Η νέα βιογραφία του Άγγλου φυσιοδίφη και γεωλόγου, Κάρολου Δαρβίνου, με την υπογραφή του Αντριου Νόρμαν Γουίλσον, πρόκειται να μας κάνει να αναθεωρήσουμε τα όσα ξέρουμε για τον γνωστό επιστήμονα.

Στόχος του 67χρονου Γουίλσον είναι να απομυθοποιήσει την επιστήμη του Δαρβίνου, που θεωρεί ψεύτικη και ξεπερασμένη και να αποκαλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα του, που παρουσιάζεται ως ένας αδίστακτος, σκληρός, δεσποτικός και εγωιστής επιστήμονας με πολλά συμφέροντα, σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian.

Δίνει μάλιστα ιδιαίτερο βάρος σε φήμες και ανεπιβεβαίωτες μαρτυρίες για την προσωπική ζωή του Δαρβίνου, ο οποίος φέρεται, για παράδειγμα, να έδωσε εντολή, με τη σύμφωνη γνώμη της συζύγου του Έμα, να θανατωθεί η γάτα της κόρης τους διότι είχε επιτεθεί σε ένα από τα περιστέρια στα οποία εφάρμοζε τις θεωρίες του περί επιλεκτικής εκτροφής. Η ιστορία θέλει τη μικρή Έτι να μην έχει προειδοποιηθεί για την τύχη του κατοικίδιού της και χρόνια μετά να δηλώνει τραυματισμένη από την προδοσία των γονιών της.

Ο Δαρβίνος έμεινε στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης και ήταν ο εισηγητής του μηχανισμού της φυσικής επιλογής, μέσω του οποίου πρότεινε ότι συντελείται η εξέλιξη όπου όλα τα είδη ζωής προέρχονται από κοινούς προγόνους και έχουν διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου.

Σύμφωνα με τον Γουίλσον όμως, ο Δαρβίνος ήταν ένας εγωιστής που χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να μείνει στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος επιστήμονας όλων των εποχών. Κατηγορείται μάλιστα ότι απέφευγε να πηγαίνει στις κηδείες των συγγενών του και δεν ήταν λάτρης της σεξουαλικής επαφής, αν και έκανε δέκα παιδιά. Παρά το γεγονός ότι πέθανε επτά χρόνια πριν γεννηθεί ο Χίτλερ, προφανώς άνοιξε το δρόμο για την ερωτική σχέση των Ναζί με την ευγονική.

Παράλληλα, ο Γουίλσον κατηγορεί τον Δαρβίνο και για το επιστημονικό του έργο. Επισημαίνει μάλιστα ότι οι περισσότερες θεωρίες και μελέτες πάνω στη θεωρία της εξελίξεις έγιναν από τον παππού του Erasmus Darwin και στη συνέχεια τις πέρασε ως δικές του. Ο Δαρβίνος αφομοίωσε τους υπαινιγμούς και τις υποθέσεις της προηγούμενης γενιάς επιστημόνων συγγραφέων και ξεκίνησε μια ενδελεχή συλλογή δεδομένων που του επέτρεψαν να τεκμηριώσει αυτό που μέχρι τότε ήταν απλώς διαδεδομένη υποψία.

Ωστόσο, ο Δαρβίνος ήταν πάντα έτοιμος να απαντήσει σε όλα τα ερωτήματα που προέκυπταν από κενά, αδιέξοδα και λάθη στην αφήγηση του και συνέχιζε να τροποποιεί τα επιχειρήματα του. Όμως για τον Γουίλσον, αυτή η συνεχής ανάγκη να αναθεωρήσει το δημοσιευμένο του έργο, είναι απόδειξη ότι είχε ελλιπείς γνώσεις και έναν συνεχή φόβο για να μην καταλάβουν τα λάθη του.

Το πιο σκληρό που υποστηρίζει ο Γουίλσον στο βιβλίο του, είναι ότι ο Δαρβίνος ήταν υπερασπιστής της δουλείας και ρατσιστής. Αυτό το στηρίζει σε μικρές ιστορίες που έχει συλλέξει για τη ζωή του. Ωστόσο, ο Γουίλσον, δεν έχει αποδείξεις για όλες αυτές τις ιστορίες. Το μόνο που γνωρίζουμε στην πραγματικότητα είναι ότι ήταν ένας Άγγλος με τις συνήθεις προκαταλήψεις της εποχής του.

Όπως είναι λογικό το βιβλίο έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις και έχει αρκετούς επικριτές. Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ο μόνος στόχος του συγγραφέα είναι να προκαλέσει. Ο ιστορικός με ειδίκευση σε θέματα επιστήμης Τζον Βαν Γουάι, κατηγορεί τον Γουίλσον με κείμενό του στο περιοδικό “New scientist” για παρανόηση της θεωρίας του Δαρβίνου περί φυσικής επιλογής και για άλλες επιστημονικές ανακρίβειες, ιστορικά λάθη, καθώς και λάθη σε χρονολογίες και στις υποσημειώσεις.

“Είναι εσφαλμένο, κακόβουλο και εντέλει παραπλανητικό”, αναφέρει για το έργο του Γουίλσον, ο δρ Αντριαν Γούλφσον. Παρόλο αυτά αναγνωρίζει ότι το βιβλίο είναι καθαρογραμμένο και προκαλεί προβληματισμό.