Τα κλωνοποιημένα σκυλιά της Barbra Streisand έγιναν πρόσφατα πρωτοσέλιδα σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά του ξένου τύπου, ωστόσο η διαδικασία της κλωνοποίησης κατοικίδιων είναι εφικτή εδώ και σχεδόν μια δεκαετία.

Η διάσημη ηθοποιός και τραγουδίστρια κλωνοποίησε τη 14χρονη Σαμάνθα, ένα σκυλάκι ράτσας Κοτόν ντε Τουλεάρ, όταν πέθανε το 2017 και σήμερα έχει δύο καρμπόν της. Η Streisand είπε στο περιοδικό Variety ότι η κλωνοποίηση έγινε με κύτταρα από το στόμα και το στομάχι της Σαμάνθας, ενώ το ονόματα του είναι Miss Scarlett και Miss Violet. «Έχουν διαφορετικές προσωπικότητες. Περιμένω να μεγαλώσουν για να δω αν έχουν τα καστανά της μάτια και τη σοβαρότητά της», είπε για τα δύο κουτάβια.

Η κλωνοποίηση κατοικίδιων είναι μια εφικτή επιλογή για κάθε ιδιοκτήτη κατοικίδιου ζώου και κοστίζει περίπου 100.000 δολάρια. Εταιρίες όπως η Sooam Biotech στη Νότια Κορέα και η ViaGen στο Τέξας προσφέρουν αυτήν την υπηρεσία στο κοινό εδώ και χρόνια. Ωστόσο, πολλά ηθικά ζητήματα προκύπτουν από το θέμα της κλωνοποίησης κατοικίδιων, το οποίο έχει διχάσει κοινό και ερευνητές.

Πως δημιουργούνται οι κλώνοι;

Η «παραγωγή» ενός κλωνοποιημένου σκύλου είναι μια δύσκολη διαδικασία και απαιτεί συλλογή κυττάρων από πολλούς διαφορετικούς σκύλους. Σε μια συνέντευξη του στο Scientific American, ο συγγραφέας και ερευνητής, John Woestendiek, εξήγησε τη διαδικασία:

«Εκτός από το δείγμα ιστού του αρχικού σκύλου, οι επιστήμονες θα χρειαστεί να συλλέξουν περίπου 12 κύτταρα από τα ωάρια άλλων σκύλων. Και αφού τελειώσουν αυτή τη διαδικασία με τα κύτταρα, θα χρειαστούν μια «παρένθετη» μητέρα για να γεννήσει τα κουτάβια».

Στις ιστοσελίδες τους, τόσο η Sooam Biotech όσο και η ViaGen επιβεβαιώνουν ότι χρειάζονται περίπου 60 ημέρες μετά την ένεση με το κλωνοποιημένο έμβρυο για τη γέννηση των σκύλων, ενώ μερικές φορές προχωρούν και σε χειρουργική επέμβαση με καισαρική τομή.

Τι ομοιότητες υπάρχουν;

Τα κλωνοποιημένα ζώα έχουν ακριβώς τα ίδια γονίδια με τον δότη τους, αλλά ενδέχεται να υπάρχουν μικρές αποκλίσεις στον τρόπο με τον οποίο εκφράζονται αυτά τα γονίδια. Τα σημάδια ή το χρώμα των ματιών για παράδειγμα, μπορεί να διαφέρουν.

Στην προσωπικότητα συνήθως υπάρχουν περισσότερες διαφορές, καθώς αυτή επηρεάζεται από το περιβάλλον στο οποίο γεννιέται το κουτάβι, οπότε είναι απίθανο να μπορεί να αναπαραχθεί σε εργαστήριο.

Είναι υγιή τα κλωνοποιημένα κατοικίδια;

Επιστημονικές ομάδες που ασχολούνται με την κλωνοποίηση, υποστηρίζουν ότι τα κλωνοποιημένα ζώα είναι γενικά υγιή. Τα σκυλιά, ωστόσο, έχουν λίγο πιο περίπλοκα αναπαραγωγικά συστήματα, καθιστώντας πιο δύσκολη τη διαδικασία κλωνοποίησης.

Όταν οι σκύλοι κλωνοποιήθηκαν για πρώτη φορά, οι επιστήμονες ανησυχούσαν ότι οι κλώνοι θα γινόταν γρηγορότεροι από τους κανονικούς σκύλους. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κλώνοι ήταν εξίσου υγιείς με τα σκυλιά που δεν είχαν κλωνοποιηθεί.

Ο πρώτος κλώνος σκύλων δημιουργήθηκε το 2005 και ήταν ένα αφγανικό κυνηγόσκυλο που ονομάστηκε Snuppy στη Νότια Κορέα. Η Snuppy έζησε περίπου 10 χρόνια πριν πεθάνει από καρκίνο, ενώ τα αφγανικά κυνηγόσκυλα ζουν για περίπου 11 χρόνια. Το 2015, οι επιστήμονες κλωνοποίησαν τρία νέα κουτάβια από τη Snuppy και τα σκυλιά εμφανίστηκαν υγιή και φυσιολογικά. Οι επιστήμονες συνεχίζουν να παρακολουθούν την πορεία τους.

Γιατί είναι αμφιλεγόμενη η κλωνοποίηση κατοικίδιων;

Σε αντίθεση με τα ζώα στη γεωργική βιομηχανία, για την κλωνοποίηση κατοικίδιων ζώων δεν υπάρχουν αντίστοιχα νομοσχέδια. Το 2005, η Καλιφόρνια προσπάθησε να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα απαγόρευε την διαδικασία. Οι υπεύθυνοι εξέφρασαν τις ανησυχίες τους για την υγεία και τον μετέπειτα έλεγχο των ζώων κι έτσι το νομοσχέδιο τελικά καταψηφίστηκε.

Χωρίς επίβλεψη, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πόσοι σκύλοι κλωνοποιούνται ετησίως. Ορισμένες ομάδες υπεράσπισης ζώων, όπως η Humane Society, αντιτίθενται στην πρακτική. «Η Humane Society των Ηνωμένων Πολιτειών αντιτίθεται στην κλωνοποίηση οποιουδήποτε ζώου για εμπορικούς σκοπούς λόγω σημαντικών ανησυχιών για την καλή του διαβίωση. Οι εταιρίες που κλωνοποιούν κατοικίδια ζώα αποκομίζουν κέρδη, προσφέροντας ένα ψεύτικο αντίγραφο ενός αγαπημένου σκύλου ή γάτας. Αλλά αυτά τα κατοικίδια δεν μπορεί να προσφέρουν κάτι στην επιστημονική κοινότητα γιατί δε θα μείνουν εκεί για παρακολούθηση. Συνεπώς είναι κάτι πολύ περιττό», δήλωσε ο Vicki Katrinak, υπεύθυνος προγράμματος της έρευνας για τα ζώα στην κοινωνία.

Παράλληλα, τα μέτρα εποπτείας που προτείνει η Ευρωπαϊκή Ένωση επικεντρώνονται προς το παρόν μόνο στα τρόφιμα.