Ο Τόμσεν τρώει πρωινά με τον Σόιμπλε στο Βερολίνο, η Λαγκάρντ σιωπά, και ο… Τραμπ αποφασίζει.

Με δεδομένο δε το ποιος είναι –επί του παρόντος τουλάχιστον – ο ισχυρότερος του εν λόγω τριγώνου, το Μαξίμου μάλλον δικαίως δεν αναμένει σήμερα απόφαση του ΔΝΤ για το εάν θα παραμείνει ή όχι στο ελληνικό πρόγραμμα.

Αναμένει ωστόσο, από τη συνεδρίαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του Ταμείου, ένα κλίμα κι ένα στίγμα που μπορεί να επηρεάσει τις κινήσεις όλων των πλευρών στα επόμενα κρίσιμα 24ωρα: Το στίγμα εκείνο που θα δείξει εάν η Κριστίν Λαγκάρντ έχει τα πολιτικά περιθώρια – και, κυρίως την «εντολή» – να κρατήσει το ΔΝΤ ως λοχία του Σόιμπλε στην Ευρώπη.

Ο «πρόθυμος λοχίας» Πολ Τόμσεν

Είναι ένας ρόλος που μάλλον αποδέχεται προθύμως ο Πολ Τόμσεν – για λόγους που, εν μέρει, συνδέονται και με την ανέλιξη ενός μεσαίου υπαλλήλου σε παράγοντα διαμόρφωσης διεθνών εξελίξεων.

Είναι επίσης ένας ρόλος που βολεύει στον μέγιστο βαθμό την ατζέντα και το αφήγημα Σόιμπλε: Δεν είναι η Γερμανία, αλλά το ΔΝΤ που ζητά δια βίου λιτότητα από την Ελλάδα. Και δεν είναι η κόντρα ΔΝΤ-Βερολίνου για το χρέος που μπλοκάρει την αξιολόγηση, αλλά η απροθυμία της Ελλάδας να εφαρμόσει τα μέτρα που ζητά το Ταμείο.
Παραμένει όμως άκρως αμφίβολο εάν πρόκειται και για έναν ρόλο που αντέχει να ξανασηκώσει το – πολλαπλώς αποτυχημένο – ΔΝΤ, και δη στην εποχή Τραμπ. Και οι έως τώρα οιωνοί δείχνουν μάλλον το αντίθετο.

Πόσες… δεκάρες δίνει ο Τραμπ για το ελληνικό χρέος;

«Υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που να συνηγορούν στο ότι ο αμερικανός πρόεδρος δίνει έστω και μια δεκάρα για το αν η Ελλάδα θα πετύχει ελάφρυνση του χρέους της. Όμως, μπορεί να έχει αποφασιστικό ρόλο στο θέμα διότι οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του ΔΝΤ και έχουν το δικαίωμα να ασκήσουν βέτο σε οποιαδήποτε απόφαση δεν τους αρέσει», έγραψε χαρακτηριστικά χθες ο αρθρογράφος του Guardian Λάρι Ελιοτ.

Κι έσπευσε, παράλληλα, να υπενθυμίσει ότι ο Τραμπ μέχρι στιγμής «έχει εκφράσει έντονες –και όχι ακριβώς θετικές- απόψεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα, και για τη Γερμανία ειδικότερα…»

Η έκθεση βιωσιμότητας

Εξίσου ισχυρές αμφιβολίες για το πώς μπορεί το ΔΝΤ να παραμείνει σε πλήρη εμπλοκή στο ελληνικό πρόγραμμα εγείρουν οι διαρροές για την ίδια την έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους που συζητείται σήμερα στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου.

Με βάση τις διαρροές αυτές το ελληνικό χρέος χαρακτηρίζεται ως «εξαιρετικά μη βιώσιμο», ακόμη και μετά τη λήψη των βραχυπρόθεσμων μέτρων κι ακόμη και «με την πλήρη εφαρμογή των πολιτικών που συμφωνήθηκαν στο πλαίσιο του προγράμματος του ESM» – δηλαδή, με πλεονάσματα 3,5% έως και για μια δεκαετία.
Κατά τις ίδιες διαρροές, το βασικό σενάριο του ΔΝΤ προσδιορίζει το ελληνικό χρέος στο 170% ΑΕΠ μέχρι το 2020, στο 164% μέχρι το 2022,  και βλέπει εκτόξευσή του στο 275% έως το 2060.

Για να αποτραπεί, δε, αυτή η εκτόξευση ζητά μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης που θα προβλέπουν επέκταση της περιόδου χάριτος και αναβολές καταβολής τόκων έως το 2040, επέκταση ωριμάνσεων των ευρωπαικών δανείων έως το 2070 και μείωση των επιτοκίων όλων των δανείων (EFS και ESM) κάτω από το 1,5% για 30 χρόνια.

Η αναμέτρηση στο EuroWorkingGroup

Κοινώς, εάν δεν υπάρξει κάποια θεαματική ανατροπή σ’ αυτή την έκθεση έως σήμερα το απόγευμα, η πλήρης εμπλοκή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα όπως αξιώνει ο Σόιμπλε είναι απαγορευτική.

Και, ακόμη κι εάν η Κριστίν Λαγκάρντ πετάξει απλώς τη μπάλα στην εξέδρα περιμένοντας τον Τραμπ, το Βερολίνο θα έχει περιθώριο τριών ημερών – έως το EuroWorkingGroup της Πέμπτης – για να δώσει το δικό του στίγμα: Το εάν αποδέχεται ή όχι άμεσο προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος.

Ατυχώς, το ίδιο ακριβώς περιθώριο, θα έχει και η ελληνική κυβέρνηση για να κάνει σαφείς τις δικές της προθέσεις: Ποια μέτρα είναι διατεθειμένη να πάρει – ή να «περιγράψει» – για να ανταποκριθεί στο έτερο σκέλος των όρων του ΔΝΤ πέραν του χρέους, εκείνο που αφορά τη διασφάλιση των θηριωδών πλεονασμάτων του 3,5%…