Την «ιδιαίτερα αισθητή» απουσία ομοφυλόφιλων χαρακτήρων στις ταινίες της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Hollywood, αλλά και την «προσβλητική και συκοφαντική» προβολή τους, καταγγέλλει η αμερικανική οργάνωση GLAAD, που υπερασπίζεται τα δικαιώματα της κοινότητας ΛΟΑΤ στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης ομοφυλόφιλοι εμφανίστηκαν σε 17 από τις 102 ταινίες μεγάλων στούντιο της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας. Επιμέλεια: Τόνια Γκόρου.

Όπως αναφέρει η οργάνωση στις 17 αυτές ταινίες η απεικόνιση των χαρακτήρων ήταν προσβλητική και συκοφαντική. «Η απουσία ομοφυλόφιλων χαρακτήρων σε σημαντικούς ρόλους σε εμπορικές ταινίες, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα μεγάλα στούντιο του Χόλιγουντ ενδέχεται να επηρεάζουν περισσότερο αρνητικά, παρά θετικά την παγκόσμια κοινή γνώμη όσον αφορά την κατανόηση των ζητημάτων που αφορούν αυτά τα άτομα», δήλωσε η πρόεδρος της οργάνωσης GLAAD.

«Εφόσον τα στούντιο αυτά συγκεντρώνουν τα βλέμματα εκατομμυρίων μελών του κοινού, θα έπρεπε να αντικατοπτρίζουν τον πραγματικό ιστό της κοινωνίας μας και όχι να τροφοδοτούν το μίσος και τις προκαταλήψεις ενάντια στα άτομα με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό», υπογράμμισε.

Η Sony Pictures ήταν η μοναδική από τις μεγάλες εταιρίες παραγωγής της αμερικανικής βιομηχανίας, που συγκέντρωσε μία «καλή» αξιολόγηση σχετικά με τη θετική απεικόνιση των ομοφυλόφιλων χαρακτήρων. Η εταιρεία ξεχώρισε κυρίως για δύο ταινίες που κυκλοφόρησαν το 2013. Πρόκειται για το «Battle of the Year», το σενάριο της οποίας ήταν εμπνευσμένο από το παγκόσμιο πρωτάθλημα break dancing της Γαλλίας, αλλά και για την ταινία φαντασίας με μεγάλο προϋπολογισμό, «The Mortal Instruments: City of Bones». Ξεχώρισαν δύο ακόμη ταινίες από την το «Kick Ass 2» της Universal και το «Delivery Man» της Γουόλτ Ντίσνεϊ.

Kινηματογραφικοί κολοσσοί, όπως οι Paramount Pictures και Warner Brothers, συγκέντρωσαν πολύ χαμηλή βαθμολογία επειδή οι ταινίες τους δεν περιελάμβαναν καμία θετική απεικόνιση ομοφυλόφιλων χαρακτήρων. Οι ταινίες «Pain and Gain: Οι φουσκωτοί του Μαϊάμι» της Paramount και «We’re the Millers» της Warner Brothers, κατηγορήθηκαν ότι προκαλούν «γκέι πανικό», ενώ η ταινία «Ο λύκος της Wall Street» του Μάρτιν Σκορτσέζε δέχθηκε έντονες επικρίσεις για τον χαρακτήρα του ομοφυλόφιλου μπάτλερ.

Αντλώντας έμπνευση από το  τεστ «Bechdel», που αξιολογεί τις ταινίες με βάση το αν οι γυναικείοι κινηματογραφικοί διάλογοι αφορούν ένα διαφορετικό θέμα πέραν των ανδρών, η οργάνωση GLAAD δημιούργησε το τεστ «Vito Russo». Ουσιαστικά πρόκειται για ένα τεστ αξιολόγησης που αποτελεί παγκόσμια πρωτοπορία. Μια ταινία για να αξιολογηθεί, πρέπει να έχει στο σενάριο τουλάχιστον έναν ομοφυλόφιλο χαρακτήρα «που δε θα προσδιορίζεται αποκλειστικά, ή κατά ένα μεγάλο μέρος, από τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή τη σεξουαλική του ταυτότητα». Απαραίτητο επίσης κριτήριο αποτελεί η σημασία του χαρακτήρα για το έργο που θα αξιολογείται με βάση το πόσο θα επηρέαζε την πλοκή μία ενδεχόμενη απουσία του. Σύμφωνα με την οργάνωση μόνο 7 από τις 17 ταινίες με ομοφυλόφιλους χαρακτήρες πληρούσαν τις παραπάνω προϋποθέσεις.

Τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα για τους διεμφυλικούς χαρακτήρες που το 2013 περιλαμβάνονταν μόνο σε δύο ταινίες σε πολύ μικρούς ρόλους, δοσμένους με αρνητικό τρόπο. «Η προβολή διεμφυλικών ατόμων παραμένει δεκαετίες πίσω σε σύγκριση με την προβολή ομοφυλόφιλων ή λεσβιών και όσες φορές προβάλλονται πρόκειται για εικόνες που ενισχύουν την περιθωριοποίηση». Ενδεικτικά η οργάνωση αναφέρεται στις ταινίες «Anchorman 2» και «Identity Thief», που ο μόνος λόγος που χρησιμοποιήθηκαν ήταν για διακωμώδηση. Σε δημοσίευμα του Guardian, σημειώνεται πως αξιοσημείωτο είναι ότι «σε καμία από τις ταινίες, ακόμη και σε αυτές που επαινέθηκαν από τη GLAAD, δεν καταγράφεται γκέι χαρακτήρας σε πρωταγωνιστικό ρόλο».