Οι σύγχρονες τσιμεντένιες κατασκευές μέσα σε λίγες μόλις δεκαετίες εμφανίζουν σοβαρές φθορές. Όμως εκείνες των αρχαίων Ρωμαίων διατηρούνται ακόμη, παρά το πέρασμα των αιώνων, άθικτες. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; 

Η απάντηση κρύβεται στα στοιχεία που χρησιμοποιούσαν τότε: το μείγμα ηφαιστειακής τέφρας, λάιμ (που περιείχε οξείδιο του ασβεστίου), θαλασσινού νερού και η ενσωμάτωση ηφαιστειακών πετρωμάτων κρατούσαν στη θέση τους προβλήτες, κυματοθραύστες και λιμάνια. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι σε αντίθεση με τις σύγχρονες, οι παράλιες κατασκευές της αρχαιότητας χρόνο με το χρόνο γίνονταν πιο δυνατές! 

Οι επιστήμονες θεωρούν ότι η αντίδραση του θαλασσινού νερού με τα ηφαιστειακά μέταλλα στο κονίαμα δημιουργούσαν νέα μέταλλα που το ενίσχυαν. 

Σύμφωνα με την έρευνα, αλλά και τη λογοτεχνική κληρονομιά των αρχαίων Ρωμαίων, όπου εξυμνούνται αυτές τους οι κατασκευές, οι μηχανικοί τους ήξεραν ήδη από τότε τις αξίες που είχε το κονίαμα που έφτιαχναν. 

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το θαλασσινό νερό διερύγνυε τους ηφαιστειακούς κρυστάλλους, και το ασβέστιο αντιδρούσε με τα στοιχεία που εκλύονταν και σχημάτιζε νέους. Όσο οι κρύσταλλοι και τα νέα μέταλλα αυξάνονταν σε μέγεθος, απέτρεπαν τις ρωγμές να μεγαλώσουν ενδυναμώνοντας διαρκώς την κατασκευή!

Στις σύγχρονες τσιμεντένιες κατασκευές, προβλέπεται τα υλικά να πάρουν την τελική μορφή τους μόλις στερεοποιηθούν και έκτοτε να μην υποστούν αλλαγές. Αυτό σημαίνει πως οι όποιες αντιδράσεις μεταξύ των στοιχείων και των μετάλλων σημειωθούν απλά θα προκαλέσουν φθορές.