Εξαιρετικός ρεπόρτερ της βελγικής τηλεόρασης και πολεμικός ανταποκριτής, ο Τζόσι Ντουμπιέ φθάνει στην Ελλάδα την επομένη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Οι πολίτες είναι τρομοκρατημένοι και αρνούνται να μιλήσουν, αλλά σε λιγότερο από μία εβδομάδα μετά ο Παπαδόπουλος ανατρέπεται.

Μέχρι να εδραιωθεί στην εξουσία ο νέος δικτάτορας Ιωαννίδης και να ξεκαθαρίσει τι έχει συμβεί, μεσολαβούν μερικές ώρες. Τα στόματα αρχίζουν αρχίζουν να ανοίγουν. Η κάμερα του Τζόσι καταγράφει ανέκδοτες ιστορικές στιγμές που παρουσιάζονται για πρώτη φορά. Συνάντησα πρόσφατα αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο και δημοσιογράφο στις Βρυξέλλες, σε μία διαδήλωση για τον Τζούλιαν Ασάνζ.

Ο ίδιος διηγείται…

Έφτασα στην Αθήνα μεθεπόμενη από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ήταν φρίκη, τρόμος. Ήμουν πολεμικός ρεπόρτερ για 27 χρόνια. Δεν έχω δει ποτέ ανθρώπους τόσο φοβισμένους. Κανείς δεν τολμούσε να μου μιλήσει.

Επιπλέον υπήρχε απαγόρευση κυκλοφορίας. Και μετά μερικές μέρες ήραν τα μέτρα και βρήκαμε την ευκαιρία να πάμε στην Πλάκα. Και εκεί γνώρισα μια πολύ ωραία Αμερικανίδα και της ζήτησα να έρθει για ένα ποτό στο δωμάτιο μου στο ξενοδοχείο.

Αλλά όταν φτάσαμε στην Ομόνοια, υπήρχαν παντού τανκ. Πραξικόπημα! Ετρεξα στο ξενοδοχείο. Είπα στον εικονολήπτη, έλα, πάμε, πάμε και αρχίσαμε να κινηματογραφούμε κοντά στον Σύνταγμα. Αλλά κάποια στιγμή, ήρθε ένας αξιωματικός με το περίστροφό του, με σημάδεψε και μου είπε: «Θα σε σκοτώσω».

Έτσι πήγαμε στο ξενοδοχείο Grand Bretagne και κάναμε πλάνα από εκεί. Αλλά απέναντι υπήρχαν αλεξιπτωτιστές και μας είδαν.Λίγα λεπτά αργότερα, έσπασαν την πόρτα, με χτύπησαν με τα κοντάκια των τουφεκιών τους και μου έσπασαν το γόνατο. Επρεπε να πάω στο νοσοκομείο και συνέχισα τo ρεπορτάζ με πατερίτσες.

Βγήκαμε στο δρόμο, πήραμε συνεντεύξεις από ανθρώπους. Κανείς δεν ήξερε τι συνέβαινε.Όλοι ελεγαν «δεν ξέρουμε». Και ξαφνικά ακούμε «Γκιζίκης, Γκιζίκης». Κανείς δεν τον ήξερε, αλλά voila ο νέος αρχηγός του κράτους.