Στην επαρχία και την αγροτική ενασχόληση οδηγεί αρκετούς Έλληνες η οικονομική κρίση. Η εφημερίδα «New York Times», με πρωτοσέλιδη ανταπόκριση από τη Χίο, αναφέρεται στην αύξηση του αριθμού των πολιτών που εγκαταλείπουν τα αστικά κέντρα λόγω της ανεργίας αναζητώντας καλύτερες συνθήκες ζωής την επαρχία.

Ads

 

Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι λόγω της αυξανόμενης ανεργίας στο 18% από το 12% που ήταν πέρσι, ο αγροτικός τομέας στην Ελλάδα παρουσιάζει μεγάλη άνοδο, με τη δημιουργία 32.000 νέων θέσεων εργασίας μεταξύ 2008-10. Καταγράφεται δε, η τάση των νέων Ελλήνων να ψάχνουν επαγγελματικές ευκαιρίες σε σχέση με αγροτικές και κτηνοτροφικές εφαρμογές.
 
Όπως αναφέρει ο Πάνος Κανέλλης, πρόεδρος της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής στη Θεσσαλονίκη, τα τελευταία δύο χρόνια έχουν τριπλασιαστεί οι αιτήσεις για μαθήματα όπως τυροκομία και οινοποιία.
 
Το δημοσίευμα καταγράφει παραδείγματα νέων που επέλεξαν αυτό το δρόμο. Για παράδειγμα, οι 31 ετών γεωπόνοι, Νίκος Γαβαλάς και Αλεξάνδρα Τρίχα, οι οποίοι έλαβαν την απόφαση να μετακομίσουν από την Αθήνα στη Χίο, λόγω προβλήματος εξεύρεσης εργασίας και υψηλού κόστους ζωής στην Αθήνα, την περασμένη χρονιά ξεκίνησαν μια νέα εργασία με εξαγωγή βρώσιμων σαλιγκαριών.
 
Ο κ. Γαβαλάς και η κ. Τρίχα εγκαταστάθηκαν στη γενέτειρά τους, τη Χίο, όπου δημιούργησαν το αγρόκτημά τους με χιλιάδες σαλιγκάρια, χρησιμοποιώντας 50.000 δολάρια από τις οικονομίες μιας ζωής των οικογενειών τους.
 
Ωστόσο, η οικονομική κρίση δεν είναι ο μόνος παράγοντας που οδηγεί τους Έλληνες στην εγκατάλειψη των αστικών κέντρων. Ο 40χρονος συγγραφέας, Γιάννης Μακριδάκης, αντιπροσωπεύει ένα άλλου είδους εσωτερικό μετανάστη, με περισσότερο πολιτικό υπόβαθρο. Όπως υποστηρίζει ο ίδιος, μετακόμισε από την Αθήνα στη Χίο, ως αντίδραση απέναντι στο οικονομικό σύστημα, υποστηρίζοντας ότι επέλεξε να ζήσει τη ζωή του, ως άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων.
—————-
Διαβάστε επίσης στο tvxs.gr

H επανάσταση σήμερα. Γιάννης Μακριδάκης

Η επανάσταση έχει αρχίσει ήδη. Γιάννης Μακριδάκης

H τελευταία μας ευκαιρία. Γιάννης Μακριδάκης

Δεν θα υποκύψουμε! Του Γιάννη Μακριδάκη