Πίσω ολοταχώς κάνει ο δημοσιογράφος των Νέων Γιώργος Παπαχρήστος για το δημοσίευμα περί υποτιθέμενου γραφείου ρουσφετιών που φέρεται να είχε στήσει ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς μαζί με τον υπουργό Μεταφορών Χρήστο Σπίρτζη, με ημερήσια κέρδη μάλιστα ύψους 50.000 ευρώ.

Ο δημοσιογράφος «μαζεύει» τις καταγγελίες γράφοντας σήμερα πως: «Μετά την έρευνα που έκανα, διαπίστωσα ότι καθότι τα στοιχεία φτωχά και ουδόλως τέτοια που να πιστοποιούν ότι τα παλικάρια έχουν στήσει κάτι παραπάνω από ένα απλό μηχανάκι συλλογής ψήφων, όπως άλλωστε κάθε πολιτικό γραφείο που σέβεται το όνομά του».

Λέει επίσης ότι: «Τα 50 χιλιάρικα σε ευρώπουλα, που κατά τον βουλευτή Ηρακλείου Αυγενάκη υποτίθεται ότι βγάζουν ημερησίως από διευθετήσεις και συναφή ρουσφέτια, ακούγονται επιεικώς ως έπεα πτερόεντα και ιστορίες με δράκους».

Υπενθυμίζεται ότι μετά τα δημοσιεύματα Νίκος Παππάς και Χρήστος Σπίρτζης είχαν απαντήσει με μια σκληρή δήλωση προειδοποιώντας με προσφυγή στη δικαιοσύνη. Ο υπουργός Επικρατείας και ο υπουργός Μεταφορών σημείωναν  χαρακτηριστικά ότι «όσες πιέσεις και να ασκηθούν, αυτή η κυβέρνηση και τα στελέχη της δε θα παρέμβουν στη δικαιοσύνη για να τους διευκολύνουν τα συγκροτήματα της διαπλοκής και σημειώνουν με νόημα ότι για τα υπόλοιπα στη δικαιοσύνη».

Συγκεκριμένα γράφει ο Γιώργος Παπαχρήστος:

Για τον σταυρό τους, τον επιούσιο

Έρχεται κάποια στιγμή, όπου η μεγαλειότητά μας, ο εαυτός μας, είναι ανάγκη να περάσει στην αίθουσα του θρόνου με τους αυλικούς του, το νου και την καρδιά, για ν’ αποφασίσει επάνω στον καταστατικό χάρτη της ζωής του».

Το είχα διαβάσει κάποτε στην «Αίθουσα του Θρόνου», του μεγάλου Τάσου Αθανασιάδη, και μου άρεσε. Το θυμήθηκα τώρα, προχθές, ολοκληρώνοντας μια έρευνα που από ημερών είχα ξεκινήσει, με αφορμή την πολύκροτη θα την χαρακτηρίσω υπόθεση των υπουργών Παππά και Σπίρτζη, και το κοινό τους γραφείο στην Λεωφόρο Συγγρού 12, 1ος όροφος.

Σπεύδω να διευκρινίσω ότι δεν χρειάστηκε να αποφασίσω «για τον καταστατικό χάρτη της ζωής μου», με τους «αυλικούς» μου. Διότι έχω προ πολλού αποφασίσει και διορθώσεις δεν σκοπεύω να κάνω. Αλλά τους παρέθεσα τα στοιχεία της έρευνας και διαπίστωσα τη δυσθυμία τους, καθ’ ότι τα στοιχεία φτωχά και ουδόλως τέτοια που να πιστοποιούν ότι τα παλικάρια έχουν στήσει κάτι παραπάνω από ένα απλό μηχανάκι συλλογής ψήφων, όπως άλλωστε κάθε πολιτικό γραφείο που σέβεται το όνομά του.

Να το πω πιο απλά, ακριβώς όπως οι «αυλικοί» μου κατέληξαν ομοθύμως: «για τον σταυρό τους, τον επιούσιο» εργάζονται οι άνθρωποι, άρα τα 50 χιλιάρικα σε ευρώπουλα (που κατά τον βουλευτή Ηρακλείου Αυγενάκη υποτίθεται ότι βγάζουν ημερησίως από «διευθετήσεις» και συναφή ρουσφέτια), τους ακούγονται επιεικώς ως «έπεα πτερόεντα» και ιστορίες με δράκους.

Αντε το πολύ πολύ οι διαβαίνοντες τη διπλή πόρτα του 1ου ορόφου της Συγγρού 12 να κουβαλούν κάνα κουτί με πάστα φλόρα (χθες ας πούμε που γιόρταζε το ένα αγόρι, ο Παππάς– έτη πολλά, παρεμπιπτόντως). Ή τίποτε πιτόγυρα να τρώει και ο φίλος μου ο Καρτερός, όταν τα νοτισμένα βράδια του Δεκέμβρη αναζητεί με τον υπουργό Παππά την απάντηση στο βασανιστικά κρίσιμο ερώτημα «με τον ήλιο την μπάζουμε, με τον ήλιο τη βγάζουμε, τι έχει η έρμη και ψοφάει η πρώτη φορά Αριστερά κυβέρνηση;»…