Οι Αμερικανοί στρατιώτες που πολέμησαν στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο παρουσιάζονται πάντα ως αξιέπαινοι πολεμιστές, όμως ένα νέο βιβλίο ισχυρίζεται ότι οι στρατιώτες βίασαν περισσότερες από 190.000 γυναίκες έως το τέλος του πολέμου αμαυρώνοντας έτσι την ιδανική εικόνα που υπήρχε.

Η συμπεριφορά των στρατιωτών απέναντι στις γυναίκες σε κάθε πόλεμο, οι βιασμοί και παλαιότερα η απαγωγή γυναικών από τους νικητές για να τις πουλήσουν ως σκλάβες, είναι ένα τεράστιο θέμα που έχει αποσιωπηθεί.

Για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι γνωστή η βάρβαρη συμπεριφορά των στρατιωτών απέναντι στις γυναίκες. Στους πολέμους, τις περισσότερες φορές, τους στρατιώτες τους ακολουθεί η φήμη ότι βιάζουν. Οι Αμερικανοί είχαν εν πολλοίς εξαιρεθεί από αυτό το στερεότυπο. Αλλά είναι όντως αυτή η πραγματική εικόνα;

«Οι στρατιώτες έφθασαν το σούρουπο. Εισέβαλαν στο σπίτι και προσπάθησαν να σύρουν τις δύο γυναίκες στον επάνω όροφο. Αλλά η Κάθριν και η 18χρονη κόρη της, Σάρλοτ ήταν σε θέση να δραπετεύσουν. Οι στρατιώτες όμως δεν το έβαλαν κάτω τόσο εύκολα. Άρχισαν να ψάχνουν όλα τα σπίτια της περιοχής και τελικά βρήκαν, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, τις δύο γυναίκες κρυμμένες στο ντουλάπι ενός γείτονα. Οι στρατιώτες τις τράβηξαν έξω και τις βίασαν. Το κορίτσι φώναζε για βοήθεια αλλά κανένας δεν έφτασε». Το έγκλημα που διέπραξαν οι έξι στρατιώτες έγινε τον Μάρτιο του 1945, λίγο πριν το τέλος του πολέμου.

Εκατοντάδες χιλιάδες, ίσως και εκατομμύρια, Γερμανίδες βιώσαν μια παρόμοια εμπειρία εκείνη την περίοδο. Συχνά έχουν κατηγορηθεί τα σοβιετικά στρατεύματα για ομαδικούς βιασμούς στην ανατολική Γερμανία. Αλλά αυτή η περίπτωση είναι διαφορετική. Οι βιαστές ήταν στρατιώτες από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και το έγκλημα διαπράχθηκε σε ένα χωριό κοντά στον ποταμό Ρήνο.

Μέχρι το τέλος του πολέμου, περίπου 1,6 εκατομμύρια αμερικανικά στρατεύματα είχαν προχωρήσει στο εσωτερικό της Γερμανίας, συναντώντας τα σοβιετικά στον ποταμό Έλβα. Στις ΗΠΑ, εκείνοι που απελευθέρωσαν την Ευρώπη από την «πανούκλα των Ναζί» έγιναν γνωστή ως η «Μεγαλύτερη Γενιά».

Οι αναφορές από τα αρχεία της Αρχιεπισκοπής

Η Γερμανίδα ιστορικός Μίριαμ Γκέμπχαρντ, γνωστή στην Γερμανία για το βιβλίο που έγραψε για την κορυφαία φεμινίστρια Άλις Σβάρτσερ και το φεμινιστικό κίνημα, εξέδωσε ένα βιβλίο για τον ρόλο που έπαιξε η Αμερική στην μεταπολεμική ιστορία της Γερμανίας. Ειδικότερα, ρίχνει μια πιο στενή ματιά στο βιασμό των Γερμανίδων από όλες τις τέσσερις νικήτριες δυνάμεις στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, οι απόψεις της σχετικά με τη συμπεριφορά των Αμερικανών στρατιωτών είναι πιθανό να προκαλέσουν αντιδράσεις. Η ιστορικός πιστεύει ότι τα μέλη του στρατού των ΗΠΑ βίασαν μέχρι και 190.000 Γερμανίδες από τη στιγμή που η Δυτική Γερμανία ανέκτησε την κυριαρχία το 1955, με τις περισσότερες από αυτές τις επιθέσεις να λαμβάνουν χώρα κατά τους μήνες αμέσως μετά την εισβολή των ΗΠΑ στη ναζιστική Γερμανία.

Σύμφωνα με τον Spiegel, η συγγραφέας βασίζει τους ισχυρισμούς της σε ένα μεγάλο βαθμό στις εκθέσεις που φυλάσσονται από τους ιερείς της Βαυαρίας το καλοκαίρι του 1945. Ο αρχιεπίσκοπος του Μονάχου και του Φράιζινγκ, είχε ζητήσει από τους καθολικούς κληρικούς να τηρούν τα σχετικά αρχεία με τα στοιχεία. Αποσπάσματα δημοσιεύτηκαν από την Αρχιεπισκοπή πριν από λίγα χρόνια.

Ο ιερέας Μίκαελ Μερξμούλερ έγραψε στις 20 Ιουλίου του 1945: «οκτώ γυναίκες βιάστηκαν, κάποιες από αυτές μπροστά στους γονείς τους». Ο πάτερ Αντρέας Βάινγκαντ έγραψε στις 25 Ιουλίου του 1945: «κατά τη διάρκεια της προέλασης συνέβησαν τρεις βιασμοί. Διαπράχθηκαν από Αμερικανούς στρατιώτες που ήταν υπό την επήρεια της μέθης». Ο πάτερ Άλοις Σίμλ έγραψε την 1 Αυγούστου του 1945: «με διάταξη της στρατιωτικής κυβέρνησης μια λίστα με όλους τους κατοίκους και τις ηλικίες τους πρέπει να είναι καρφωμένη στην πόρτα κάθε σπιτιού. Τα αποτελέσματα αυτού του διατάγματος δεν είναι δύσκολο να τα φανταστεί κανείς… Δεκαεπτά γυναίκες μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο έχοντας υποστεί σεξουαλική κακοποίηση μία ή περισσότερες φορές».

Το νεότερο θύμα που αναφέρεται στις εκθέσεις ήταν ηλικία επτά ετών ενώ η μεγαλύτερη μία γυναίκα εξηνταεννέα ετών.

«Μάτσο» φαντασιώσεις

Οι εκθέσεις οδήγησαν την ιστορικό να συγκρίνει την συμπεριφορά του στρατού των ΗΠΑ με τις βίαιες επιθέσεις που διαπράττονταν στο ανατολικό ήμισυ της χώρας από τον Κόκκινο Στρατό. Βαρβαρότητα, ομαδικοί βιασμοί και περιστατικά λεηλασίας πραγματοποιήθηκαν κατά τη σοβιετική κατοχή. Επιπλέον, η τότε προπαγάνδα καλλιεργούσε την ιδέα ότι οι Γερμανίδες έλκονταν από τους Αμερικανούς στρατιώτες

Στον απόηχο των σκανδάλων των βασανιστηρίων και άλλων εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν, και συνεχίζουν, από Αμερικανούς στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, πολλοί ιστορικοί υιοθετούν μια πιο κριτική ματιά στην συμπεριφορά του αμερικανικού στρατού κατά τη διάρκεια των ημερών πριν και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στη Γερμανία. Μελέτες των τελευταίων ετών έχουν ρίξει φως σε περιστατικά που αφορούν λεηλασίες σε εκκλησίες, δολοφονίες Ιταλών αμάχων και Γερμανών αιχμαλώτων πολέμου, βιασμούς γυναικών, όλα από τους Αμερικανούς ακόμη και καθώς προχωρούσαν σε όλη τη Γαλλία.

Παρά τις διαπιστώσεις αυτές, οι Αμερικανοί εξακολουθούν να θεωρούνται πιο «πειθαρχημένοι» σε σύγκριση με τον Κόκκινο Στρατό και τον γαλλικό στρατό. Επιπλέον, οι κληρικοί στις εκθέσεις τους συχνά επαινούν την «σωστή και σεβαστή» συμπεριφορά των αμερικανικών στρατευμάτων. Οι σεξουαλικές επιθέσεις που διέπραξαν οι Αμερικανοί ήταν μάλλον η εξαίρεση παρά ο κανόνας. Πως όμως η ιστορικός έφτασε στο εντυπωσιακό νούμερο των 190.000 βιασμών;

Τα αποδεικτικά στοιχεία

Είναι επαρκή τα αποδεικτικά στοιχεία; Ο αριθμός έχει προκύψει από το αποτέλεσμα σε βάθος έρευνα σε ολόκληρη τη χώρα. Η Γερμανίδα ιστορικός, Μίριαμ Γκέμπχαρντ κάνει την υπόθεση ότι το 5% των «παιδιών του πολέμου» που γεννήθηκαν από τις άγαμες γυναίκες στη Δυτική Γερμανία και το Δυτικό Βερολίνο από τα μέσα της δεκαετίας του 1950, ήταν προϊόν βιασμού. Αυτό μας κάνει συνολικά 1.900 παιδιά με πατέρες Αμερικανούς. Η ιστορικός υποθέτει περαιτέρω ότι κατά μέσο όρο, υπάρχουν εκατό περιστατικά βιασμών για κάθε γέννα. Το αποτέλεσμα αυτό δίνει τον αριθμό των 190.000 περιστατικών.

Μια άλλη εκτίμηση απορρέει από τον Αμερικανό καθηγητή εγκληματολογίας Ρόμπερτ Λίλι, ο οποίος είχε εξετάσει τις περιπτώσεις βιασμών και κατέληξε σε μια σειρά από 11.000 σεξουαλικές επιθέσεις που διαπράχθηκαν μέχρι το Νοέμβριο του 1945.

Αλλά η Μίριαμ Γκέμπχαρντ είναι σωστή ως προς ένα σημείο: για πάρα πολύ καιρό στην ιστορική έρευνα κυριαρχούσε η ιδέα ότι βιασμοί από τους Αμερικανούς στρατιώτες ήταν αβάσιμη διότι η Γερμανίδες ήθελαν από μόνες τους να πάνε στο κρεβάτι μαζί τους.

Ακόμα και αν δεν ενδέχεται οι Αμερικανοί να διέπραξαν τις σεξουαλικές επιθέσεις παραμένει γεγονός ότι για τα μεταπολεμικά θύματα βιασμού -το οποίο είναι αναμφισβήτητα ένα μαζικό φαινόμενο στο τέλος του πολέμου- «δεν υπάρχει κάποια δημόσια αναγνώριση, μια συγνώμη από τους δράστες» δηλώνει στο Spiegel η Μίριαμ Γκέμπχαρντ. Και σήμερα, 70 χρόνια μετά το τέλος του πολέμου δυστυχώς δεν φαίνεται ότι θα αλλάξει η κατάσταση.