«This page isn’t available. Sorry about that. Try searching for something else.». Αυτό βλέπεις στην οθόνη σου όταν πληκτρολογείς την ηλεκτρονική διεύθυνση www.youtube.com/userFinosFilmsChannel  και ακόμη και αν δεν ξέρεις αγγλικά, καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει…καλά.

Ads

Αντί να εμφανιστεί ο αγαπημένος σου πρωταγωνιστής της «παλιά καλής εποχής» του ελληνικού κινηματογράφου, το σύστημα σε ενημερώνει πως δεν, τσ, όχι, ψάξε ψάξε δε θα τον βρεις. Το κανάλι της εταιρίας Φίνος Φιλμς στο youtube έχει κλείσει από προχθές. Ναι, μιλάμε για το γνωστό κανάλι που μπορούσαμε όλοι μας να δούμε δωρεάν και ελεύθερα τις ταινίες της Φίνος, χωρίς να έχουμε όμως… ρωτήσει τον «ξενοδόχο».
 
«Η Finos Film, στο πλαίσιο της ψηφιακής της στρατηγικής, αποφάσισε πριν τρεις μήνες σε συνεργασία με τις Αττικές Εκδόσεις και τη Google να ανεβάσει στο YouTube ολόκληρες τις ταινίες της, οι οποίες αποτελούν ανεκτίμητης αξίας πολιτιστική κληρονομιά του τόπου. Ωστόσο στην πορεία, προέκυψαν παράλογες διεκδικήσεις πνευματικών δικαιωμάτων από τους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης Συγγενικών και Πνευματικών Δικαιωμάτων (ηθοποιοί, σκηνοθέτες και σεναριογράφοι), τα οποία ήταν εντελώς δυσανάλογα και υπέρογκα με τα προσδοκώμενα και δημιουργηθέντα έσοδα.» ανακοίνωσε η εταιρία.
 
Πριν τα ιδιωτικά κανάλι αρχίσουν να εκπέμπουν χωρίς άδειες , θυμάμαι πως μαζευόμασταν κάθε Σάββατο βράδυ να δούμε στην ασπρόμαυρη τηλεόραση, την ελληνική ταινία της εβδομάδας, στην τότε ΕΡΤ. Οι εποχές άλλαξαν, το ασπρόμαυρο έγινε κατίμαυρο (ή πολύχρωμο του σαματά των ιδιωτικών καναλιών), αλλά η αξία αυτών των ταινιών έμεινε αξεπέραστη.
 
Μα ξεπερνιέται το «σ’ έφαγα Μουστάκια» του Σταυρίδη στα «Κίτρινα Γάντια» ή το «τι θα το κάνουμε εδώ; Αμέρικαν Μπάρ;» του Παπαγιαννόπουλου στη «Βίλα των οργίων»; Έχω διαπιστώσει πως μπορείς να κάνεις διάλογο μόνο χρησιμοποιώντας ατάκες από ελληνικές ταινίες. Γι’ αυτό και το χάρηκα, όπως και χιλιάδες άλλοι συνδρομητές, όταν μπορούσαμε να τις ξαναβλέπουμε δωρεάν στο διαδίκτυο. Από την άλλη, δικαιώματα είναι αυτά.
 
Και μάλιστα, κακοπληρωμένα δις και τρεις. Όσο σκέφτομαι πως το youtube είχε ζητήσει αποζημίωση από τους απολυμένους, πρώην εργαζόμενους στην ΕΡΤ που έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο, για πνευματικά δικαιώματα (!), διόλου παράλογο δε μου φαίνεται να ζητάνε τα χρήματα που τους αναλογούν και οι συντελεστές αυτών των ταινιών. Να είμαστε και σοβαροί, μην είμαστε και πλεονέκτες! (τάδε εφη Χατζηχρήστος στον «Ηλία του 16ου»)