Τουλάχιστον 18 άνθρωποι εκ των οποίων οι 14 ήταν αλλοδαποί και οι 4 Αφγανοί, είναι ο απολογισμός της επίθεσης που εξαπέλυσαν οι Ταλιμπάν τη νύχτα του Σαββάτου προς Κυριακή στο ξενοδοχείο Intercontinental στην Καμπούλ. Ωστόσο, τελικά δεν επιβεβαιώνεται ότι υπάρχει Έλληνας μεταξύ των θυμάτων. 

Στην αρχική ανακοίνωση του, το υπουργείο Εσωτερικών του Αφγανιστάν δεν διευκρίνισε τις υπηκοότητες των 14 εκ των θυμάτων, αλλά το BBC, μετέδωσε πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται κι ένας Έλληνας. 

Ωστόσο, το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν επιβεβαιώνει την πληροφορία. Αναφέρει πως είναι σε συνεχή επικοινωνία με τις αφγανικές Αρχές στην Καμπούλ και διαβεβαιώνει πως οι δύο Έλληνες πιλότοι που ήταν στην αφγανική πρωτεύουσα είναι σώοι και αβλαβείς.

Εκτιμάται ότι ο ένας από τους πιλότους ήταν αυτός που θεωρήθηκε νεκρός καθώς έμεινε επί 13 ώρες εγκλωβισμένος μέσα στο δωμάτιό του χωρίς να μπορεί να δώσει σημάδια ζωής. 

Η μαρτυρία του Βασίλη Βασιλείου 

Στο μεταξύ, συγκλονιστική είναι η μαρτυρία του Βασίλη Βασιλείου, του Έλληνα πιλότου που βρισκόταν στο ξενοδοχείο την ώρα της επίθεσης και περιγράφει πως σώθηκε. Μιλώντας στο Star, είπε ότι σώθηκε χάρη στα αντανακλαστικά του. Όπως διηγείται, βρίσκονταν στον 5ο όροφο, όπου επιτέθηκαν οι Ταλιμπάν, σκορπίζοντας τον θάνατο. Όταν άκουσε τους πυροβολισμούς, αμέσως έσβησε τα φώτα του δωματίου του. «Είδα τους σεκιούριτι να τρέχουν προς το βουνό, περίπου 10 άτομα», λέει. Στη συνέχεια, περιγράφει πως οι τρομοκράτες έφτασαν στο δωμάτιό του. Πρώτα, έσπασαν την πόρτα του διπλανού δωματίου, ώστε να μπορούν να παρατηρούν και να «χτυπάνε» στην πλατεία. 

«Ζω από θαύμα… έμεινα μαζί με τους τρομοκράτες σχεδόν 13 ώρες. Πρώτα σκότωναν τους Δυτικούς και μετά γελούσαν με τους νεκρούς. Εγώ, με το πού μπήκα στο δωμάτιό μου, κλείδωσα. Άνοιξα την μπαλκονόπορτα, σήκωσα ένα κρεβάτι όρθιο και κρύφτηκα στο στρώμα του άλλου κρεβατιού, ενώ το είχα πρώτα κόψει με το μαχαίρι. Μπήκα μέσα και έμεινα εκεί πολλές ώρες… Όλη την ώρα άκουγα φωνές, πυροβολισμούς και χτυπήματα στις πόρτες» είπε.

«Όταν ήρθαν στο δικό μου δωμάτιο στον 5ο όροφο, έσπασαν την πόρτα με μια βαριοπούλα και μπήκαν. Ευτυχώς το ρεύμα ήταν κομμένο και έτσι ήταν σκοτεινά, πυροβόλησαν το άλλο κρεβάτι με μερικές ριπές και μετά άρχισαν να μιλάνε και να γελάνε, έφευγαν και ξαναγυρνούσαν στο δωμάτιό μου. Μάλιστα ο ένας, ο πιο κοντός, μάλλον ο αρχηγός τους, κάθισε δίπλα στο κρεβάτι να ξεκουραστεί και τους έδινε οδηγίες… Μπαινόβγαιναν στο δωμάτιό μου για 13 ώρες, μέχρι να με σώσει η συμμαχική ασφάλεια. Μόλις έφυγαν την πρώτη φορά, θεώρησα ότι μπορώ να πηδήξω από τον 5ο όροφο ή ακόμα να διαφύγω από τα μπαλκόνια… Όταν βγήκα στο μπαλκόνι οι φίλιες δυνάμεις με πέρασαν για τρομοκράτη και άρχισαν να μου ρίχνουν και μια σφαίρα πέρασε δίπλα μου. Ξαναμπήκα αμέσως μέσα και κρύφτηκα στο στρώμα» αναφέρει, στο Πρώτο Θέμα. 

«Μετά από αρκετές ώρες, οι τρομοκράτες άναψαν φωτιά στο δωμάτιό μου… Ταράχτηκα, αλλά επειδή μας έχουν εκπαιδεύσει για τέτοιες περιπτώσεις, έκοψα την μπλούζα μου και έβαλα στα ρουθούνια μου ύφασμα, ενώ με την υπόλοιπη μπλούζα κάλυψα το στόμα μου, αναπνέοντας μόνο από το στόμα. Ευτυχώς, ως εκ θαύματος η μπαλκονόπορτα έκλεισε από τον αέρα και έτσι δεν υπήρχε αρκετό οξυγόνο στο δωμάτιο, για να συνεχίσει η καύση της φωτιάς. Βλέποντας όμως την φωτιά, οι φίλιες δυνάμεις πέταξαν νερό με πίεση και την έσβησαν, βρέχοντάς με και μένα, όπου έμεινα βρεγμένος στους – 2 βαθμούς Κελσίου, παθαίνοντας υποθερμία… Ευτυχώς, στις 12 το μεσημέρι σήμερα (σσ. χθες) οι φίλιες δυνάμεις κατάφεραν και έλεγξαν τον χώρο, όπου, όταν άκουσα να μιλούν αγγλικά, βγήκα και αποκαλύφθηκα – έμειναν έκπληκτοι οι άντρες της ασφάλειας» κατέληξε. 

Η ιστορία του Μιχάλη Πουλικάκου 

«Όλα ξεκίνησαν περίπου στις 9 το βράδυ, που βρισκόμασταν στο εστιατόριο του ξενοδοχείου και τρώγαμε… Ξαφνικά ακούμε πυροβολισμούς από το μέρος της κουζίνας. Προφανώς, οι τρομοκράτες μπήκαν από την πόρτα της κουζίνας στον εσωτερικό χώρο του ξενοδοχείου και σκότωναν Δυτικούς. Μόλις ο Βασίλης και εγώ ακούσαμε τους πυροβολισμούς, σηκωθήκαμε και τρέξαμε στα δωμάτιά μας, θεωρώντας το καλύτερο για την ασφάλειά μας. Εγώ κατευθύνθηκα στον 4ο όροφο, ενώ ο Βασίλης στον 5ο, που ήταν αντίστοιχα τα δωμάτιά μας. Από την εκπαίδευση που μας έχουν κάνει, μας έχουν πει σε τέτοιες περιπτώσεις να κρυβόμαστε ή στο κρεβάτι ή στην μπανιέρα. Εγώ μπήκα στην μπανιέρα, αλλά δεν ήρθαν πολλοί στον όροφό μου. Περισσότερο πρόβλημα είχε ο 1ος, ο 2ος, ο 3ος και ο 5ος – μάλιστα τον πρώτο και τον δεύτερο τους κάψανε ολοκληρωτικά» είπε, λίγες ώρες μετά το τραγικό συμβάν, ο Μιχάλης Πουλικάκος.

«Ήταν κάτι τρομερό. Άκουγα παντού τους πυροβολισμούς και το σπάσιμο της πόρτας και ξανά τα ίδια. Ευτυχώς σε μένα δεν ήρθαν πολλές φορές. Ο Βασίλης είχε το πρόβλημα και αυτόν θεωρούσαν νεκρό, αφού είχε να δώσει σημεία ζωής 13 ώρες και τον όροφό του τον πετσόκοψαν και του έβαλαν φωτιά. Ευτυχώς, οι αφγανικές δυνάμεις ασφαλείας μπήκαν μέσα και κατάφεραν να μας βγάλουν με ασφάλεια και μας οδήγησαν σε ένα βρετανικό στρατόπεδο».

Η μητέρα και η σύζυγος του Μιχάλη Πουλικάκου μίλησαν στην τηλεόραση του Alpha για τις στιγμές τρόμου που έζησε κατά τη 12ωρη πολιορκία του ξενοδοχείου αλλά και το πώς σώθηκε.

«Είχαν σβήσει τα φώτα. Ήταν στον 4ο όροφο. Τελικά, ο Μιχάλης μπήκε μέσα στη μπανιέρα, έβαλε και δυο μαξιλάρια…», είπε η μητέρα του. Όπως είπε η σύζυγός του, ο πιλότος σώθηκε κυριολεκτικά στο παρά πέντε, λόγω αλλαγής δωματίου. «Είχε αλλάξει δωμάτιο, από τον 5ο όροφο όπου έγινε το μεγάλο μακελειό, τον είχαν βάλει στον 4ο. Στο δωμάτιο όπου αρχικά έμενε ο σύζυγός μου ήταν καμμένοι και σκοτωμένοι όλοι», είπε η Μαρία Πουλικάκου.

Την ώρα που οι ένοπλοι μπήκαν στο ξενοδοχείο, ο Μιχάλης Πουλικάκος ήταν στο λόμπι. «Στις 06:25 μου λέει ‘γίνεται μάχη εδώ, για την ώρα είμαι καλά αλλά ίσως χάσουμε την επαφή’. Μου έλεγε ότι ακούει πυροβολισμούς, εκρήξεις. Βρισκόταν στο λόμπι την ώρα της επίθεσης και πέρασε μέσα από τις εκρήξεις και τις σφαίρες για να φτάσει στο δωμάτιο του».

Οι δυο Έλληνες πιλότοι είναι τώρα ασφαλείς σε βρετανική βάση.