Ήταν μόλις 3 χρόνια πριν –τον Ιούνιο του 2009, όταν τα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν τη δολοφονία της «Νέντα Σολτάνι», κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου στο Ιράν, ενώ το βίντεο με τον πυροβολισμό της, έκανε το γύρο του κόσμου. Της Ελίνας Δεβούρου. 

Ads

Η 26χρονη τότε Νέντα, έγινε το «πρόσωπο» των διαμαρτυριών του Ιρανικού κινήματος, με τις φωτογραφίες της να προβάλλονται συνεχώς, απ’ τα διεθνή μέσα ενημέρωσης –με μόνο πρόβλημα, μια … μικρή λεπτομέρεια: Η νεαρή στις φωτογραφίες ήταν η 32χρονη καθηγήτρια πανεπιστημίου, Νέντα Σολτάνι και όχι η δολοφονημένη Νέντα Αγκά Σολτάνι.

Η 35χρονη σήμερα Νέντα, μίλησε στο BBC για την περιπέτεια που άλλαξε τη ζωή της: «Στις 21 Ιουνίου, 2009, πήγα στο γραφείο μου και όταν μπήκα στο facebook, βρήκα 67 αιτήματα φιλίας, ενώ μέχρι το τέλος της ημέρας, είχα πάνω από 300. Δεν ήξερα ότι το όνομα και η φωτογραφία μου έκαναν το γύρο του κόσμου, σε ιστοσελίδες και κανάλια.

Εκείνες της μέρες, οι φοιτητές στο πανεπιστήμιο που εργαζόμουν, έκαναν κατάληψη και λόγω του ότι ήμουν μέλος του διοικητικού συμβουλίου, δε θα γυρνούσα σπίτι νωρίς. Έμεινα στο γραφείο ως αργά –τότε έλαβα ένα email από κάποιον άγνωστο που έλεγε ότι μια κοπέλα με το όνομά μου, είχε σκοτωθεί μια μέρα πριν στην Τεχεράνη και εκείνος έψαχνε στο διαδίκτυο αποκλείοντας μια-μια, κοπέλες με το ίδιο όνομα.

Όταν έφθασα σπίτι, δεχόμουν συνεχώς τηλεφωνήματα από γνωστούς και φίλους που με είχαν δει στο CNN, το Fox News, στο διαδίκτυο, κλπ. Ενημέρωσα τους πάντες –μεταξύ αυτών και πολλούς δημοσιογράφους, ότι επρόκειτο για λάθος, αλλά δεν αντέδρασαν. Η φωτογραφία μου εξακολουθούσε να «παίζεται» μαζί με το βίντεο της δολοφονίας.

Η φωτογραφία της… λάθος Νέντα στις διαδηλώσεις που ξέσπασαν σε όλο το κόσμο

Είχα λάβει πολλά μηνύματα μίσους –πίστευαν πως είμαι πράκτορας και πως προσπαθούσα να διαστρεβλώσω την εικόνα της ηρωίδας τους!

Η οικογένεια της Αγκά-Σολτάν δημοσίευσε φωτογραφίες της «σωστής» Νέντα, χωρίς όμως ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Ήξερα ότι θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση της αθώας κοπέλας –ήταν όμως σοκαριστικό να βλέπω τη φωτογραφία μου ανάμεσα σε κεράκια και ιερά. Ήταν σα να παρακολουθώ την κηδεία μου.

Κάποιες μέρες μετά, σε προσπάθειά να «ξεπλύνουν τα χέρια τους» απ’ το αίμα της κοπέλας, η Υπηρεσία Πληροφοριών, επικοινώνησε μαζί μου υπονοώντας πως η Νέντα δεν είχε σκοτωθεί και πως το όλο θέμα ήταν προπαγάνδα κατά του Ιράν. Κατηγόρησαν την Ε.Ε., τη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρνήθηκα να συνεργαστώ και στράφηκαν εναντίον μου. Με κατηγόρησαν για κατάσκοπο της CIA, μέχρι και για προδοσία της εθνικής ασφάλειας –κατηγορία που επιφέρει θανατική ποινή στο Ιράν.

Δωροδοκώντας έναν υπάλληλο ασφαλείας του αεροδρομίου με 11.000 ευρώ, κατάφερα να φύγω από τη χώρα. Πήγα πρώτα στην Τουρκία, μετά στην Ελλάδα και κατέληξα στη Γερμανία –η κυβέρνηση με έστειλε σε προσφυγικό καταυλισμό όπου μου δόθηκε στέγη και τροφή.
Η ζωή του πρόσφυγα είναι σαν το φύλλο στον αέρα. Έχασα πολύ κόσμο από φόβο, μεταξύ των οποίων και το φίλο μου.

Δε θα είμαι ποτέ ξανά η ίδια. Υποφέρω από κατάθλιψη και βλέπω συνεχώς εφιάλτες. Έχω αποφασίσει όμως να παλέψω για μια νέα, καλύτερη ζωή –θεωρώ πως είναι ανθρώπινο δικαίωμα. Είμαι αισιόδοξη και με τον καιρό η κατάστασή μου θα καλυτερεύσει.»