Μετά από 10 χρόνια ένοπλων συγκρούσεων στο Αφγανιστάν , οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εξακολουθούν να βρίσκονται μακριά από την επίτευξη των αρχικών τους στόχων, αναφέρει ο απόστρατος Στρατηγός Στάνλεϊ Μακ Κρίσταλ, πρώην διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων. Ο ίδιος εξηγεί ότι οι ΗΠΑ ξεκίνησαν τον πόλεμο έχοντας υπόψη μία «τρομακτικά απλοϊκή» άποψη, δίχως τις γνώσεις που θα οδηγούσαν τον πόλεμο του Αφγανιστάν στην επιθυμητή εξέλιξη για τις ΗΠΑ.

Ads

Η  τρομοκρατική επίθεση της 11ης  Σεπτεμβρίου 2001 επί Αμερικανικού εδάφους, ήταν το έναυσμα για την επιχείρηση «Διαρκής Ελευθερία», στόχος της οποίας ήταν ο εντοπισμός του Οσάμα Μπιν Λάντεν και η εξόντωση των Ταλιμπάν. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, περισσότεροι από 10.000 άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή τους μόνο τα τελευταία 5 χρόνια ενώ οι διεθνείς στρατιωτικές δυνάμεις μετρούν τουλάχιστον  2.500  απώλειες, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι Αμερικανοί. Ο Πολ Γουντ, ανταποκριτής του BBC στην Καμπούλ, λέει ότι οι Δυτικοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι τα φαινόμενα βίας θα συνεχιστούν σε αρκετές περιοχές του Αφγανιστάν, ακόμα και μετά την απόσυρση του ΝΑΤΟ από τη χώρα το 2014, ενώ  χωρίς μία ειρηνευτική συμφωνία με τους Ταλιμπάν, είναι απίθανο να δοθεί τέλος στον πόλεμο.

Η μακρόχρονη σύγκρουση στο Αφγανιστάν ήδη έχει ξεπεράσει το Βιετνάμ και χαρακτηρίζεται ως ο μεγαλύτερος πόλεμος στην ιστορία των ΗΠΑ.

Προτού αναγκαστεί σε παραίτηση, με αφορμή μία συνέντευξη που παραχώρησε σε περιοδικό,  ο Μακ Κρίσταλ  είχε δηλώσει ενώπιον του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ήταν ελάχιστα πιο μπροστά από τα «μισά του δρόμου  προς την επίτευξη των στρατιωτικών στόχων τους». Το δυσκολότερο έργο ήταν «η δημιουργία μίας νόμιμης κυβέρνησης που θα έπειθε τους Αφγανούς πολίτες ότι είναι ικανή να περιορίσει την επιρροή των Ταλιμπάν και να εξισορροπήσει την κατάσταση στη χώρα». «Ούτε τότε αλλά ούτε και τώρα γνωρίζουμε αρκετά», τονίζει ο Μακ Κρίσταλ. «Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε μια πολύ επιφανειακή κατανόηση της κατάστασης και μια τρομακτικά απλοϊκή άποψη της πρόσφατης ιστορίας  των τελευταίων 50 ετών».

Η επιλογή της Αμερικής να συμμετάσχει σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν αποκωδικοποιήθηκε ως άσκηση του δικαιώματός της να υπερασπιστεί τον εαυτό της, μετά την 9/11. Ωστόσο η εισβολή στο Ιράκ δύο χρόνια αργότερα «άλλαξε την άποψη του Μουσουλμανικού κόσμου για την προσπάθεια της Αμερικής» και είχε ως αποτέλεσμα την «εκτροπή στρατιωτικών πόρων που θα μπορούσαν να είχαν αξιοποιηθεί διαφορετικά».

Τα σχόλια του Μακ Κρίσταλ έρχονται να ενισχύσουν περαιτέρω όσα υποστηρίζουν ομάδες βοήθειας, οι οποίες κάνουν λόγο για ελάχιστες πραγματικές βελτιώσεις στις συνθήκες που επικρατούν στο Αφγανιστάν. Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις που συμμετέχουν στον Οργανισμό Αρωγής προς τους Αφγανούς, αναφέρουν ότι τα 57 δισεκατομμύρια δολάρια που έχουν διατεθεί προς το Αφγανιστάν, έχουν ως αποτέλεσμα ορισμένα οφέλη, ωστόσο αυτά δεν οδηγούν πάντοτε σε ουσιαστική αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μεγάλου μέρους του τοπικού πληθυσμού.

Παρά το γεγονός ότι σήμερα, το 80% των Αφγανών έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, σε σύγκριση με το 9% του 2001,  πολλές από τις ολοκαίνουργιες κλινικές συχνά είναι κλειστές ή ελλιπώς εξοπλισμένες, σύμφωνα με το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας.  «Πίσω από τους αριθμούς και τα στατιστικά στοιχεία κρύβονται εικόνες ανθρώπων που αγωνίζονται να φτάσουν σε κλινικές οι οποίες όμως δεν διαθέτουν φάρμακα ή γιατρούς. Τα παιδιά στο σχολείο δεν έχουν βιβλία, ούτε υπάρχουν κατάλληλες αίθουσες διδασκαλίας», δήλωσε ο διευθυντής της ομάδας βοήθειας ACBAR, Anne Garella. Η χώρα αντιμετωπίζει επίσης τη χειρότερη ξηρασία εδώ και μια δεκαετία, με το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα να εκτιμά ότι 2.600.000 άνθρωποι αναμένεται να χρειαστούν βοήθεια.

Η Διεθνής Αμνηστία νωρίτερα αυτή την εβδομάδα εξέφρασε την ικανοποίησή της για την πρόοδο που σημειώνεται αναφορικά με τους νόμους περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τη διαθεσιμότητα των υπηρεσιών εκπαίδευσης και υγείας και τη μείωση των διακρίσεων κατά των γυναικών. Η κατάσταση ωστόσο στους κρίσιμους τομείς της δικαιοσύνης, της αστυνόμευσης και της ασφάλειας παραμένει στάσιμη ή χειροτερεύει.

«Η αφγανική κυβέρνηση και οι εταίροι της δεν μπορούν να συνεχίσουν  να δικαιολογούν τις χαμηλές επιδόσεις τους λέγοντας ότι τα πράγματα είναι καλύτερα από τη δεκαετία του 1990″, δήλωσε ο Σαμ Ζαρίφη, επικεφαλής της Διεθνούς Αμνηστίας για τις περιοχές της Ασίας και του Ειρηνικού.