Σε σύσκεψη των μελών της «Μεταρρυθμιστικής Τάσης» της ΔΗΜΑΡ το απόγευμα, σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, συζητήθηκε η αποχώρησή τους από το κόμμα, με τις σχετικές ανακοινώσεις να έρχονται τις προσεχείς ημέρες, και αποφασίστηκε να μην συμμετάσχει στο Συνέδριο του κόμματος. Επιπλέον, πέρα από τη διάθεση συμβολής στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς, άγνωστες είναι προθέσεις για την επόμενη μέρα. Το κεντρικό πρόσωπο είναι ο βουλευτής Επικρατείας και πρώην γραμματέας της ΔΗΜΑΡ Σπύρος Λυκούδης, ο οποίος είχε δει θετικά την πρωτοβουλία των 58 που τελικά ναυάγησε και εμφανίζεται σταθερά ως υπέρμαχος της ενότητας του χώρου.

Ο ίδιος έχει πολλές συμπάθειες εκτός ΔΗΜΑΡ και εμφανίζεται πρόθυμος να μιλήσει με όλους όσοι ενδιαφέρονται για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς στη βάση θέσεων και αρχών, όπως λένε συνομιλητές του. 

Στο ερώτημα τι θα κάνει στις επόμενες εκλογές δεν υπάρχει απάντηση αυτή τη στιγμή, αλλά και τίποτα δεν αποκλείεται. Τόσο το ΠΑΣΟΚ-Δημοκρατική Παράταξη όσο και το Ποτάμι έχουν κάθε λόγο να τον διεκδικήσουν. Αλλά το γεγονός ότι Ευ. Βενιζέλος απέκλεισε χθες την πιθανότητα ανάδειξης ηγεσίας της Δημοκρατικής Παράταξης στο ιδρυτικό συνέδριο (πολιτικό και όχι οργανωτικό, όπως είπε) κλείνει το δρόμο για τον Σπ. Λυκούδη ή, πάντως, τον δυσκολεύει πάρα πολύ.

Από την άλλη, το Ποτάμι οργανώνει τη διεύρυνσή του με το μοντέλο της Επιτροπής Διαλόγου στην οποία συμμετέχουν 60 πρόσωπα τα οποία σε εκδήλωση στις 21 Σεπτεμβρίου θα παρουσιάσουν προγραμματικές θέσεις, αλλά για τον Σπ. Λυκούδη δεν θα είναι απλό να αθροιστεί στη λίστα πίσω από τον Γρ. Ψαριανό, με τον οποίο, εξάλλου, συνδέονται στενά. Το βέβαιο είναι ότι αυτονομημένη η λεγόμενη Μεταρρυθμιστική Τάση θα κάνει ανίχνευση εδάφους επιδιώκοντας διάλογο με όλους και ερμηνεύοντας τα μηνύματα που θα έρχονται από την κοινωνική βάση και οι αποφάσεις θα παρθούν στην πορεία του χρόνου. 
 
Προφανές είναι ότι για τη διαμόρφωση της τελικής εικόνα οι δημοσκοπήσεις θα παίξουν το ρόλο τους. Αυτή τη στιγμή τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και το Ποτάμι καταγράφονται σε ποσοστά χαμηλότερα των ευρωεκλογών και αυτό σημαίνει ότι η πολιτική έκφραση του ενδιάμεσου χώρου συρρικνώνεται. Το κενό ενθαρρύνει τους πολιτικούς φίλους του Σπ. Λυκούδη να πιστεύουν ότι ο ίδιος μπορεί να καλύψει το κενό, χωρίς (για την ώρα;) να περιγράφουν κάτι συγκεκριμένο, ένα νέο κόμμα, για παράδειγμα. 

Η αποχώρησή του Σπ. Λυκούδη από τη ΔΗΜΑΡ σηματοδοτεί, κατά συγκλίνουσες εκτιμήσεις, την υποχώρηση του σεναρίου σχετικά με την υποψηφιότητα του Φώτη Κουβέλη για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Η δήλωση πέντε βουλευτών (Πανούσης, Ρεπούση, Κυρίτσης, Ξηροτύρη, Γιαννακάκη) ότι δεν πρόκειται να τον ψηφίσουν, όπως όλα δείχνουν, έκαψε την υποψηφιότητά του, αφού στο Μέγαρο Μαξίμου ήδη ψάχνονται προς άλλη κατεύθυνση. Καθόλου τυχαία, άλλωστε, δεν ήταν η αναφορά του Ευ. Βενιζέλου στη χθεσινή συνέντευξη τύπου στην πιθανότητα να προταθεί για την προεδρία της δημοκρατίας πρόσωπο που θα προέρχεται από το χώρο της δεξιάς. 

Ο Θόδωρος Μαργαρίτης, βέβαια, ζήτησε από τον Σπ. Λυκούδη να επιστρέψει την βουλευτική του έδρα στο κόμμα «όπου και ανήκει», ενώ εκείνος με την σειρά του επέμεινε πως εάν ο Φ. Κουβέλης είναι τελικά υποψήφιος για την Προεδρία θα τον ψηφίσει καθώς είναι πρόσωπο «που μπορεί να συγκεντρώσει συναινέσεις».