Εκατόν  πενήντα γυναίκες-αγωνίστριες στη δουλειά, στην οικογένεια και στον έρωτα παρουσιάζει η φωτορεπόρτερ Μάρω Κουρή στην έκθεση φωτογραφίας «Γυναίκες του κόσμου», που φιλοξενείται στον εικαστικό χώρο «Our Bazaar» στο Κουκάκι. Στην εν λόγω έκθεση, η ταλαντούχα και βραβευμένη με το διεθνές βραβείο SCOOP φωτογράφος προβάλλει εικόνες από τις δημοσιογραφικές της αποστολές σε όλο τον κόσμο κατά τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά και αφηγείται τις πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες που συνοδεύουν καθεμιά από αυτές.

Με αφορμή τις «Γυναίκες του κόσμου», τη συναντήσαμε και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για τις εμπειρίες που της έχει χαρίσει το φωτορεπορτάζ ανά τον κόσμο.

Κατ’ αρχάς, πώς επιλέξατε να ακολουθήσετε το επάγγελμα της φωτορεπόρτερ; Ποιο ήταν το έναυσμα για αυτή την απόφαση;  

Μεγάλωσα στην πλατεία Βάθη, σε μια γειτονιά με πάρα πολλές και πολύ ενδιαφέρουσες εικόνες.  Θυμάμαι τον εαυτό μου να παρατηρεί στο δρόμο τους τσιγγάνους με τις αρκούδες που χόρευαν, τους κομψούς  ομοφυλόφιλους που έκαναν βόλτα στην περιοχή, τις γιαγιάδες με τα τσεμπέρια στο κεφάλι, ανθρώπους με βαλίτσες στα χέρια που μόλις είχαν έρθει από την επαρχία για να αγοράσουν έπιπλα στην Αθήνα, το νυχτερινό κέντρο «Κύτταρο» απέναντι από το μαγαζί των γονιών μου, το φωτογραφικό στούντιο του Ντίνου Διαμαντόπουλου.  

Εκείνη  την εποχή, ήμουν φωτορεπόρτερ βιωματικά. Παρόλο που δεν φωτογράφιζα ακόμη, έβλεπα από κοντά πολλές καταστάσεις δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος και πλήθος εικόνων εντυπωνόταν στο μυαλό μου. Νομίζω ότι τότε σιγά-σιγά άρχισα να «κολλάω το μικρόβιο» του φωτορεπορτάζ.  
 
Ποια θα λέγατε ότι ήταν η πιο «δυνατή» εμπειρία που έχετε  βιώσει έως τώρα κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής σας πορείας;  

Παρόλο  που έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, έζησα μια από τις πιο συνταρακτικές εμπειρίες στην Ελλάδα, στα πλαίσια ρεπορτάζ για το Κέντρο Περίθαλψης Παιδιών των Λεχαινών Ηλίας. Εκεί, φιλοξενούνται 79 παιδιά με πολύ σοβαρές μορφές σωματικής και νοητικής αναπηρίας, εγκαταλελειμμένα  από τους γονείς τους και από την κρατική μέριμνα και με ανεπαρκές ιατρικό προσωπικό για να τα φροντίζει. Συνεπώς, αρχικά θεωρούσα ότι στο συγκεκριμένο ρεπορτάζ θα παρουσίαζα μια πολύ θλιβερή ιστορία.  

Ωστόσο, διαμένοντας στο δωμάτιο φιλοξενίας του Κέντρου για μια εβδομάδα, διαπίστωσα το ακριβώς αντίθετο. Παρά τα προβλήματα, είκοσι δύο νοσηλευτές έδιναν τον καλύτερό τους εαυτό για να φροντίσουν αυτά τα παιδιά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι, αποφάσισα μέσω του ρεπορτάζ να περάσω ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα. Όμως, οι εφημερίδες αρνήθηκαν να το δημοσιεύσουν στα κυριακάτικα φύλλα τους από φόβο «μήπως τελικά χαλάσουμε την Κυριακή του αναγνώστη».

 

Έχοντας κάνει φωτορεπορτάζ σε πολύ ασθενείς οικονομικά χώρες, όπως εκείνες της Αφρικής, αληθεύει ότι «σε τέτοια μέρη μαθαίνει κανείς την ευτυχία»;  

Βέβαια. Οι κάτοικοι αυτών των χωρών είναι πάμφτωχοι, συγκριτικά με το επίπεδο διαβίωσης των κρατών του δυτικού πολιτισμού. Όμως, αν και χωρίς καθόλου υλικά αγαθά, έχουν βρει τον τρόπο να  είναι ευτυχισμένοι. Αυτό θα μπορούσε να είναι ένα δίδαγμα για εμάς. Σε όποιο μέρος του κόσμου και να ταξιδέψω, διαπιστώνω ότι υπάρχει μεν αδικία και εκμετάλλευση, αλλά, από την άλλη πλευρά, υπάρχει και αισιοδοξία. Και είναι καθήκον κάθε δημοσιογράφου να προβάλλει και τα δύο, ώστε να δίνει ελπίδα. 

 
Στην  Ελλάδα της κρίσης έχετε φωτογραφίσει πολλές από τις κινητοποιήσεις πολιτών – αρκετές από τις οποίες έλαβαν βίαιες διαστάσεις – στο κέντρο της Αθήνας ενάντια στα μέτρα οικονομικής λιτότητας. Τι γνώμη έχετε σχηματίσει γι’ αυτές, παρατηρώντας τες από κοντά;  

Είναι από τα πιο δύσκολα θέματα που καλούμαστε να καλύψουμε εμείς οι φωτορεπόρτερ. Όχι μόνο δύσκολα, αλλά, παράλληλα, πολύ επικίνδυνα και κυρίως πολύ θλιβερά. Tα επεισόδια στο Σύνταγμα και σε άλλα μέρη της Αθήνας μού έχουν δώσει την εικόνα τρομερής έλλειψης παιδείας και πολιτισμού. Τις τελευταίες δεκαετίες οι Έλληνες δεν ασχολήθηκαν καθόλου με την εσωτερική τους καλλιέργεια. Κυνηγούσαν μόνο το χρήμα. Αυτοί που πετούν μολότοφ είναι πολίτες οργισμένοι, που δεν βρίσκουν άλλο τρόπο να εκφράσουν τον θυμό τους εκτός από την άσκηση βίας. Όμως, η βία δεν οδηγεί πουθενά. Κατά τη γνώμη μου, δεδομένου ότι το κράτος δεν λειτουργεί σωστά, πρέπει να σκεφτούμε πώς εμείς, ως πολίτες, μπορούμε να συμβάλουμε συλλογικά στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας. Και, ταυτόχρονα, ο καθένας χωριστά να προσπαθήσει για τη βελτίωση του εαυτού του. 

 

 

Παράλληλα με την επαγγελματική  σας πορεία, παραδίδετε μαθήματα φωτογραφίας  στις φυλακές Θηβών. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;  

Στα πλαίσια του προγράμματος «Εν δράσει» του ΚΕ.Θ.Ε.Α., επισκέπτομαι κάθε 15 μέρες τις φυλακές Θηβών και παραδίδω μαθήματα φωτογραφίας σε γυναίκες κρατούμενες λόγω χρήσης ή εμπορίου ναρκωτικών. Μάλιστα, έπειτα από πολλή προσπάθεια, μου επιτράπηκε να φέρω μέσα στο χώρο των φυλακών και να χρησιμοποιήσω μαζί με τις «μαθήτριές» μου φωτογραφικές μηχανές, έτσι ώστε το μάθημα να μην περιορίζεται στη θεωρία.  

Οι γυναίκες αυτές «διψούν» για τέτοιου είδους δραστηριότητες. Κατ’ αρχάς, τις εκλαμβάνουν ως έναν τρόπο επαφής με τον έξω κόσμο, εφόσον, μέσω αυτών, τους δίνεται η ευκαιρία να συναντιούνται ανά τακτά χρονικά διαστήματα με κάποιον μη κρατούμενο, να συνομιλούν μαζί του ή ακόμα και να του τηλεφωνούν όποτε χρειαστεί να του διατυπώσουν κάποια απορία σχετικά με το περιεχόμενο του μαθήματος. Παράλληλα, η ενασχόλησή τους με τη φωτογραφία τις βοηθά να βρουν δημιουργική διέξοδο από την καθημερινότητα της φυλακής, να ξεπεράσουν την εξάρτησή τους από τα ναρκωτικά και να ανακτήσουν τη χαμένη τους αυτοεκτίμηση.  

Σχετικά με την έκθεση «Οι  γυναίκες του κόσμου»

Η έκθεση φιλοξενείται στον εικαστικό χώρο «Οur Bazaar»  (Δράκου 33, Κουκάκι, κοντά στον σταθμό του μετρό «Συγγρού-Φιξ»). Είναι ανοιχτή με ελεύθερη είσοδο κάθε Παρασκευή από τις 11:00 έως τις 21.30 και κάθε Σάββατο από τις 10.00 έως τις 15.00. 

Η Μάρω Κουρή θα ξεναγεί τους επισκέπτες στην έκθεση και θα προβάλλει σε slides ακόμα περισσότερες φωτογραφίες ξεχωριστών γυναικών που έχει γνωρίσει στα ταξίδια της τις δύο επόμενες Παρασκευές (9 και 16/12) από τις 19:00 έως τις 21:30, καθώς και το Σαββατοκύριακο 10 και 11/12 από τις 18.00 έως τις 21.00.

H έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Δεκεμβρίου.

Δείτε το βίντεο με φωτογραφίες από την έκθεση:

Δείτε όλες τις φωτογραφίες του δημοσιεύματος στο photo gallery: