Το tvxs.gr παρουσιάζει τους Νέους Στιχουργούς του Μικρού Πολυτεχνείου. Συνέντευξη Ελευθερία Παναγάκου.

Στην Ελλάδα της κρίσης οι άνθρωποι δημιουργούν. Αλλά είναι πιο δύσκολο να βγει στο φως η δουλειά τους.

Το tvxs.gr στηρίζει την προσπάθεια του Μικρού Πολυτεχνείου να συναντήσουν οι νέοι στιχουργοί το κοινό τους και σας τους συστήνει.

Η Ελευθερία Παναγάκου συμμετέχει μεταξύ άλλων στο cd Νέοι Στιχουργοί Στο Φως του Μικρού Πολυτεχνείου και του Μικρού Ήρωα.

Πήρε επίσης το πρώτο βραβείο στους Αγώνες τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ως τραγουδοποιός.

Χρόνια τώρα (2007) το Μικρό Πολυτεχνείο καλλιεργεί τις δυνατότητες και τις ικανότητες νέων στιχουργών για να εμβαθύνουν και να διευρύνουν τους δημιουργικούς τους ορίζοντες.

Στην πορεία αυτή, συνεργάτες επιμελητές της στιχουργικής ήταν στο πρόσφατο παρελθόν, η Δήμητρα Γαλάνη, ο Θοδωρής Κοτονιάς, ο Κώστας Χατζόπουλος, ο Απόστολος Καλτσάς κα.

Φέτος με την παρουσίαση των τραγουδιών που προέκυψαν από τα σεμινάρια στιχουργικής με επιμελήτρια την Φωτεινή Λαμπρίδη στο Γυάλινο UP STAGE , ο Άγγελος Σφακιανάκης πήρε την πρωτοβουλία και ηχογράφησε 22 πρωτότυπα τραγούδια από όλες τις συναυλίες παρουσιάσεις του Μικρού Πολυτεχνείου και δημιούργησε μια ανθολογία με τίτλο «Νέοι στιχουργοί στο φως».

Οι στίχοι δόθηκαν σε διακεκριμένους συνθέτες της νεώτερης γενιάς , συνοδοιπόρους στην αγωνία για την ποιότητα και την αλήθεια του σύγχρονου τραγουδιού.

Τα τραγούδια που δημιουργήθηκαν και περιλαμβάνονται σε αυτό το «Τετράδιο-cd» είναι ευαίσθητα, τολμηρά και ανατρεπτικά .

1. Άρχισα να γράφω στίχους όταν…

Άρχισα να γράφω στίχους όταν μου το “ζήτησε” η μουσική μου. Όταν ένιωσε την ανάγκη -κι αυτή μαζί με μένα- να θέλει πια, εκτός από το να «υπονοεί», και να «εννοεί»! Χρειαζόμουν στο γυμνό και αόριστο πρόσωπο της μουσικής μου, να δώσω λόγο, με φωνή, όνομα και ταυτότητα. Άρχισα να γράφω στίχους όταν οι ανησυχίες, τα συναισθήματα και οι ευαισθησίες μου – από άτακτες σκέψεις – έγιναν οι πρώτες μου χειροπιαστές ιδέες· κι από ιδέες, νοήματα καίρια και περιεκτικά· κι από νοήματα, λέξεις με δύναμη, που με έκαναν να τις εμπιστευτώ. Άρχισα να γράφω στίχους όταν κατάλαβα ότι ο στίχος δεν είναι μόνο «πρόβλημα», αλλά και «λύση».

2. Στο Μικρό Πολυτεχνείο έμαθα…
 
«Δε γράφουμε Για εμάς, αλλά Από εμάς . . . ». Αυτή η φράση εκτός από μάθημα, κανόνας, οδηγός, βασική αρχή, είναι και η σπουδαιότερη συμβουλή που πήρα από τους Δασκάλους του Μικρού Πολυτεχνείου και έγινε για μένα αξίωμα που το πιστεύω και το « κρατάω » μέχρι σήμερα. Στο Μικρό Πολυτεχνείο έμαθα να τολμώ να « εκτίθεμαι ». Να δοκιμάζομαι μέσα από περιορισμούς, που αντί να με εγκλωβίσουν, με ξεκλείδωναν, αφού το μόνο που μου περιόρισαν στην πραγματικότητα ήταν « η εύκολη λύση ». Έμαθα να ξεπερνάω τα όριά μου, χωρίς να αλλοιώνω τον εαυτό μου και την αλήθεια μου. Να ακούω και να ακούγομαι με σεβασμό και σεμνότητα δίχως ίχνος αντιπαλότητας, αλλά με διάθεση να νιώσω περήφανη που γράφτηκε ένας . . . «Καλός Στίχος», ακόμα κι αν αυτός δεν ήταν ο δικός μου. Το Μικρό Πολυτεχνείο υπήρξε για μένα δάσκαλος και φίλος. 

– Δάσκαλοί Μου! Θράσσο Καμινάκη, Φωτεινή Λαμπρίδη, Κώστα Χατζόπουλε, Γιώργο Ανδρέου, Κώστα Φασουλά, Λίνα Νικολακοπούλου, Απόστολε Καλτσά, Δημήτρη Κανέλλο, Κατερίνα Μπάστα, Συμμαθητές Μου, Ευχαριστώ!

Η εμπειρία της Στέγης 

Η « Στέγη » με έκανε να νιώσω « πώς είναι να πραγματοποιείς το όνειρό σου ». Με ώθησε στο να προσπαθώ για να ξαναζήσω αυτήν την εμπειρία. Το τραγούδι μου « Το Στέκι» ήταν στην πραγματικότητα το πρώτο ολοκληρωμένο μου τραγούδι που «βγήκε από το συρτάρι », και που με «έσπρωξε» να βγω κι εγώ για πρώτη φορά από το δικό μου. Το πρώτο που έφτασε στην πιο «ώριμη» φάση της ζωής του: να «φύγει» από μένα και να «ενωθεί» με τον κόσμο. Είχα τέσσερα λεπτά μόνο για μένα και το μόνο που ήθελα ήταν να τα ευχαριστηθώ απόλυτα και εγώ και το κοινό. Να μην κατέβω απ’ τη σκηνή με το παράπονο ότι θα μπορούσα να δώσω περισσότερα! Η απονομή του 1ου βραβείου και δη από τον κ. Μίμη Πλέσσα ήταν μεγάλη τιμή για μένα. Όμως τις ομορφότερες στιγμές η εμπειρία της Στέγης μου τις φύλαγε εκτός σκηνής… Στα παρασκήνια, την ώρα των Αγώνων, που όλοι χειροκροτούσαμε τη προσπάθεια του άλλου και συμμεριζόμασταν την αγωνία του· που μουσικοί και συναγωνιστές ένιωσα ότι ήμασταν μία ομάδα. Στο τέλος της βραδιάς, που η μεγαλύτερη επιβράβευση για μένα, ήταν τα συγχαρητήρια και τα κολακευτικά λόγια των Δημήτρη Παπαδημητρίου, Γιώργου Ανδρέου, Κώστα Φασουλά και όλων των γνωστών και άγνωστων ανθρώπων που παραβρέθηκαν. Η εμπειρία της Στέγης, ύστερα από αυτή την ανταπόκριση, μου απέδειξε ότι «όλο αυτό» άξιζε τον κόπο, πόσο μάλλον που το επίπεδο του συναγωνισμού ήταν πολύ υψηλό. Μου απέδειξε ότι όσα ήθελα να πω κατάφεραν να « αγγίξουν » και να « μιλήσουν » και σε άλλους. Και ελπίζω το « Στέκι » μου να έκανε κάποιον, να βρει μέσα από τα δικά μου και δικά του πράγματα : Το «Στέκι» του! 

Την εμπειρία της Στέγης την ξαναέζησα το Δεκέμβριο του 2015. Αυτή τη φορά μελοποιώντας δύο ποιήματα μεγάλων ποιητών. Τα ποιήματα «Ο Γκρεμιστής» του Κωστή Παλαμά και «Η Εθνική Λιτότης» του Γεωργίου Σουρή.

Όταν πρωτοάκουσα στίχο μου μελοποιημένο ένιωσα… 

Η πρώτη μελοποίηση στίχου μου έγινε από εμένα κι αν με ρωτάτε ως μελοποιό, ένιωσα έντονα την ευχαρίστηση αυτού του « παντρέματος » που λέγεται τραγούδι. Πολλές φορές οι ιδιότητές μου ως συνθέτη και στιχουργού «συνομιλούν», δίνοντάς μου τη δυνατότητα, όταν δουλεύω ένα στίχο, να «χτίζω» και το μουσικό του κορμό. Γι΄ αυτόν το λόγο, νιώθω… αμηχανία, όταν καλούμαι να προτιμήσω τη μουσική πρόταση ενός τρίτου. Όταν, παρ’ όλα αυτά, πρωτοάκουσα στίχο μου μελοποιημένο από άλλον συνθέτη, θυμάμαι ότι ένιωσατην πληρότητα που κατά καιρούς έχω νιώσει για δικά μου τραγούδια. Αισθάνθηκα ότι μπήκε στη διαδικασία να με γνωρίσει μέσα από τον στίχο μου κι αυτό φάνηκε στο ότι έβαλε την «υπογραφή» του χωρίς να παραγκωνίσει τη δική μου. Ο λόγος για τον τραγουδοποιό Σπύρο Λούκο και για το στιχούργημά μου «Το Σωστό Κλειδί του Κάστρου». (συμμετοχή και διάκρισή μου στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου ως στιχουργός παιδικού τραγουδιού ). 

Συνεχίζω να γράφω για τους ίδιους λόγους που ξεκίνησα. Γιατί ακόμη με απασχολεί το « Γνωστό», και κυρίως το «Άγνωστο» της ζωής μου και της ζωής γύρω μου. Γιατί «βλέπω» ακόμα στα πιο ασήμαντα πράγματα, πράγματα σημαντικά· στις διαφορές των ανθρώπων ομοιότητες και στις ομοιότητές τους διαφορές· στις μεγάλες καταστάσεις εκείνες  τις . . . μικρές. Γιατί σε όλα αυτά, νιώθω ακόμη την ανάγκη να θέλω να δώσω λόγο, με φωνή, όνομα και ταυτότητα. Με τη μόνη διαφορά ότι τώρα, χρειάζομαι όλο και περισσότερο ο λόγος μου αυτός να έχει « κάτι να πει » και σε κάποιον άλλο εκτός από μένα. Γιατί ακόμη έχω σκόρπιες σκέψεις, που θέλω να τις « μαζέψω » σε ιδέες, καίρια νοήματα και λέξεις με δύναμη, που θα τις εμπιστεύομαι. Γιατί, θα σταματήσω να γράφω μόνο όταν πάψει να υπάρχει το «Πρόβλημα» ή η «Λύση» του.  

Η Φωτεινή Λαμπρίδη και ο Θράσος Καμινάκης από το Μικρό Πολυτεχνείο γράφουν «Μοιραστήκαμε και μοιραζόμαστε μαζί τους την περιπέτεια της γραφής.

Τους θεωρούμε συνοδοιπόρους μας σε αυτή την διαδρομή. Οι νέοι στιχουργοί του Μικρού Πολυτεχνείου βγήκαν αρχικά στο φως από τις συναυλίες που διοργανώσαμε στην «Αυλαία» και το «Γυάλινο Μουσικό Θέατρο» . Κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη παρουσία στην δισκογραφία , άλλοι διακρίθηκαν στον Διαγωνισμό Ελληνικού τραγουδιού της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ενώ άλλοι ξεχώρισαν στην Τέταρτη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου».

Όλοι και όλες «σκάβουν» με μεράκι τις λέξεις , τις έννοιες για να δημιουργήσουν από το τίποτα κάτι . κι επιμένουν σε μιά δύσκολη περίοδο για την χώρα που μετράει τις πληγές , να αναζητούν οξυγόνο στην δημιουργία».
Το τετράδιο – cd κυκλοφορεί σε όλα τα δισκοπωλεία αλλά και σε ενημερωμένα βιβλιοπωλεία από την MLK. Μπορείτε να το προμηθευτείτε και από την γραμματεία του ΜΠ.

1 . ΤΟ ΑΣΧΗΜΟΠΑΠΟ Βασιλική Καρακώστα 1.59

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΑΓΑΚΟΥ- ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ