεν πείθονταν με τίποτα ήταν στο να παίξουν τους Τούρκους. Ξέρετε τελικά ποιοι έπαιξαν τους Τούρκους; Καουμπόηδες από τη διπλανή Αμερικανική Βάση…» – Ζυλ Ντασέν

«Ο Ντασέν κατόρθωσε να συνδυάσει την παραδοσιακή αφηγηματικότητα του κινηματογράφου του Χόλιγουντ με το οπτικό στυλ του ευρωπαϊκού κινηματογράφου […]. Το ντοκιμαντερίστικο ύφος του, η χρήση φυσικών χώρων και η εμμονή του στα αστικά τοπία, άσκησαν πολύ μεγάλη επιρροή σ’ έναν σημαντικό αριθμό κινηματογραφικών δημιουργών.» – Μάρτιν Σκορσέζε

Διαβάστε επίσης:

• «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται» του Ζυλ Ντασέν
• Ζυλ Ντασέν: Αφιέρωμα σε έναν σπουδαίο σκηνοθέτη και φιλέλληνα

«Τα Πάθη του Χριστού» (The Passion of the Christ – 2004) του Μελ Γκίμπσον

Η ταινία παρουσιάζει τις τελευταίες δώδεκα ώρες της ζωής του Ιησού, αρχίζοντας με την προσευχή στον κήπο στη Γεθσημανή, την αγρυπνία και τη θλίψη της Παναγίας και ολοκληρώνεται με μία σύντομη περιγραφή της Αναστάσεως. Αξιοσημείωτες εικόνες της ταινίας ωστόσο αποτελούν και κάποια «φλασμπάκ» της ζωής του Χριστού ως παιδιού και ως νέου με τη Μητέρα του, της επί του Όρους ομιλίας, του Χριστού να διδάσκει τους Δώδεκα Αποστόλους και του Μυστικού Δείπνου. Η ταινία γυρίστηκε στην Ιταλία και οι διάλογοί της είναι αποκλειστικά στην ανακατασκευασμένη αραμαϊκή γλώσσα, στη δημώδη εβραϊκή και στη λατινική, οπότε σε όλες τις χώρες προβάλλεται με υπότιτλους ή μεταγλωττισμένη.

Το φιλμ σημείωσε εμπορική επιτυχία, παρά το γεγονός ότι είχε πάρει τον χαρακτηρισμό R (Restricted – ακατάλληλη για ανήλικους). Το 2005 ήταν υποψήφια για τρία Βραβεία Όσκαρ, στις κατηγορίες, καλύτερης φωτογραφίας, καλύτερης πρωτότυπης μουσικής και μακιγιάζ. Ο Μελ Γκίμπσον εκτός από τη σκηνοθεσία συμμετέχει και στην παραγωγή. Στην επική δραματική ταινία με θέμα τα Πάθη του Ιησού Χριστού, ο Τζιμ Καβίζελ έχει τον ομώνυμο ρόλο, ενώ τη Μαρία Μαγδαληνή ενσαρκώνει η Ιταλίδα ηθοποιός, Μόνικα Μπελούτσι.

«Μαρία Μαγδαληνή» (Mary Magdalene – 2018) του Γκαρθ Ντέιβις (Ηνωμένο Βασίλειο)

Το ανθρώπινο πορτρέτο μίας από τις πλέον αινιγματικές και αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στην Ιστορία. Η Ρούνεϊ Μάρα, στην ιδιαίτερη αυτή βιογραφία, υποδύεται τη Μαρία, μια νεαρή γυναίκα που αναζητά ένα νέο τρόπο ζωής και αψηφώντας τις ιεραρχίες και τις αξίες της παραδοσιακής της οικογένειας, γίνεται μέλος ενός κοινωνικού κινήματος με επικεφαλής τον Ιησού το Ναζωραίο (στον ρόλο ο Χοακίν Φίνιξ). Σύντομα, η Μαρία βρίσκει τη θέση της μέσα στο κίνημα και το πνευματικό της ταξίδι την τοποθετεί στην καρδιά μιας ιστορίας που θα τη φέρει αντιμέτωπη με το πεπρωμένο του Ιησού και τη δική της θέση σ’ αυτό. Η ανείπωτη ιστορία της Μαρία Μαγδαληνής, της πιστής ακολούθου του Ιησού, για πρώτη φορά θα ακουστεί. Πρωταγωνιστούν: Ρούνι Μάρα, Γιοακίν Φίνιξ, Τσιούετελ Έτζιοφορ, Αριάν Λαμπντ, Ταχάρ Ραχίμ.

O Γκαρθ Ντέιβις (Το Μυστικό της Λίμνης – 2013), πραγματοποίησε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στην μεγάλη οθόνη, παρουσιάζοντας μία δραματική, συγκινητική ιστορία, βασιζόμενη στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Ο Μακρύς Δρόμος της Επιστροφής» του Σαρού Μπρίρλι. Η ταινία «Lion» (2016), διαθέτει ένα εξαιρετικό σύνολο ηθοποιών, εκ των οποίων ξεχωρίζουν η Νικόλ Κίντμαν, ο Ντεβ Πατέλ και η Ρούνι Μάρα. Δύο χρόνια μετά, ο Αυστραλός κινηματογραφιστής, επιστρέφει με τη νέα του ταινία, «Μαρία Μαγδαληνή», έχοντας και πάλι στο πλευρό τη Ρούνι Μάρα να ερμηνεύει τον ομώνυμο ρόλο, ενώ ο Γιοακίν Φίνιξ ενσαρκώνει τον Χριστό.

Η ιστορία του Χριστού έχει εμπνεύσει γενιές και γενιές σκηνοθετών, μεταξύ αυτών τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι, τον Μάρτιν Σκορσέζε και τον Μελ Γκίμπσον. Πρόκειται για μια ιστορία που έχει ειπωθεί με τόσους διαφορετικούς τρόπους, αλλά, η οποία, ούσα τόσο πλούσια και ανοιχτή σε ερμηνείες, ενέπνευσε τους παραγωγούς της συγκεκριμένης ταινίας ώστε να την προσεγγίσουν από διαφορετική σκοπιά, με εφαλτήριο ένα αρχαιολογικό εύρημα.

«Η ανακάλυψη τμημάτων μιας περγαμηνής με το φερόμενο ως Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής πυροδότησε την ιδέα να ειπωθεί η ιστορία αυτής της γυναίκας. […] Κάθε γενιά, άλλωστε, προσεγγίζει από τη δική της σκοπιά ιστορίες που βασίζονται στη σύγχρονη εποχή. Μια ταινία, λοιπόν, για να έχει κοινό οφείλει να έχει κάτι να πει που να το αφορά. Η γυναικεία οπτική της ιστορίας της ζωής και του θανάτου του Ιησού Χριστού ρίχνει φως σε θέματα που άπτονται στο σήμερα. […] Από την άλλη είναι μεγάλη η ευθύνη όταν αφηγείσαι μια ιστορία που είναι τόσο σημαντική για τους ανθρώπους.» σχολιάζει ο Ι. Κάνινγκ, παραγωγός.

Για τον σκηνοθέτη Γκαρθ Ντέιβις, μια από τις βασικές πηγές έμπνευσής του ήταν η Μαλάλα Γιουσαφζάι, η οποία, αν και οι Ταλιμπάν την πυροβόλησαν στο πρόσωπο επειδή ήθελε να πάει σχολείο, εκείνη κέρδισε το βραβείο Νόμπελ, δίνοντας έναν εξαιρετικό λόγο, συγχωρώντας τους Ταλιμπάν για τις πράξεις τους. «Η πράξη της συγχώρεσης, η απόλυτη πράξη αγάπης είναι η καρδιά αυτής της ταινίας. Διαβάζοντας το σενάριο σκέφτηκα τη Μαλάλα και πόσο με συγκίνησε και πόσο αναγνωρίζω σε εκείνη την ιστορία της Μαρίας» σχολιάζει ο σκηνοθέτης.