«Η Αφρίν μπορεί να κατακτηθεί σε τρεις ώρες», υποστήριζε ο φιλοκυβερνητικός τύπος της Τουρκίας. Η επιχείρηση «Κλαδί Ελιάς», που ξεκίνησε στις 20 Γενάρη είναι ακόμη σε εξέλιξη μιας και οι φυσικές και πολιτικές δυσκολίες για να φτάσει ως την Αφρίν ο στρατός είναι ολοένα και περισσότερες. Οι Κούρδοι πολεμιστές υπερασπίζονται τα εδάφη τους όσο καλύτερα μπορούν. Η πλειονότητα των θυμάτων των βομβαρδισμών ήταν παιδιά, γυναίκες και ηλικιωμένοι, σύμφωνα με τους γιατρούς που βρέθηκαν στο σημείο – ισχυρισμό που επιβεβαίωσαν ο δημοσιογράφος του Independent, Robert Fisk, και οι αξιωματούχοι της UNICEF. 

Η Άγκυρα για να δικαιολογήσει τα κτίρια και τα ιστορικά μνημεία που καταστράφηκαν από τους βομβαρδισμούς, ανακοίνωσε ότι επρόκειτο για αντιτρομοκρατική επιχείρηση. 

Μην έχοντας καμία νομική βάση, αυτή η επίθεση ενάντια του συριακού εδάφους έχει χαρακτηριστεί ως παράνομη από την πλειονότητα της διεθνούς κοινότητας. Μόνο το Μπακού και η Ντόχα υποστηρίζουν επισήμως τον τουρκικό στρατό.

Ο Ερντογάν γίνεται ταύρος εν υαλοπωλείω όταν μαθαίνει για τις αντιδράσεις σε αυτόν τον βρώμικο πόλεμο από κάποιες – λίγες – προσωπικότητες της τουρκικής κοινωνίας: Τα 11 μέλη του προεδρείου του Ιατρικού Συλλόγου της Τουρκίας συνελήφθησαν επειδή δημοσίευσαν μια ανακοίνωση στην οποία καταδίκαζαν την επιχείρηση «που βλάπτει την δημόσια υγεία». Πάνω από 200 άνθρωποι συνελήφθησαν από τις 22 Ιανουαρίου επειδή κοινοποίησαν στα social media αντιπολεμικά μηνύματα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η πλειονότητα της κοινής γνώμης, με εξαίρεση τους Κούρδους, της ριζοσπαστικής Αριστεράς και μιας χούφτας πραγματικών φιλελεύθερων και πραγματικών μουσουλμάνων, υποστηρίζει τις πολεμοχαρείς πολιτικές του Ερντογάν. Ο πόλεμος, η εχθρότητα προς τους Κούρδους, ο εθνικισμός και ο αλυτρωτισμός είναι αυτές τις μέρες αγαπημένες ασχολίες των περισσότερων Τούρκων.

Ο Ερντογάν ξεκίνησε, λοιπόν, την προεκλογική του εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2019 με πολύ αιματηρό τρόπο. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις ακόμη δεν έχει «πιάσει» το 51% – που είναι απαραίτητο για να εκλεγεί στον πρώτο γύρο. Είχε ακολουθήσει μια πολύ αιματηρή προεκλογική εκστρατεία και όταν έχασε τις βουλευτικές εκλογές της 1ης Ιουνίου του 2015. Και τότε, πάλι, ήταν κουρδικές πόλεις και χωριά που καταστράφηκαν.

Όμως αυτή την φορά, το πρόβλημα στην Συρία είναι κάπως περισσότερο πολύπλοκο:

Η Άγκυρα, παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ και στρατηγικός σύμμαχος της Ουάσιγκτον, μάχεται κατά των Κούρδων της Συρίας, τον κύριο στρατιωτικό και πολιτικό σύμμαχο των ΗΠΑ, ενώ ταυτόχρονα επιμένει να επιχειρεί σε συριακό έδαφος με την συμφωνία και την εξουσιοδότηση της Μόσχας. 

Ο τουρκικός στρατός καθοδηγείται από μια συμμαχία τζιχαντιστών, που έχουν οργανωθεί υπό τον Απελευθερωτικό Στρατό της Συρίας, και αποτελείται από νέους και παλαιούς ενόπλους της Αλ Κάιντα, του ISIS, και γκρουπούσκουλων σουνιτών. Αυτοί οι τελευταίοι είναι εχθροί της Μόσχας, της Ουάσιγκτον και του καθεστώτος της Δαμασκού.

Ο τουρκικός στρατός έχει παραλάβει τα περισσότερα από τα παραδοσιακά αλλά και καινοτόμα όπλα του από τις ΗΠΑ, χάρη στο ΝΑΤΟ και σε άλλες διμερείς συμφωνίες. Αυτός ο τουρκικός στρατός πολεμά τους Κούρδρους της Συρίας που είναι εξίσου εξοπλισμένοι από την Ουάσιγκτον.

Η Άγκυρα συχνά συνδιαλλάσσεται με την Μόσχα και την Τεχεράνη καθώς και ο τρεις επιδιώκουν να μειώσουν τον ρόλο της Ουάσιγκτον στην Μέση Ανατολή. Η Άγκυρα και η Τεχεράνη είναι εξίσου σύμφωνες στην μάχη ενάντια στους Κούρδους που ζουν στα εδάφη τους και ενάντια στους Κούρδους εν συνόλω.

Η Μόσχα υποστηρίζει το καθεστώς της Δαμασκού, όμως ο Ερντογάν επιδιώκει να ανατρέψει τον Μπασάρ Αλ Άσαντ. Η Μόσχα και η Ουάσιγκτον έχουν πολύ καλές πολιτικές και στρατιωτικές σχέσεις με τους Κούρδους της Συρίας. Η Άγκυρα έχει ως στόχο να «καθαρίσει» την τουρκοσυριακή περιοχή από τους Κούρδους.

Όλες αυτές οι αντιθέσεις διαπιστώθηκαν, όταν ο τουρκικός στρατός θέλησε την προηγούμενη Τρίτη να περικυκλώσει την νότια πλευρά της Αφρίν στέλνοντας ένα μεγάλο στρατιωτικό κονβόι προς το Ιντλίπ. Το κονβόι δέχθηκε δυο φορές επίθεση με σκοπό να μην φτάσει ποτέ στον προορισμό του. Κανείς δεν ξέρει μέχρι αυτή τη στιγμή ποιος έκανε την αντεπίθεση. Οι ένοπλοι σιίτες του Ιράν, ο στρατός της Δαμασκού ή ακόμη και οι Ρώσοι; Όλοι έχουν παρουσία στην περιοχή.

Συμπερασματικά, η Άγκυρα βρίσκεται κατά μεσής μιας πολιτικό-στρατιωτικής παγίδας στην Συρία. Ο Ερντογάν επιτίθεται σφοδρά στην περιοχή, όμως το αρχηγείο της επιχείρησης δεν είναι στην Τουρκία. Είναι στην Μόσχα. Όπως εκεί βρίσκεται και ο πολιτικός της διοικητής. Καθώς το όνομά του είναι Βλάντιμιρ Πούτιν.

* Ο Τούρκος δημοσιογράφος Ραγκίπ Ντουράν, με ρεπορτάζ και αναλύσεις, καταγράφει κάθε Σαββατοκύριακο στο Tvxs.gr,  τις εξελίξεις στην Τουρκία. [Μετάφραση: Νίκος Μίχος]